Alle inzendingen over sos

Ek glo nie ek kan ; ons wêrelde lê soos ‘n verslete ossewa, in stof verbrand ...…

Takken zwaaien van de ene naar de andere kant het SOS en proberen te vluchten eer hun bladeren vallen. Deze worden begraven onder sneeuwen zerken. Ik laat mijn kale sporen na.…

Oprecht zijn, dan vernerderd worden Ik wens het niemand toe.... Je hart even luchten, teneinde niet wég te rotten Soms moet ik mijn sores kwijt! Ik biechtte gisteren erg véél op, Zerker, wil ik blijven ' leven ' Tot snel, ik hoop vurig van wél.…

Verbijsterd, onthutst, verward Een chaos werd mijn leven, de strijd wordt vast hard. De draad compleet verloren... ik weet het even niet Tranen willen niet vloeien, emoties heftig geniet. 't Poesje ontkluwkt de klos wol onmogelijk, wat naar Dilemma groeit uit tot een doolhof, dus gevaar. Goede vrienden helpen, ze laten me nooit in plan Lieverds…

Daar men bij Vindicat voor ‘nano’ koos Als coating voor de splinternieuwe muren, Zal schoonmaakwerk nooit lang meer hoeven duren, Ze kunnen vrijuit kotsen in de soos. Je hoeft ze daar nou ook niet te moveren Nog meer dan ze gewoon zijn te vomeren.…

Soos 'n sigaretstompie in as doodgedruk, het ook jy, liefde uit my lewe geruk. Die middag _ toe ek jul vang knipmes lê. Jy in sy omhelsing verstik.…

Die dag het moeg oor my kom sak, soos die see ontslae raak van haar siekte, wat sy uitspuug op die strand. Ek wil nie meer verder leef, ná al die vuil wat aan my kleef.…

en wanneer snags ek my hartseer verdiep dit plet soos bruinbrood- verkoekdeeg wonder ek alleen o univers o opper- hoger- smarter self Hoor U my?…

Ik vind het fijn om achter het raam te zitten ik vind het fijn om op de soos te zitten ik vind het fijn om gratis in het OV te zitten ik vind het fijn tussen bejaarden te zitten en weet u waarom? omdat alles nog werkt!…

lê daar nog iewers op die vlakte eensaam, soos ‘n molshoop in die reën humusverrykte korrelnat donkergrond van jare gelede se seën ? is daar iewers nog ‘n groen gevoed deur wateraar, pompfontein waar kwepergeel en persturksvy skadu’s gooi teen ‘n rooi skemerduin ?…

My bene, die wydte soos dié van ’n oseaan. Ek skreeu vir die wêreld : “ Ek lief jou, ” oor ’n bulderende, vuurspuwende, vulkaan.…

Jy het soos 'n dief gekom versigtig, eers loer, skelm-skelm suutjies het jy jou voetjies oor my drumpel gestoot en jou handjies, sagte handjies vlekkies op my deur en muur gelaat jou ogies het jy in my spieël gelos en jou ore agter elk kas se deur die rondings van jou lippe lê op sloop, soos perskes wat droog en in my loop op die mat in…

Sos wie redt mij? Haai en vis averij, nee, zij niet, vrees de baai! Zee is wild het zand brandt, spoelden mee slechts wij twee, man en muis ver van huis.…

ons saâm gelukkig syn Sy gee egte sin aan my lewe en maak 't verskil dag en nag stukkie vir stukkie ek raak beseten soos ek 't altyd het verwag By die mooie sonsondergang het ik haar vir ewig gekies Ek wil ons vir altyd verbind by die klink van huweliksklokkies.…

Drie gouden plakken Sven tart het Olympisch vuur ijskoud de sterkste…

Soms fluister ik je naam midden in de nacht terwijl ik in bed lig alsof ik je daarmee naderbij kan krijgen dat heb ik ook met Maxima gedaan maar die vertikt Willem te verlaten wat ik een zwaktebot vind ik deed het ook met Carice van Houten maar die geeft geen sjoege vindt zichzelf te mooi en te belangrijk net als Astrid Joosten en…

