2234 resultaten.
evenveel betekenis
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 393 het was de nacht
dat winterlucht zwaar zou wegen
zijn schreeuw
naar buiten sloeg, gedwongen om de tijd
te verlaten
het was de nacht
dat zijn bast brak, neergehaald
net toen hij dacht dat alles goed was
jij hebt mij je hart getoond, zei ik
-er hangt nog sneeuw in-
het was die nacht
dat een vogel zijn nest niet meer vond…
Wil het ooit weer wat zijn
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 391 Het is teveel:
De leegte van de bladeren in de winter
Het teveel aan sneeuw dat
onbeschreven de velden
en de wereld uitwist
tot niets
Daar kan ik tot komen; tot niets,
want niets van mijn verlangen
komt meer tot mij
Ik wijs de winter af; de dood;
de stilte, de leegte daarbij
Deze witte winter, dit blanco blad
ik zal haar moeten…
gesprek in de schemer
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 348 nu de tuin niet meer in het licht
drijft
en de winter aan lage schaduwen hangt
windstil
als wit papieren vogels
met gevouwen vleugels
voel ik het eindeloze gedicht
waarin mijn stem zacht en zachter wordt
de ogen geduldiger
rondom de sneeuw die valt
zorgvuldig door de stilte
beschreven…
Als jij maar straalt
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 822 mag ik toch
wanneer je afstand
neemt in nacht
en bij donker even
de warmte vergeet
die wij samen delen
de morgen voor je openen
liefst zon maar
hagel sneeuw en regen
het is me zo gelijk
als jij maar straalt
weet dat ik in het
nieuwe licht van iedere
dag nog altijd bij je blijf…
bedrieglijk
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 79 soms kan stilte
alleen maar bedrieglijk zijn
net als rust
afgekocht met zwijgzaamheid
of als verlatenheid
verborgen onder glinsterende sneeuw
we verbeelden ons
tot diep in de nacht
een weg door een landschap dat
alleen in onze dromen bestaat
we waken over de grenzen
tussen poëzie en geweld…
Wat tussen ons
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 163 Geuren van krentenbrood versgebakken
en van lavendel, woorden vliegen door de lucht
echo's tussen de muren en de hoofden
en het eerste groen meldt zich
met natte sneeuw en lage temperaturen
Ergens klinken en zingen jouw gevulde zinnen
tussen de mensen buiten en binnen.…
orange blossom special
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 240 even de tijd vasthouden
in een momentopname
de kleurenpracht
van vergankelijkheid
is thans op z'n best
konden wij dit maar
vastleggen zoals bij
het nemen van een foto
doch ginds pakken
de wolken samen
en ligt de wind
al op de loer
nog één keer
zal het bloesem sneeuwen
tot het voorbij gaat…
Nog is het laken wit
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 318 nog is
het laken wit
de handen aan
mijn bed zijn bruin
zie zon in
lach en woorden zij
dansen rustig zomer
in bezig zijn met mij
maar als ik
wakker word zijn
vele bladeren gevallen
gestorven in hun herfstpijn
mag dan na al
dat gaan de eerste
sneeuw weer even smetteloos
als mijn laken zijn…
Ardennen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 306 Waterval vol diamanten
verstijfd van kou
een wit pad
kronkel tussen de bomen
naalden van ijs
drie kleine boezoes
lopen over het pad van sneeuw
op het einde draaien ze om
ze zitten op de slee
van klein naar groot
we woezen naar beneden
we schreeuwen, lachen, krijsen
van blijdschap
ow ow
we gaan scheef
me broer springt eraf
me zus…
Vader en zoon
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 1.627 Dan gaat het sneeuwen in de straat.
Die sneeuw is allemaal voor jou.
Wat is het heerlijk in de kou. Nu
mag je uren op de slee en al
je dromen mogen mee.
En ik, ik ben alleen maar
stil. Ik voel de winter en ik ril.
Ik woon al lang in deze straat
en weet wat jou te wachten
staat.…
Als je niet buigt word je gebogen
gedicht
4.0 met 9 stemmen 4.245 Ze waren tegen sneeuw bestand:
toen de sneeuw kwam bloeiden ze mooier.
Je kunt het beste niemand geloven, hecht geen waarde aan praatjes.
Wie heeft het meetsnoer over de aarde gelegd?
Wie heeft ware grootte ingesteld?
Die heeft alle rechte lijnen voor je gebogen.…
Het Dooit.
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.060 Zoals bij 't sneeuwen
die vlokskens, verveerd,
weiflend en trage
vallen op eerd,
zo moeten alle
gedachten van ons,
van uit de hemel
van room en dons,
dalen op aarde
waar alles dooit
wat sneeuwwit en droomrig
de dingen vermooit.…
VUURPIJLEN!
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 3.325 Klokjes luiden
De kerstnacht in
Waar sneeuw
De wereld bedekt
En jij langzaam
Je kleren uittrekt
Liefde in de kerstnacht
Sokjes aan de schouw
Gevuld met
Grootse lekkernijen
En jij mij toelaat
Tussen je dijen
Omschrijf deze daad
Van bedreven liefde
Vuurpijlen!…
novembernacht
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.687 vannacht zag ik je zwaaien
onder de kale bomen
bij het kruis
vannacht hoorde ik je roepen
tegen alle stormen in
ver van huis
vannacht proefde ik jouw angst
op de versgevallen sneeuw
zacht geruis
vannacht voelde ik mijn tranen
in donker land de pijn van
nooit meer thuis…
sneeuwstil
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 485 De sneeuw omarmt me met stilte.
Ik geef je mijn bevroren handen,
laat je smelten in mijn borst.
