17 resultaten.
Sneeuwjacht
netgedicht
3.8 met 4 stemmen 332 ’t gras ontwaren
zag reeds jonge loten
aan de uitlopende heesters
het voorjaar leek zich
explosief te openbaren
doch toen ik vanmorgen
mijn blik liet zweven
over ’t identieke polderlandschap
was ’t vriendelijke voorjaarsgroen
plotseling vervangen
door kil, troosteloos wit
constateerde ik vol zorgen
plots een ander weerbeeld
van sneeuwjacht…
Sneeuwjacht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 108 Sneeuw duint zich op
opgejaagd vanuit 't oosten
door een snijdende wind.
Richels vormend,
waar het ijzig
sporen verjoeg,
groeit het wit aan
in een blauwende kou,
dekt toe en
slokt op.
Een eerste stap
knispert kristallig,
het is nog vroeg
en net licht,
als ik tussen haar passen
stukjes winterpret
vind.…
Hollandse winter...
netgedicht
3.1 met 9 stemmen 852 Schrale winden, snerpende kou,
oostenwind schuurt het vlakke land,
rijping op koestige wilgen,
glazige lagen op waterschap,
landschap in sneeuwjacht,
wazige contouren van huizen en kerken,
in het vierde jaargetijde,
van een echte winter in holland...…
rillerig
netgedicht
2.2 met 4 stemmen 84 in de waterkoude lucht
zweven meerdere verlangens
eerder nader, dan de zucht
van heel erg ver
in de spertijd van de lente
wendt een grutto zich omlaag
hij kwam van hoog en juist
vandaag
viel ook de laatste sneeuwjacht droog
op uitgestrekte velden,
als een antwoord
op mijn vraag…
Met eenzijdig wit
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 148 winter heeft vleugels gekregen
sneeuw jacht driftend
langs herens wegen
tekent bomen en struiken
met eenzijdig wit
spookachtig zonder gezicht
nog stuiven duinen
naar onbegaanbaar
raken dorpen geïsoleerd
snel zal de mens
de sneeuw weer gaan ruimen
in overleving zijn kleinheid geleerd…
tot jij weer bloemen spreekt
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 103 wanneer het blad verkleurt
een einde maakt aan uren
onwetend
wanneer de winter komt
het slissend likken van golven
tot stilte maant
wanneer een sneeuwjacht het vuur dooft
en de laatste schaduw
van een lange zomer verdwijnt
in een stilgevallen zee
verwarmen wij elkaar
tot de levenloze souvenirs
te gronde gaan en jij
weer bloemen spreekt…
Dit is het
gedicht
2.7 met 26 stemmen 13.281 Dit is een onafzienbare sneeuwjacht
van tekens, zelfs video is tevergeefs
gebleken, dit is het raadsel van adem
en water, dit is het en dat
en alles is het
dit is een eeuwig etmaal van een paar
sekonden, dit is voor ogen te groot
bevonden, dit is een wond en een wand
tussen vrouw en man, dit is
alles en dat
dat zijn de ondoorgrondbare…
Doornen van de roos, ( Haiku’s)
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 404 Sneeuwjachten plukken
van witte bloesem hun kleur,
schoonheid blijft bestaan.…
tot jij weer bloemen spreekt
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 113 wanneer het blad verkleurt,
een einde maakt aan uren
onwetend
wanneer de winter komt en ijs
het slissend likken van golven
tot stilte maant
wanneer een sneeuwjacht het vuur dooft
en de laatste schaduw
van een lange zomer verdwijnt
in een zwijgende zee
verwarmen wij elkaar
tot de levenloze souvenirs
te gronde gaan en jij
weer bloemen…
Rayonnante nudité
netgedicht
2.6 met 9 stemmen 188 verwonderd en speels
kronkelt het witte landschap
om zich herkenbaar te maken
hallo hier ben ik dan
uit mijn 10 vingers waaien
witte kristaldeeltjes
langs ademtochten
van ruimte bestaan
stapwiegend
achter mij een spoor
dat kleur vertoont
zonder dromen
zo maagdelijk wit
rijst er uit het niets
een sneeuwjacht der stilte
op mijn ogen…
Winter in Groningen
netgedicht
2.8 met 10 stemmen 139 schuld is
dat het onze fout is
dat er geen sneeuw meer valt
Zeg het tegen de struiken
in het Noorderplantsoen
dat zij geen sneeuw meer dragen
geen mens hoeft hen te vragen
hoe laat het wel niet is
Vertel het aan het gras
hoe na een hete zomer
de sneeuw drie meter hoog lag
hoe in het hoge noorden
de barre winter wit zag
van sneeuwjacht…
Grote Beuk
gedicht
3.8 met 26 stemmen 9.380 Alle seizoenen
krijgen kwartier, hij is het opgetaste
korte en lange jaar, in de zomer fluistert
nog de witte sneeuwjacht in zijn blad en bronzen
herfst omarmt stormend zijn schors in de meimaand.…
Morgenrood
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 381 geef mij geen sneeuwjacht meer
dat herinnert aan oude tijden
laat poëzie geboren worden
"hier en nu"
boven het papier van onschuld
(nog slaapt het uur, tot de krakeelnacht valt,
van eigen woord, woord voor woord)
waarin ik mij terug trek in de maand van Maart
tederheid zal genezen
in het diepe gras aan mijn mond
de stilte is mij welbekend…
Een karretje op een zandweg reed
poëzie
4.2 met 91 stemmen 10.565 Een karretje reed langs Berg en Dal;
De nacht was donker, de weg was smal,
Het paard liep als met vleugels;
(De sneeuwjacht zweept zijn ogen blind:)
De voerman houdt de teugels...
Ik wens je wèl-thuis, me-vrind!
Eén karretje keert behouden weer;
Het ànder heeft er geen voerman meer; -
Waar mag hij zijn gebleven?…
6
gedicht
2.3 met 88 stemmen 27.002 De hoop dat het helder wordt zegt hij
Liever filmt ze een sneeuwjacht waarin
een man buiten adem voortgaat, duin op
duin af. Een hagedis in het gras. Is. Was.
---------------------------------
uit: 'Coolsingelwind', 2005.…
Op het terras
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.802 De hoop dat het helder wordt zegt hij
Liever filmt ze een sneeuwjacht waarin
een man buiten adem voortgaat, duin op
duin af. Een hagedis in het gras. Is. Was.
----------------------------------
uit: 'Coolsingelwind', 2005.…
Hannibal
poëzie
3.4 met 11 stemmen 2.606 Daar op de ruwe kant der Alpen, als een slang
in pijnlijk zwoegen opwaarts kronklend, wild omstoven
door sneeuwjacht, klimt langs steile rotsen, diepe kloven
het heir* van Hannibal reeds uren, uren lang.
En ijslijk wordt de kamp en eindloos schijnt het sloven
en wroeten. Wanhoop grijpt hen aan.…