inloggen

Alle inzendingen over sneeuw

2234 resultaten.

Sorteren op:

evenveel betekenis

netgedicht
4.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 393
het was de nacht dat winterlucht zwaar zou wegen zijn schreeuw naar buiten sloeg, gedwongen om de tijd te verlaten het was de nacht dat zijn bast brak, neergehaald net toen hij dacht dat alles goed was jij hebt mij je hart getoond, zei ik -er hangt nog sneeuw in- het was die nacht dat een vogel zijn nest niet meer vond…

Wil het ooit weer wat zijn

netgedicht
4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 391
Het is teveel: De leegte van de bladeren in de winter Het teveel aan sneeuw dat onbeschreven de velden en de wereld uitwist tot niets Daar kan ik tot komen; tot niets, want niets van mijn verlangen komt meer tot mij Ik wijs de winter af; de dood; de stilte, de leegte daarbij Deze witte winter, dit blanco blad ik zal haar moeten…

gesprek in de schemer

netgedicht
4.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 348
nu de tuin niet meer in het licht drijft en de winter aan lage schaduwen hangt windstil als wit papieren vogels met gevouwen vleugels voel ik het eindeloze gedicht waarin mijn stem zacht en zachter wordt de ogen geduldiger rondom de sneeuw die valt zorgvuldig door de stilte beschreven…

Als jij maar straalt

netgedicht
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 822
mag ik toch wanneer je afstand neemt in nacht en bij donker even de warmte vergeet die wij samen delen de morgen voor je openen liefst zon maar hagel sneeuw en regen het is me zo gelijk als jij maar straalt weet dat ik in het nieuwe licht van iedere dag nog altijd bij je blijf…

bedrieglijk

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 79
soms kan stilte alleen maar bedrieglijk zijn net als rust afgekocht met zwijgzaamheid of als verlatenheid verborgen onder glinsterende sneeuw we verbeelden ons tot diep in de nacht een weg door een landschap dat alleen in onze dromen bestaat we waken over de grenzen tussen poëzie en geweld…
J.Bakx28 februari 2016Lees meer…

Wat tussen ons

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 163
Geuren van krentenbrood versgebakken en van lavendel, woorden vliegen door de lucht echo's tussen de muren en de hoofden en het eerste groen meldt zich met natte sneeuw en lage temperaturen Ergens klinken en zingen jouw gevulde zinnen tussen de mensen buiten en binnen.…

orange blossom special

hartenkreet
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 240
even de tijd vasthouden in een momentopname de kleurenpracht van vergankelijkheid is thans op z'n best konden wij dit maar vastleggen zoals bij het nemen van een foto doch ginds pakken de wolken samen en ligt de wind al op de loer nog één keer zal het bloesem sneeuwen tot het voorbij gaat…

Nog is het laken wit

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 318
nog is het laken wit de handen aan mijn bed zijn bruin zie zon in lach en woorden zij dansen rustig zomer in bezig zijn met mij maar als ik wakker word zijn vele bladeren gevallen gestorven in hun herfstpijn mag dan na al dat gaan de eerste sneeuw weer even smetteloos als mijn laken zijn…
wil melker13 september 2008Lees meer…

Ardennen

hartenkreet
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 306
Waterval vol diamanten verstijfd van kou een wit pad kronkel tussen de bomen naalden van ijs drie kleine boezoes lopen over het pad van sneeuw op het einde draaien ze om ze zitten op de slee van klein naar groot we woezen naar beneden we schreeuwen, lachen, krijsen van blijdschap ow ow we gaan scheef me broer springt eraf me zus…
Noraly24 juni 2003Lees meer…

Vader en zoon

netgedicht
3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 1.627
Dan gaat het sneeuwen in de straat. Die sneeuw is allemaal voor jou. Wat is het heerlijk in de kou. Nu mag je uren op de slee en al je dromen mogen mee. En ik, ik ben alleen maar stil. Ik voel de winter en ik ril. Ik woon al lang in deze straat en weet wat jou te wachten staat.…
Daan de Ligt29 december 2003Lees meer…

Als je niet buigt word je gebogen

gedicht
4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 4.245
Ze waren tegen sneeuw bestand: toen de sneeuw kwam bloeiden ze mooier. Je kunt het beste niemand geloven, hecht geen waarde aan praatjes. Wie heeft het meetsnoer over de aarde gelegd? Wie heeft ware grootte ingesteld? Die heeft alle rechte lijnen voor je gebogen.…

Het Dooit.

poëzie
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 1.060
Zoals bij 't sneeuwen die vlokskens, verveerd, weiflend en trage vallen op eerd, zo moeten alle gedachten van ons, van uit de hemel van room en dons, dalen op aarde waar alles dooit wat sneeuwwit en droomrig de dingen vermooit.…

VUURPIJLEN!

hartenkreet
2.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 3.325
Klokjes luiden De kerstnacht in Waar sneeuw De wereld bedekt En jij langzaam Je kleren uittrekt Liefde in de kerstnacht Sokjes aan de schouw Gevuld met Grootse lekkernijen En jij mij toelaat Tussen je dijen Omschrijf deze daad Van bedreven liefde Vuurpijlen!…
Tim Buyvoets17 december 2003Lees meer…

novembernacht

hartenkreet
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.687
vannacht zag ik je zwaaien onder de kale bomen bij het kruis vannacht hoorde ik je roepen tegen alle stormen in ver van huis vannacht proefde ik jouw angst op de versgevallen sneeuw zacht geruis vannacht voelde ik mijn tranen in donker land de pijn van nooit meer thuis…

sneeuwstil

netgedicht
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 485
De sneeuw omarmt me met stilte. Ik geef je mijn bevroren handen, laat je smelten in mijn borst. Adem krult als wolkjes langs je hals. Ik huil om de wereld zo wit, grijp me vast aan je doorweekte jas. Ik zeg dat ik nooit zou willen sterven. Je knikt en tikt een sneeuwvlok van mijn schouder.…

