Alle inzendingen over smelten

een liefdevol kusje in je nek en je smelt en ik smelt mee ons stukje ijsberg drijft af op zoek naar verre onbekende oorden naar een warmere zee het vindt wat het zocht en laat zich verwarmen door dekens toegedekt het werd kletsnat toen we eindelijk ontdooiden en elkaar als nooit bekoorden…

Je moet ze niet van de daken schreeuwen als de sneeuw gaat smelten komt ze vanzelf naar beneden…

bevroren neerslag warmte laat de rijp smelten zij valt voor de zon…

Puffend in de zon Stralen blijven warm en zacht Smelt ik van geluk…

Laat je tranen smelten van liefde en ik zal in je oor fluisteren, dat ik van je hou. Liefde…

IJs met nootjeskorst kraakt, smelt langzaam en geeft prettige nasmaak.…

Deze nacht Vochtig zwoel Brandende liefde Tongen strelend Ritme zoekend Deze nacht Vochtig zwoel Kreunend genot Vingers strelend Plagend voelen Deze nacht Vochtig zwoel Uitdagende ogen Wilde passie Naakte oase Deze nacht Vochtig zwoel Brandende liefde Smeltend ineen Druppelend vocht Voldane zucht...…

Ondeugend flirt je met mij Speels laten je ogen mij gloeien Je warme handen strelen Je vingers laten mij sidderen... Langzaam kleed je mij uit Plagend laten je lippen mij rillen Je zachte tong likt mijn huid Je lichaam nu om mij heen... Smachtend laat ik je lichaam binnen Vol genot in kreunend genieten Zacht kus je mijn borsten Je neemt…

Stil lig ik naast je Kijkend naar je gezicht Alle scherpe lijnen Die zich vormen Tot een krachtig persoon Zacht laat ik mijn ogen Glijden over je lichaam Alles wat ze zien Wordt ingezogen Tot een warm gevoel Vragend zoekt mijn mond Je warme lichaam op Kussend je gezicht Mijn tong zacht nippend aan je zachte huid Trillend van opwinding…

Een ijscoman smelt voor ogen vol verlangen geeft 't kind een ijsje.…

Wanneer de nacht de dag inhaalt en zij jou dichter droomt, tekent vorst in het schijnsel van sterren ijzige bloemen op beslagen ramen een prachtig boeket spreekt nooit gesproken woorden en groeit naar morgen, waar in een glazen vaas gisteren snel verdort, langzaam bedekt een witte laag ooit gelopen verleden, als schoonheid een nieuwe…

gister verborg stilte het vuur in je diepte vandaag tonen je ogen glans kijkgaatjes naar binnen in de vrieskou guur dampt je adem uit de ontwakende vulkaan je barst los morgen stoffig met lava bedekt zal ik dan vurig smelten…

hoe schoon de handjes in het wit de eerste sneeuw dwarrelt stapkes zijn zichtbaar heen en terug en we lachen, we rennen om de witte bollen blauw breekt door grijs glinsterend zijn oogskes ineens is alles grootser donkere dingen zijn bedekt efkes dan smelt alles weer ineen…

van jou zijn Met mijn ogen verleid ik je streel ik je mooie lichaam In dit intieme moment wil ik van jou zijn Met mijn handen omarm ik je leer ik je het spel van liefde In deze zwoele nacht mag jij van mij zijn Met mijn lichaam verover ik je bemin ik je in een vuur van erotisch verlangen In dit nacht'lijk uur wil ik met je smelten…

voor jou bevond ik me op een plaats waar het zo koud was dat het mijn hart deed bevriezen jij bezat zoveel warmte dat je me hebt kunnen bereiken je worp mij een blik vol vuur en deed de ijspegels rond mijn hartsmelten een hart eens zo koud nu wild brandend van overtuiging de kou nooit weer mijn hart toe te laten…

Zó hebt ge, zonder woorden, Aan mij 't geheim verteld Hoe de ene mensenziele In de andere smelt. Want als ik, schoon van liefde, U lang in de ogen schouw, Voel ik mezelve worden van kind tot vrouw.…

Geleerd van het ijs dat hardheid breekt en je wint er enkel de angst mee dat smelten te veel wit van de oogbol omhoog starend verlossing doet smeken…

Om een hart met uitzicht te bewonen, waarin zuurstofrijk bloed de kamers geneest en blijven vullen, het meest naar eigen bestwil te luchten met een onbezwaard geweten, onbevreesd me van het juk te ontdoen van spiegelbeelden die niet smelten wilden, daarvan geniet ik nog het meest.…

Verlangend zie ik Deze morgen uit Naar de aarzelend Opgekomen, ietwat Waterige, zon die In ' t voorbijgaan De laatste sneeuwresten In zichzelf op laat lossen Zoals ik ook hoop Dat mijn binnenste De kou en het verdriet In zichzelf op laat lossen…

Komt een mens thuis bij zichzelf Het vuur brandt en het hart smelt…

De hoogste toppen zijn het meest beducht voor duizelingwekkend ijle gebakken lucht Neerkijkend op het droevig gestileerde bal een afgegleden zelfbeeld in een niemendal weggesmolten in een koude stromende beek de dichter die als sneeuw voor de zon bezweek…

je danst op wind speels en dartel als een kind wit onschuldig is de vrijheid die je huldigt in kristallen duikeling toch ontsnap jij niet aan dalen gaat de aarde halen om te smelten in haar warme schoot…

Toen ik de hut verliet waren er mensen tegen wie ik aankroop, bij enkelen meende ik het. Ik weet niet wat er dooide, er kwam al zoveel in me om. Wat was hij even een baby. Bleef maar jengelen om verhalen van de walvis in de man. Hechtte wat waterpsalmen af. Ik dein op een matras. Alsof me iets wiegt maar het gaat te hard. Weinigen komen onder…

voor de blonde zon smelt de oppervlakkige ijsbloem de bedoeïen omhult zich voor de koperen ploert…

brandend als een kaars wacht ik op de liefde van een kerel met pit om samen ineen te smelten…

Van sneeuw die niet smelt en van barre nachtvorst en van stille vogels een februarizondag en een winter die beklijft…

IJs smelt. Water wordt geboren. Een druppel valt in de stilte. Oorverdovend. Plons!…

vuurrood gloeiende haard hij straalt warmte ik zie ijsbloemen smelten gezelligheid…

Koning winter slaapt onder zijn witte laken eenzaam in de tuin maar de morgenstond kust hem en hij smelt in haar armen…

Handen smelten geleidelijk weer samen tot een. Opnieuw verbonden samen niet meer alleen. Krachtiger dan voorheen.…