Alle inzendingen over snit

Het stille woud kent een vreemde vloer er heerst een zonderlinge gewichtloosheid alle seizoenen worden samengeperst in die sobere kleur van vergankelijkheid Voordat het licht verspringt naar de tint van de oorsprong vloeit alles bijeen de doden hebben hun mantels breed uitgespreid de snit verwijst nog naar de drager oogappels…

Soms zie ik spoken 's avonds laat op straat in een vuilwitte jurk jij die niet bestaat of mager in een pak van vooroorlogse snit mijn vaders gelaat of tot mijn schrik in een spiegelruit mezelf die verdergaat. ---------------------- uit: 'Dichter', 1995.…

Us Buma scheurde de Elfstedentocht De start in Ljouwert, stempelen in Snits Bij IJlst en Sloten zag men slechts een flits Bij Dokkum honderdtachtiggradenbocht Toen 't fel begeerde kruisje en een taart Nu ’t burgemeesterschap van Bonkevaart…

Pharrell z’n hoed bevat vier trendy deuken Zijn song is net zo specifiek van snit Je hoort ‘m af en aan, de Happy-hit Van DAB tot de transistor in de keuken Met dit record ben ik echt overtuigd: Geen crisis meer! Of toch te vroeg gejuicht?…

achter dikke blinde muren kiezen dove vergrijsde kardinalen een herder naar eigen snit buiten wacht de kudde, hoopt dat de steppe ooit zal bloeien voorlopig overwintert kille, Roomse macht met straffe genadeloze hand…

wie strijkt de vanen glad die ik opgestoken had om kleur en zwier aan het leven te geven als heuse frivoliteit het gaan en staan in geijkte snit en plooi is niet meer van deze tijd maar kon niet rekenen op de transparantie van het hooggeëerd publiek ben voor gek verklaard kreeg levenslang vakantie wegens deze extravagantie…

de Graaf van Merode is fijn gebouwd maar mist de fierheid zo node hij gaat te paard naar Lisse om een schoonheid te vinden hij kan het vrouwelijke geenszins missen maar geen enkele dame aan zich binden hoe hij zich ook laat coifferen danwel kleden volgens de laatste snit het ontbreekt hem aan pit de dansvloer te betreden…

de Graaf van Merode is fijn gebouwd maar mist de fierheid zo node hij gaat te paard naar Lisse om een schoonheid te vinden hij kan het vrouwelijke geenszins missen maar geen enkele dame wil zich aan hem binden hoe hij zich ook laat coifferen dan wel kleden volgens de laatste snit het ontbreekt hem aan pit de dansvloer te betreden…

Wat je leest is maar het topje van de ijsberg, gepropt in een degelijke snit. Want het is heel erg erg wat de lafaards jou onthouden met hun dictatoriale beperkingen, laat de embryo's over vrijheid zingen!...…

mijn rug zonk in een leren kuip de nek achterover in een boog van glazuur zo keek ik naar flarden en flitsen de bonte poppen van de lentemode op een nageldun, kamerbreed scherm ik koos voor een moderne snit met golven die zich in grillige bochten wringen weerborstels die speels uit mijn kruin priemen de kapper belooft een wonder een gelaagd…

de kleine vingers plukten lief zo lief handjesvolle blijdschap straalde; geel in wit kantjes bloosden langs de roze snit van een volle zomerjurk mijn glimlach rond haar witte haartjes en ik, die langs de bermen hurk in alle kleine jaartjes -vroeger toen de wereld nog niet rustte in haar graf…

Madonna de popsterkameleon Wisselt van huid en haar Verdubbelt het groot idool Peron, Monroe, Garbo Van aardse moeder tot verwaaide vamp Elke nieuwe snit, elk ander masker Jut de koper op Imago geeft wat animo In het spiegelpaleis van de smaak Tot ze haar bijna gewone ik vond Een huisvrouw met twee kinderen…

de stille taal van wenkende ogen, de mondhoek opengebroken in een glimlach, dwars door sleur een open deur, zo lijkt het tanden prijken wit wimpers waaieren de vaste snit van zwart omlijnde blikken en het schikken van haar lange been dat hooggehakt de zet bepaalt verlangen lijkt op slag verdwaald in openstaande boezems…

geluid van lang geleden ieder een eigen verhaal in het naar boven gaan ze vond in het donker het touwtje en licht schrok van het plaatje de poppen met ogen het haar omkranste gezicht nog altijd in hetzelfde gelid de tijd was ze kwijt knuffelde met woorden over jaren die waren verloren schikte weer kleertjes van een lang vergeten snit…

dichtkunst zij kent de kunst van het verleiden; zij boeit, zij stoeit en goed van snit liggen haar bekoorlijkheden uitgespreid op maagdelijk wit. lonkend prikkelt zij de zinnen zodat de pakkans wordt vergroot, voor hen die haar als muze minnen legt zij haar kleed af, geeft zich bloot.…

het model niet meer van deze tijd moet vermaakt een nieuwe – moderne snit wat lengte erbij meer getailleerd voorzien van nieuwe motieven het is tijd dus tijd voor mantelzorg het staat je versteld goed! en zit het dit model het zít om het zó te zeggen het zít als gegoten!…

over andere dingen uit ons dagelijks gaan ben een zoektocht begonnen naar de essenties van ons aards bestaan afdalend naar holen en spelonken waar herinneringen nog aan duister zijn geklonken in verbijstering moest ik constateren dat vooruitgang onmogelijk was te leren het ego is gebleven heeft alleen een eigentijdse snit…