Overwinteren

netgedicht
3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 952
Hou mij toch vast laat me gevangen zijn heb mijzelf volledig in de hand en val in snedes uiteen brand merktekens in mijn bruine huid druk pennen door vlees smeul door onder as bedekt als sneeuw de donkere warme aarde met gras geel verdroogd groen in de wortels…

Leningrads cowboy

netgedicht
2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 546
Terwijl hij nog even rochelt en zich warm klopt knerpt en kermt de uitgedroogde sneeuw onder de zool van zijn ontnuchtering Snuivend klaagt hij 'mijn liefde voor haar was enkel mogelijk dankzij haar gebrek eraan maar waarom' Op 't einde van de rit verzuipt hij zichzelf tot een zwart gat in de allesbevattende kou…

nooit thuis

netgedicht
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 624
als de geboortestad een neon paradijs toch mijn thuisplek de tijd zich groeven slijt in de huid de sneeuw nooit went bosmensen uit het warme woud de stad op hun handen tellen de tranen in mij een vloed terwijl ik vrolijk dobber de trein te vroeg te laat vertrekt het is de tijd gevat in mij ongrijpbaar altijd…

één leven

netgedicht
4.0 met 29 stemmen aantal keer bekeken 1.139
kijk naar mijn handen en zie hoe de nacht zich verzamelt in’t woordgestamel van de wind naamloos gegil op warme monden zo zwierven wij samen vreemd vingers jaagden stormen naar zich toe en werden in sneeuw begraven kijk naar mijn handen en zie wie ik ben in de voetstappen van beenloos bewegen…

gesmolten

netgedicht
3.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 9.720
engelen maken in pasgevallen sneeuw waar de wind met krakende stem vertelt over ademen en de geopende armen van je gefluister vannacht was mijn zwarte jas niet van katoen alsof je ijsbloemen uitknipte en achteloos stenen bevroor grijnzend keek jij toe hoe ik mijn vorm verloor…

Winterslaap

netgedicht
4.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 1.359
Ergens breekt de hemel het ijs zo stil de dode bomen turen en de kiezels zinken in de kussende sneeuw. Schaduwen slapen onder de naakte maan, dromerige volte. Zie het licht schateren van vredigheid tussen de jaloezieën zinken gedachten naar de bodem van een witte winternacht.…

Liefste

gedicht
2.0 met 125 stemmen aantal keer bekeken 51.232
ik leg mijn handen op het water, voor jou bega ik sneeuw, die naderhand gevlogen, snijdt tot op de huid, de riem van wind, aangetrokken en smal het bed van slakken, de natte voeten onderin, de lucht die warm en zwart, vol van ijzer, aanbreekt - als - weleer. ------------------------------------- uit: 'Vlammend Marmer', 1984.…

nieuw jaar

netgedicht
2.0 met 24 stemmen aantal keer bekeken 2.666
zie hoe een pas geboren jaar zich voor ons uitrolt als een braak korenveld met sneeuw van hoop onder het bevroren dek kiemt leven en groei licht en warmte zijn onmisbare lokkers brengt deze zuigeling zegen draagt hij reeds bekende trekken of krijst hij onheil en verdriet wat een geluk men weet het niet…
rietvr4 januari 2008Lees meer…

uit haikuhout gesneden

netgedicht
4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 322
zo fier en blozend bloesemen jonge twijgen aan mijn oude stam langs rijpend koren droom ik lomer verzonken in goudglanzend licht het verwaaide blad bedekt mijn aardse wortels vol melancholie zacht, nog ongerept dwarrelt op mijn kale kruin een sluier van sneeuw…

Paarse zee

netgedicht
2.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 41
De winter keert weer op zijn natte schreden Ik had flink met mijn laarzen moeten wroeten Toen plots een paarse zee lag aan mijn voeten Na één dag zon...zo lang lijkt het geleden Mijn kap en poncho kwamen goed van pas Geen sneeuw, maar regenruis in 't struikgewas…

Een maartse overpeinzing

netgedicht
4.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 794
Het langzame leven grijnst als een metafoor en versnelt als de dag zich buigt voor de zonnegod die in haar was geboren bleek gelaat en vingers dun als potloden krassen woorden op ’t behang daar zij als de dood is dat ze haar gaan vermoorden maar ik dacht toch echt dat haar sterven al was geweest en dat ik had gezworen dat de sneeuw haar…
elze8 maart 2009Lees meer…

... door 't luchtruim zwevend

netgedicht
2.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 1.058
Fietsend door de sneeuw hoor ik een meisje zingen. Moederziel alleen staat ze op ’t stille plein te staren naar de vlokken, haar benen swingen. Koordjes van haar wollen muts dansen vrolijk mee. Haar “in excelsis Deo” klinkt zacht maar krachtig na als ik over mijn schouder haar nog eenmaal gadesla.…

Het Lauwersland

netgedicht
2.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 280
Een grijs vlak ganzen rust uit in golvend wit, sneeuw stuift van land naar land, we rijden glijdend, de Schepper prijzend over de winterduinen door het ruime Lauwersland.…
Meer laden...