Alle inzendingen over solo

bespeel met mij de solo, een gewichtig zielepartij in een menselijk partituur een quatre mains voor een ongebonden paar die toetsen bespelen naast en met elkaar zich voegend in het andante maar zichzelf weer vinden in een jagend presto, hun vrijheid niet laten bestelen vanwege hun solo constante…

alleen, zonder hulp zwevend in blauwe luchten vrij als een vogel…

Uit het orkest klinkt getingel tangel eenzaam begeleid door een triangel die PLING doet op het moment suprème Volgt de trompet in een heftig duet met de altijd swingende klarinet Maar tijdens een korte stilte klinkt weer eigenwijs: PLING van dat kleine ding vol bezieling…

Geen mythe of wildwestverhaal is het wat ik ditmaal opschrijf. Ik klauter uit een krater, kaal - de zon brandt op mijn dunne lijf. Ik roep een zin. Het klinkt te schraal in het omringende gewelf - ik heb geen schim of filiaal - ik ben vandaag alleen mezelf. Ik kan mij niet beroepen op een stand-in of een stijlfiguur, een schuilnaam…

. ________________________________ SOLO Als ex-judoka met de zwarte band Speelt hij het liefst stratego, maar dan solo En doet in blote torso ook aan polo Als babyboomer in z'n bak met zand Daar trekt hij cirkels waar geen aan mag komen Alleen híj weet welk stuk hij af wil romen ...zie voor de meer ludieke variant het Poetinvers…

Merel zingt solo voordat zon zal opkomen een nieuwe morgen.…

Malida Onder flonkerende sterrenhemel in de Gordel van Smaragd klinkt het krijsen van de kraamvogel Zij die mij mijn kleine Peewee bracht Verbijsterd zijn mijn ogen alwaar ik naar staar een Poetrie Solo met krullend zwart haar een prinsesje lief gewikkeld sarong met batikmotief En voor het venster…

Er was eens een jongen in Dongen die had niet twee maar vier longen eerst wat onwennig toen heus tweestemmig heeft hij solo duet gezongen…

solo zwemtocht voor de labs geldinzameling te water monsterlijke zware krachttoer vliezend langs Elf Friese Steden geen beloning geen zilveren kruisje…

Ik kreeg opeens een shot adrenaline Die rush ging als vanzelf, puur intuïtie Een solo uit het niets - geen exercitie Pure magie, da capo tot al fine…

Je leven is vol eenzaamheid een solo strijd niet te winnen Je wilt wel anders maar het lukt je niet, verdriet. Je ziet de mensen lopen, blijft hopen op aanspraak. Maar ze zien je niet, willen niet kunnen niet. Je blijft alleen in je strijd tegen de eenzaamheid.…

De deur zwenkt het duister tegemoet, waar haar hond leven in de stilte brengt De schakelaar brengt ontbijtresten van de ochtend in het licht Haar gevoel haakt naar zelfmedelijden, de partner die ze wil het kind dat uit zal blijven Het antwoordapparaat ratelt relatieproblemen, zij drukt op stop en nestelt zich tevreden…

De ruimte is single verlicht 30 tafeltjes met flora’s, hoela’s sommige zijn bloednerveus de mannen stoptrein stopt en stopt een ja, nee of misschien te kaal te grijs te dik te oud te dom te soft of te veel goud te lief te arm te boers te relax te mager te somber teveel nog ex Mijn vriendin (sinds kort losgekoppeld) wil best solo onderhoudend…

Ze vaart het zeegat uit om heel alleen haar zeiltocht rond de wereld te beginnen. Ik voel een golf van onrust diep van binnen. Je bouwt het liefst een muurtje om haar heen. Toch ben ik gekalmeerd, want elke mijl houdt Oerlemans een oogje in het zeil.…

Verlegen was hij nooit, maar nu toch in verlegenheid: Jozias van Aartsen worstelt zichtbaar met zijn macht maar wie had van oogappel Hirsi Ali nu echt gedacht dat ze solo zou beginnen aan een titanenstrijd? De onbesuisde vertoning van deze politieke lichtmiss kunnen wij maar beter bezien met emoties van treurnis…

boven alles uit klonk onmiskenbaar het gefluit van een vogel ik volgde zijn tonen in loopjes en trillers ontdekte de melodie in zijn lied en refrein langzaam kwam vrede en rust de drukte voorbij maar hij sloot de avond in solo met stilte als tweede partij…