Je kent ze wel:de Britten met bolhoed fraai kostuum Zwart van kleur van goede snit ze paraderen over straten Ze stralen als 'n man ..kan doen ze doen 't niet voor minder ze schudden handen kloppen op schouders ...maar bescheiden Ze hebben 't over: ladies niet over meiden hun mond tot alleen lippen open Ze zijn op weg…

ik zag je dromen in de grote spiegelruit je lachte en je handen legden lieflijk alle voordelen van de aanschaf aan jou uit je wiebelde en draaide onrust op een voet in afwachting van een positief advies ik knikte maar je zag me niet in het langzaam donkeren werd de attractiviteit vergroot verbazingwekkend hoe snit en kwaliteit…

jij hebt nooit kleding gedragen alles paste jou als tweede huid waar alleen het verschil in kleur de verassing was van het huis zo makkelijk gleed jij ook als laatste puzzelstuk een divers gezelschap in ieder opgetuigd naar laatste snit en hype de omgangcode werd met een lach aangeboden ondanks het kleurrijke van een kameleon…

De nachtegaal trilt het winterwit uit het vroege morgenkleed in een waas berijpt en strakke snit vleugelt hij zorgenbreed door een asgrauwe dageraad door breekbaar grijs en olmenlaan tot aan de rand van het bestaan waar de tijd geen tijd beslaat Daar verdampt zijn verenjas buigt zijn vlucht naar nooit meer terug het koele ijs en het geknakte…

hij legt schoenen neer als een minnaar uit verboden nachten dweept met naaldhakjes en de perfecte snit van lingerie hij likt en ik ril om verwondering, om onschuld die verdwaalt in ogen het genieten van alles dat lijfelijk past alsof het zwarte leder hem uitdagend roept, bijtgraag en nooit genoeg wanneer hij feest viert…

Uiteraard met een topjob en een welldressed woman die hem versiert: 'Spannende snit, Piet. Jij bent de man die mij verdient.'…

ik uitzonderlijk en bijzonder Dat ik besta is haast een wonder Een wijzer mens dan ik vind je niet gauw Ik toon mijn verdiensten, als een pauw Al had ik ook dat er goed van af gebracht - omdat ik de dingen zo goed heb doorgedacht - ik ben verre van een booswicht, voor dictator zijn ben ik niet gezwicht Mijn beelden zijn altijd edel van snit…

Kaal en in een strak gelid langs eeuwenoude oprijlanen in uniformen fijn van snit staan ze melaats, oude platanen De torenschaduw bedekt hun naakt gebroken takken, ongespalkt de vrieskou heeft hun hart geraakt met rijp de kruinen witgekalkt Een zwijgende stoet van trieste bomen staat roerloos onder het klokgeluid het goddelijk spel, niet…

Zo puur is haar tred, zo sober haar snit. Haar gaan is een traploos schrijden de aanrollende nevel van de nacht wijkt voor haar ontblote voet een teder voorbijgaan. Geen macht die haar haperen of opkijken doet ze lijkt mij van alle angst te bevrijden. Een zwaluw vleugelt uit het laatste licht en werpt een schaduw op haar vaal gezicht.…

Een dickpic, een van forse snit, ging rond (een echt familie-lid)! We houden ’t voortaan in de smiezen, we zijn gehecht aan het precieze. Al zijn wij mollen aardig blind, we zijn eenieder goedgezind mits vrouwtjes, daar wringt echt de schoen, hun juiste mondje opendoen!’…

Wit is wet bij aquarel, een spel van wit; alles is gemaakt uit fijne snit. Er is aan licht geen manco. De ziel van het aquarelleren is doorzichtig, waterig en flinterdun. Fijne streepjes met effect, dat is pas fun! Nettie houdt ervan de verf te minimaliseren. Haar schilderijen wenkten in de Wijer bij de gracht.…

Elke polsslag snakt naar ogenblikkelijk zon en ja hopen dat de wereld kan horen dat het ijs kraakt foto's ziet van Sleat een mahoniehouten staartklok Snits 't scoreblok en oranjekoek dromen waarmaakt. Als dan het moment daar is weet je dat de harten trots al sprinten leven stil is en ogen vochtig worden.…

Daar sta je dan, zo eenzaam in het wit zwart en naakt, nog knisperend vers van vorm volkomen naamloos weggefilterd uit de storm van al mijn talmen, natrillend in de juiste snit Met ritme langs jouw ranke klanken glijdt mijn oog over het gevulde veld jij staat verhoogd, ik weer op nul gesteld en weet je, onbeholpen, nu nog niet te danken…