Adem krult als wolkjes langs je hals.
Ik huil om de wereld zo wit,
grijp me vast aan je doorweekte jas.
Ik zeg dat ik nooit zou willen sterven.
Je knikt en tikt
een sneeuwvlok
van mijn schouder.…
negentienvijfenzeventig
gedicht
3.0 met 28 stemmen 16.477 .
---------------------------
uit: 'Vroege sneeuw', 2003.…
Overwinteren
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 952 Hou mij toch vast
laat me gevangen zijn
heb mijzelf
volledig in de hand
en val in snedes uiteen
brand merktekens
in mijn bruine huid
druk pennen door vlees
smeul door
onder as bedekt
als sneeuw
de donkere warme aarde
met gras geel verdroogd
groen in de wortels…
Leningrads cowboy
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 546 Terwijl hij nog even
rochelt en zich warm klopt
knerpt en kermt
de uitgedroogde sneeuw
onder de zool
van zijn ontnuchtering
Snuivend klaagt hij
'mijn liefde voor haar
was enkel mogelijk
dankzij haar gebrek eraan
maar waarom'
Op 't einde van de rit
verzuipt hij zichzelf
tot een zwart gat
in de allesbevattende
kou…
nooit thuis
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 624 als de geboortestad
een neon paradijs
toch mijn thuisplek
de tijd zich
groeven slijt in de huid
de sneeuw nooit went
bosmensen uit het warme woud
de stad op hun handen tellen
de tranen in mij een vloed
terwijl ik vrolijk dobber
de trein te vroeg
te laat vertrekt
het is de tijd
gevat in mij
ongrijpbaar altijd…
één leven
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 1.139 kijk naar mijn handen
en zie hoe de nacht
zich verzamelt in’t
woordgestamel
van de wind
naamloos gegil
op warme monden
zo zwierven wij
samen vreemd
vingers jaagden
stormen naar
zich toe en werden
in sneeuw
begraven
kijk naar mijn handen
en zie wie ik ben
in de voetstappen
van beenloos bewegen…
gesmolten
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 9.720 engelen maken
in pasgevallen sneeuw
waar de wind
met krakende stem
vertelt over ademen
en de geopende armen
van je gefluister
vannacht was
mijn
zwarte jas
niet
van katoen
alsof je
ijsbloemen uitknipte
en achteloos
stenen bevroor
grijnzend keek jij toe
hoe ik mijn vorm verloor…
Winterslaap
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 1.359 Ergens breekt de hemel het ijs
zo stil de dode bomen turen
en de kiezels zinken in de
kussende sneeuw.
Schaduwen slapen onder de naakte maan,
dromerige volte.
Zie het licht schateren van vredigheid
tussen de jaloezieën zinken gedachten
naar de bodem van een witte winternacht.…
Liefste
gedicht
2.0 met 125 stemmen 51.232 ik leg mijn handen
op het water, voor jou
bega ik sneeuw,
die naderhand gevlogen,
snijdt tot op de huid,
de riem van wind, aangetrokken
en smal het bed van slakken,
de natte voeten onderin,
de lucht die warm en zwart,
vol van ijzer, aanbreekt -
als - weleer.
-------------------------------------
uit: 'Vlammend Marmer', 1984.…
nieuw jaar
netgedicht
2.0 met 24 stemmen 2.666 zie hoe een pas geboren jaar
zich voor ons uitrolt
als een braak korenveld
met sneeuw van hoop
onder het bevroren dek
kiemt leven en groei
licht en warmte
zijn onmisbare lokkers
brengt deze zuigeling zegen
draagt hij reeds bekende trekken
of krijst hij onheil en verdriet
wat een geluk men weet het niet…
uit haikuhout gesneden
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 322 zo fier en blozend
bloesemen jonge twijgen
aan mijn oude stam
langs rijpend koren
droom ik lomer verzonken
in goudglanzend licht
het verwaaide blad
bedekt mijn aardse wortels
vol melancholie
zacht, nog ongerept
dwarrelt op mijn kale kruin
een sluier van sneeuw…
1975
gedicht
2.0 met 31 stemmen 9.290 .
-------------------------------
uit: 'Vroege sneeuw', 2003.…
Paarse zee
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 41 De winter keert weer op zijn natte schreden
Ik had flink met mijn laarzen moeten wroeten
Toen plots een paarse zee lag
aan mijn voeten
Na één dag zon...zo lang lijkt
het geleden
Mijn kap en poncho kwamen goed van pas
Geen sneeuw, maar regenruis
in 't struikgewas…
Een maartse overpeinzing
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 794 Het langzame leven
grijnst als een metafoor
en versnelt als de dag zich buigt
voor de zonnegod die in haar was geboren
bleek gelaat en vingers dun als potloden
krassen woorden op ’t behang
daar zij als de dood is
dat ze haar gaan vermoorden
maar ik dacht toch echt
dat haar sterven al was geweest
en dat ik had gezworen dat de sneeuw
haar…
... door 't luchtruim zwevend
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.058 Fietsend door de sneeuw
hoor ik een meisje zingen.
Moederziel alleen
staat ze op ’t stille plein
te staren naar de vlokken,
haar benen swingen.
Koordjes van haar wollen muts
dansen vrolijk mee.
Haar “in excelsis Deo”
klinkt zacht maar krachtig na
als ik over mijn schouder
haar nog eenmaal gadesla.…
Het Lauwersland
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 280 Een grijs vlak ganzen
rust uit in golvend wit,
sneeuw stuift van land
naar land, we rijden glijdend,
de Schepper prijzend
over de winterduinen
door het ruime Lauwersland.…