Heldenmoed is vrij,
gedragen op twee handen
zitten zij
ongenaakbaar
met het staal dat lippen perst
en de reis die beiden
brachten van oost naar west
is nu ten einde; waar de zon
de ochtend raakt is vast thans
vloeibaar tot de avond geregen.
Zo gaan zij op
in een wolkenloze lucht
als druppels in elkaar gevlucht.…
een grauwe waterplas
waar ooit in sprookjeskou
de mooiste sneeuwpop was
stenen ogen op besmeurde grond
een kromme, vieze wortelneus
te strak gevouwen takkenmond
rode koontjes vragen zacht
of hij nu soms
met opa in de sterren lacht
en prompt liggen op het groene gras
wortel, stenen, takken klaar
voor als het straks weer sneeuwen mocht…
volmaakt volledig
als de sneeuwbal
op het donkerrode autodak
in de middagzon
door de kinderen
uren eerder achtergelaten
onderweg naar school
beweegt het zich
op zijn eigen smelten voort
--------------------------------
uit: 'Kleur de schaduwen', 2004.…
ik heb de
jaren voorbij
zien gaan in jouw
smeltkroes van
edele metalen en
nog glinstert filigraan
haar bijna
eeuwige jeugd
om te ontsnappen
aan de vrijwel alles
overheersende
zwaartekrachtboog
schitterend hebben
de diverse smeltpunten
de puurheid laten zien
op het toppunt
van hun verschijnen
in eigen kleurlijnen
daar waar…
Van alles heb ik
Moeten leren -
Koeien melken
In de grazige wei,
Aren lezen op het
Verlaten korenveld,
Maar evengoed
Over de Maagdenburger
Halve bollen moest ik alles weten,
En over het smeltpunt van goud,
Het gevaar van vloeibaar
Kwik voor de trouwring
Die ik misschien ooit dragen ging,
Van Immanuel Kant
En zijn reine Vernunft…