Alle inzendingen over sneeuwen

De kou, het ongemak, ben ik vergeten De trein vertraagd, de weg op veel te eng Een fietspad, dunner dan een navelstreng Ik zeg het je: ik zou het niet meer weten Niets prikkelt de romantisering meer Dan de eerste sneeuwval in het winterweer…

Sneeuw geeft mij het gevoel te leven in een droomwereld, waar elfen en feeën hun koningin eren, met de mooiste diamanten ter wereld.…

sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw sneeuw maar zomer broeit al…

sneeuw of geen sneeuw - hij treedt in de voetstappen van zijn vader…

Van jaar tot jaar sneeuwt het herinneringen, ze bedekken en blokkeren de oprit Ik schep ze aan de kant Ik moet eruit, ik moet boodschappen doen En als ze gaan smelten als ze in de regenpijp druppelen en weglopen lig ik wakker in bed te luisteren en volg ik het kabbelen in de goot Het maakt me wanhopig Ik wil weg, een pauze om alles…

Ieder jaar opnieuw zal ik bij de eerste sneeuw jou voor me zien totdat de vertrouwde sleur van het dagelijks bestaan de scherpe kantjes van mijn verdriet heeft afgeslepen en tot een draagbare dofheid zal hebben gereduceerd maar zelfs dan nog zal ik je voor me zien bij de eerste sneeuw…

Je wilt dagenlang genieten maar er cirkelen al meeuwen voorbode van storm en regen laat het nog maar éven sneeuwen.…

Onder de sneeuw is het gras nog altijd groen. Onder het ijs zwemt de vis nog naar de zee en onder die blik, hou jij nog van ons twee, want onder de sneeuw, is het gras nog altijd groen. Onze ogen van vuur zijn ontzettend kil en onze vragen krijgen geen antwoorden.…

Sneeuw, sneeuw, Is witter dan linnen, Trouwe dienaar Van lot – witte sneeuw! Toverij! Wie ben ik en waar loop ik heen? En verlaat ik levend dit land Nieuwe? Sneeuw, Witter dan een blad papier Nieuwe. Sneeuw, Witter dan Slavische Woede… Sneeuwstorm, sneeuwstorm, Is duizend bloemblaadjes, Duizend koepels, Sneeuwstorm – dolheid!…

natte sneeuwvlokken dwarrelen neer op het gras smeltend in de zon…

Op een veld zo ver dat niemand kent ging een kleine blauwe vogel dood bij het vallen van de nacht, koud zo koud Alsof zij zijn dode lichaam begraven wou zaaide de hemel sneeuw zonder geluid, hoog zo hoog Een man is op weg gegaan naar huis of geluid van een onbekend dorp hij droeg een sluier, wit zo wit En tenslotte toen de ochtendzon…

morgen is de sneeuw weer weg misschien vanmiddag al het is geen tijd voor bladeren die er anders nat gelegen hadden en de wind de wind neemt mee en jij somt op wat er gebeurt en weet ook niet waar het eindigt achter de boomgaard zoeken de meerkoeten elkaar weer op twee bij twee, je zag het samen kwamen we het tegen we fietsten naar huis…

Sneeuw als tranen om haar jarenlange strijd, jullie achterlatend met oeverloos verdriet. Terwijl de sneeuw jullie verdriet toedekt, zal zij rustig heengaan. Omringd door jullie liefde blijft haar glimlach bestaan.…

Het leeft als het zweeft langzaam daalt 't en niets haalt 't bij zo'n wonderlijk schouwspel als dit. Het dwarrelt het scharrelt door de lucht als een zucht en dit alles zo smetteloos wit…

De zon glinstert kristallen in een wit kleed ze vormen een ander beeld over de vertrouwde contouren een nieuwe jas vlak voor de lente voetstappen knisperen en mijn adem dampt toch nog winter in ons kikkerland!…

In een heel anders klinkende stilte met miljarden dwarrelend, in ’t gelid elk vlokje onbetekenend met elkaar vernietigend, wit Een bibberhondje met een dekje bibbert een oudje schrikt, en denkt owee één verkeerde stap en mijn heup in tweeen en een kind schreeuw om een slee Die hele andere witte wereld waarin je opeens alles zo anders vindt…

Het is een schouwspel, bijna onvoorstelbaar; de sneeuw valt als een wazig wit gordijn, de witte vlokken vallen echt ontelbaar, en maken zo de wereld kristallijn. De sporen in de sneeuw zijn onvoorspelbaar, en kreukelen de deken van satijn. Zolang het sneeuwt is alles nog herstelbaar, en houdt het tafereel zijn extra schijn.…

In het voorbijgaan wil ik blijven in het breken van de ochtend in het oog in oog met de zon in het gras berijpt op het plein in alle woordenloze wolkjes in de nog zachte monden in de stilte van de sneeuw…

Lachend in de sneeuw, met de maan die sterren verlicht. Komt de gloed van jouw weerkaatsing, teruggevallen op m’n gezicht!…

Sneeuw onhoorbaar zacht als dons valt ze licht de nacht op ons…

het Binnenhof is wit en sprookjesachtig tot vreugde van een enthousiast publiek Japanners schieten, alles is hier prachtig, alweer een digitale Anton Pieck haast verveloos, maar zeker schilderachtig betovert ons de koude politiek…

Sneeuw valt uit een loodgrijze hemel vlokken knisperen bedekken wat is geweest joelende kinderstemmen overstemmen pijn verbergen een zoet verlangen voetsporen op een maagdelijk tapijt trekken een nieuw begin…

Sneeuwvlokken Dwarrelen zacht Haast donzig In mijn gezicht De wereld Om mij heen Kleurt wit Blij kijk ik omhoog Steeds meer Vlokjes vallen Stilletjes naar benee Met ontzag loop ik verder.…

Onder de lakens gedoken voel ik mij vrij en pijnloos, alsof ik onder een stapel sneeuw lig, alsof de tijd stilstaat en sneeuw het rimpelen van het lichaam tegen gaat. Ik voel me even vrij van alle pijn die mijn lichaam dagelijks voelt.…

Sneeuw. Een auto. Vier passagiers. Een bus. Een poging om in te halen. Enkele rotaties. Een eeuwigheid van angst. En dan... Niks…

Het sneeuwt Het sneeuwt in mijn hoofd Een dikke, dichte sneeuw Grijs aan alle kanten Geen mensen Geen geluiden Alleen de sneeuw, de sneeuw en ik Af en toe zie ik de sporen Van iemand anders Plotseling houden ze ergens op Of ze gaan door maar ik verlies ze uit het oog ik weet niet waarheen maar ik loop door ik sluit mijn ogen genoeg…

wolken zweven aarde ligt sneeuw valt naar beneden de wolken maken de aarde wit iedereen tevreden.…

Daar lag het dan weggedoken voor de zon alsof het bang was, om afscheid te nemen van dit winterse gevoel daar lag het dan weggedoken bij een struik bang om te verdwijnen in de diepe donkere grond daar lag het dan eenzaam in een hoekje bang om gezien te worden door die grote warme zon daar lag het dan dat laatste, kleine hoopje sneeuw…

‘k Wou vragen aan Vrouw Holle heb je niet net iets meer, waardoor we krijgen een pak sneeuw?…

Sluimer van wit moordenaar van het geluid dimde het licht Vredevol slaap eeuwig treurnis van het groene landschap Ingedut grond winterslaap zuchtend in de mond.…