Ik wil best met je praten, graag zelfs maar ik wil ook dat je luistert Ik ben geen hol vat en jij ook niet dus communiceren: zenden en ontvangen uitwisselen zodat onze inhoud indaalt En ontvang je teveel, geef dat dan aan dan vervolgen we ons gesprek later; jij laat indalen wat je hebt gehoord ik haal uit mijn 'dal' wat ik heb gezegd…

als die snaren uni solo trillen met die van mijn hart worden woorden overbodig!…

In het fluiten van vogels, ritme kabbelt uit een beek, donder rolt als solo, het krijsen van een arend door merg en been. Noten die gevonden willen, nog niet ontdekt, ontsnappen uit een eikelhoedje, een sprietje gras, met levenslucht als kracht.…

Geraakt door de cello zweeg de contrabas: zo gevoelig als jij kan ik het nooit maken Weet je, sprak de cello ik besta bij de gratie van andere instrumenten want een lange solo gaat toch snel vervelen Dus laat me maar horen welke tonen ik nog mis dan maken we muziek…

Vanochtend laat sliep hij nog, gaf niet thuis in de zoetheid van de dag. Daarna een onrustig beeld van handelingen: trui aantrekken, douchen, ontbijten bij Baboeschka. Waarna hij, bij wijze van proef, zijn gitaar twee uur lang niet aanraakte; alsof het hem moeite kostte een of ander akkoord te vinden vandaag, vandaag zijn vingers…

Een bruisende rivier stroomt door mijn rug en ik word meegesleurd; mijn vage onrust wast tot ongeremde wanhoopsdaden. Ik klamp me vast aan mijn saxofoon: een glanzende brulboei verscheurt de nacht met hese kreten. Terwijl de pluche bar, in rode flarden, op de wilde maalstroom draait, spartelt het publiek, met bleke handen, een verstarde…

Een dobbelende losbol bobt non stop En hobbelt solo in d'r monobob Van topjob hotspots op naar bol.com En hopt voor nop, al rollebollend, job Ze werd geen top maar flop en fopte Bob Die dacht 'bekijk het mop, Bop till you drop!'…

Ik drink nu Coca-Cola waar stukjes ijsberg drijven, en ben gelukkig solo gedachten te verdrijven.…

dein ik solo mee op ijle tegentonen volg de lage echo’s terug naar het koor grijp het trage stokje van de oude dirigent loop ik over water in een soepel ritme van kabbelende stemmen murmelende fluistermonden tot ik eindelijk meezing met de muziek in stemmen nog net op tijd voor het slotakkoord…

hij is meesluipend maakt zelden klappers vooruit rechtdoor neemt nooit zelf initiatief leeft naar regels erkend ook administratief beent sparend bij op tandjes en trappers lepe leipheimer laat aanhankelijkheid zwaar wegen pas contre le montre zal hij solo de tour aanvegen…

Toen warmte door mijn onderbuik kriebelde gedachten schreeuwden om jouw naam en jij mijn teksten kleurde, keerde ik naar achtergrondkoren droeg je dienbaar richting faam En nu mijn klanken tegengassen stop jij, nog voor de brug, enkel stilte dwaal je nog mijn richting in, zet jij je volgend nummer in, solo.…

open je maar mijn bloem van stilte sprakeloos in kleur bloei je woorden in geluidloos bekoren uit het diepst van je hart heb het fluweel van je bladeren met warmte gestreeld zacht wiegt je schoonheid nog ongerept als een kind op de zoele zomerwind hemels voelt het lied als ik jouw bloeiende stilte in deze aardse solo geniet…

Dit is jouw partij zei jij wijzend op de noten van je zelfgeschreven partituur een lied over de zee een jachtig schip de zeilen bol geblazen door het razen van jouw solo en ik zocht de melodie de harmonie in tweede stem ik zong… maar mijn woorden waaiden weg bleken pas klank te kleuren in het slotakkoord…

branderige ogen solo ontwaken de schaduw volgt zijn eentonige weg energieloos ontbijt het huis tekent kribbel krabbel zijn geest is bevuild met zwarte regen automatische piloot op het werk herinneringen krassen zijn ziel Pffffff een lachend kind met negen vingers maakt een opening in het vastgeroeste deksel…