Ergens een SOS. Wie duimt?…

Niets is zo complex of het is terug te projecteren tot een dimensieloos punt de oorsprong van een volmaakt bestaan ‘ik’ als middelpunt van de cirkel ik knoei wat met de straal stel deze op één en meander langs een sinusvormige lijn door een kunde die uiterst rechtlijnig raakt aan mijn ziel sos-castoa overbrugt mijn onbegrip…

Maar kyk, dis 'n fees wat my oog gewaar van blommetjies, blommetjies aanmekaar, op ranke stingel oor graffie en steen – soos graan op die lande, aaneen, aaneen; soos kindertjies selwe in feesgewaad, in hupp'lende dans op die windjie se maat; spierwit hul kleertjies en roserooi – die sonlig se glans op hul hemelse tooi.…

Mijn eerste liefdes, een spel: de leuke jongens in de pauzes waar school goed voor was en in de weekenden met leugens bevestigd door mijn lieve broer avonden plezier in disco en soos – het ware, mijn echte, leven Haal een bessen, we gaan niet weg niet naar bed.…

Een kind wordt in de status quo geboren van eeuwenlang gekoesterd standsverschil (want klasse is het punt, niet ras of kleur: volstrekt onhoudbaar en irrationeel, maar goed genoeg om de verdachte geur van onderbuikgerommel te maskeren) Elk kind komt binnen door de toekomstdeur om ons de laatste versie aan te leren van wat we van de goden…

jouw wrede mond blaast wolkjes over de vaart, ik kan ze lezen SOS, averij, schip in nood. Het leven in mijn schoot gaat dood. Het is als dobberen in een onbarmhartige oceaan, wanneer het hart begint te bloeden komen vroeg of laat de haaien aan.…

as ons almal die skaamwees wegstoot, sal genesing groei soos ‘n wingerdloot.…

Kinderen trekken mij aan ik wil geraakt worden hun energie voelen botsen op mij en ik wil terugkaatsen mijn ziel tegen hen aan duwen als een streling De bejaarden op de soos raken mij hun aanwezigheid en hun lach verwarmen mij, de verstandhouding de knipoog van een raak woord de wijsheid van hun rimpels Ik heb vriendinnen ik maak…

EK SONDER JOU Dit is soos om tussen ons te praat in 'n dooie taal en die klanke klink skaars vaag bekend. 'N Woord word saggies herhaal die vrees word groter en groter as u meer akkuraat weeg. Die dag kom soos 'n rower maak die moeë oë seer. Die son kom op in sy prag die self herken hom nie meer nie.…

Wees genadig, seblief, vlieg naby, maak soos die duiwe: sirkel net, dryf net, los die ruimte, los die pad, kom net huis toe, want ek is hier en ek is vlerkloos en ek is jou pa.…

. ___________________________________ ROZEVINGERIG In de rozevingerige gloed der dageraad - Eoos - lag met geloken ogen loos een meisje naast de havenloods nog jong en wulps maar haveloos van zestien lentes, zwarte roos noemt koos haar, hij is werkeloos hij wordt heel af en toe erg boos verdrinkt z'n geld daar in de soos bij…

Mijn suiwer ag of wat daar nog van oor is vra onferm naar ek soos die eienaard kon gaan.…

So ook die mat waaroor my naakte sole gierts-gierts gaan vandag is hier niemand op die Sondagmôre en ek voel hoe die kriekies, barste in die mure, die kraak in die meubels met my gaan my lewe is so onstuimig woes my liggaam voel oud gedaan soos ‘n sinkplaat wat teen die herderson lê en roes hierdie kalm stilte wat nou hier heers…

Een sos uit een ver paradijs. De voorhang scheurt. Je schrikt van het gezicht. Doe dicht je ogen. Raak niet van de wijs. Tart niet de woordeloze bliksemschicht. Bepaal je tot je e's en o's en ij's. --------------------------------- uit: 'Hutten en paleizen', 2001.…