Alle inzendingen over smeltend poolijs

poolijs dat je bent jij, genade der schepping stem op mij…

De herfst regeert weer met bedrukt geluid Het hemelwater kletst op grond en daken Wind giert langs huizen, bomen kraken Nog even maar, dan is het daarmee uit Bij vette pech treurt elk seizoen hier later Als woest of zacht geklots van poolijswater…

Na ons de zondvloed komt steeds dichterbij het poolijs smeltend de zeespiegel stijgt verantwoordelijk is iedereen maar niemand denkt aan schuld Zij die zouden moeten weten en besluiten kunnen nemen denken alleen aan geld en macht verantwoordelijk is niemand maar iedereen heeft schuld Want we zijn vooral bezig met verkwisting en geweld…

De winter in en om mij heen is echt nog niet voorbij, maar ik voel: stilte is het leven. Stilte is mijn leven dat zoveel meer lijkt dan welk seizoen ook maar.…

Waar ik mijn liefdesluikje Vandaag voorzichtig naar je Openzet sla ik dood Als de vrieskou van jouw Kant binnenkomt - Massief ijs zonder Zelfs maar een belletje Lucht dat nog iets Van speling bieden zou - Geen warmtestraler te vinden Tegen deze poolijs kou…

Adembenemend die smeltende poolkappen mag ik een vuurtje?…

Een taart van ijsjes Smeltend in de Duitse zon Was het maar kouder…

Een smeltend hart van ijs hoor of zie je niet. Je voelt het wel: de druppels die zich traag en weifelend overleveren aan de zwaartekracht. Het hart is onveranderlijk van vorm en in slag. Het smeltend hart van ijs is een ander verhaal: het wordt groter, klopt zachter en zet de deuren open.…

natte sneeuwvlokken dwarrelen neer op het gras smeltend in de zon…

smeltende bonbon verwent tong, wang en zinnen pure chocola...!…

Het zou moeten sneeuwen als een muur ijzig ruw over zwijnenvachten de beek kronkelend bevroren als een knisperende boskrakeling scheve schotsen verankerd in nachtzwarte oevers glazen vennen in bontkragen rietpluimen van bergkristal het meer vol poolijs de heide naakt en troosteloos bijna onzichtbaar verstoven onder verpulverd onbehagen…

De ochtend wordt de dag Het is 40 graden Donkerder was het nooit Al het verdwenen poolijs Kruiend samen in mijn ziel Altijd kansloos deze strijd Zij verschijnt vanuit de duisternis Voert deze weg De lichte tred van haar lichaam ook van haar woorden Ik klamp mij vast aan haar Het is meer dan dat Ik kom weer omhoog Bij iedere stap van…

de aarde wordt een broeikas, dus te warm het poolijs is schrikbarend aan het smelten laatst zag ik nog een eskimo op stelten de hoogste tijd dus voor een groot alarm straks moeten wij de ijsbeer nog ontberen en zien we nooit meer beren broodjes smeren ------------------------------------------------------------ Door het broeikaseffect behoort…

Het raam gebroken en mijn naam gestolen Naamloos en onbekend trek ik doelloos de heuvels in waar de uren dagen duren en de schemering even hardnekkig is als poolijs de zomerwarmte slechts mijn droge huid maar niet mijn verlaten hart verwarmt De lege nachten vul ik met poëzie over gebroken Delfts blauw en over de zeven zwanen die…

gorbachov walesa tito breznjev perestrojka smeltend ijzer van het pact…

het rijp geboren door smeltend ijs en nevel kleuren velden vlot de groen met gele tinten versieren de winter… top!…

Als 't poolijs smelt tot ver boven de kim? Met Boulevard aan Waal als Boul' de Nice Díe Route du Sud is niet waar ik voor kies!…

Bevroren van geluk kijkt het verleden mij aan Ik kan mijn blik niet keren, ik blijf nog in de waan Van die pracht uit de toekomst, langzaam smeltend in het ijs De dauwdruppels zijn van het verleden een bewijs.…

Smeltend samenzijn op de tong zal de romantiek ontbloeien. Met een adembenemende afdronk als een unicum van het geheel.…

Het gras fluistert mijn rug In vochtige woorden de vreugde toe En mijn neus danst met bloemen Op de kristallen dansvloer Van een zomers briesje De ogen grijpen naar een ster Die langzaam in gouden druppels Smeltend mijn horizon inkleurt Ik proef hoe de warme gloed De mond van elke porie kust Maar mist zweeft de afstand tot een gat Mijn…

ik voelde dat je ontdooide hoe warmte je hart ontplooide zag de laatste vlokken vallen sterven in smeltende kristallen ogen helder door een klare lucht je lach lengde de dagen vogels vlogen in v-vorm terug nam je koude hand in het voorbij zijn van de winter ontdekte lente op het land…

Mijn traan smelt samen met de zee Ik luister naar de golven heel gedwee De wind speelt met mijn haren Mijn tranen zijn niet te bedaren Het verlies is heel intens Van een oh, zo liefdevol mens Hoe ga ik hier mee om Een vraag blijft altijd en dat is waarom.…

je schuift het sneeuwgordijn opzij treedt ijskoud op in volle glorie kristallen schitteren op je japon gedragen door de wind je sprankelende lach is zon je zweeft en slecht in sporen op de baan zien we jouw ronde zwieren staan ik weet je in mijn armen zij zullen jou verwarmen smeltend zal je sterven en wij heel snel jouw lente…

een laatst sneeuwgordijn rafelt losse plukjes hagelt kleine stukjes in smeltend samenzijn de noordooster klaart de lucht en na een aard uitstralen kunnen we de schaatsen halen wij zijn niet uitgeblust laten snelheid ons plezier bepalen op sloten en kanalen met koek en zopie in de rust eindelijk gaat de vorst de erfenis inschalen…

De grijze blubber waar ik nu doorheen wandel was gisteren sneeuw…

Of juublend in een zilverlach, Of smeltend... Smeltende in een vliet Van louter tranen... Trillend klankgetover! Reine parelzang... stijg, Zwellend, In uw vol geschal! Laat, o lieve, laat Uw blanke vingren langs De toetsen fladdren; Vlindervlug En licht...…

smeltende sporen in de sneeuw.…

Geef haar terug haar soorten dieren, nu met uitsterven bedreigd, geef haar terug haar regenwouden en haar ongerepte zee, geef haar terug 't verdwenen poolijs en haar onbevuilde luchten, dan gaat deze oude aarde vast nog vele eeuwen mee!…

Niet door 't gat in de ozonlaag of omdat het poolijs smelt. Niet aan vuur of watersnood gaat de wereldbevolking dood. Als we niets meer om elkaar geven en leed en armoe ons ontgaan, als ons hart niet meer kan spreken en we enkel voor onszelf leven, als liefde en meelij niet meer bestaan, dan..., pas dan zal de wereld vergaan!…

Ik kom nooit meer Van jou af Want jij gaat in repen Ik breek je in blokken, In brokken verwarmt mijn mond Smeltend mijn weerstand Ze zeggen dat het Door een stofje komt Dat zit er dik in Maar de verleiding Is zo ontzettend puur ....…