Alle inzendingen over speelsheid

Speelsheid overwint !…

De rode wijn uit jouw mond proeven het verborgen, voortdurend bewegen onder jouw zijden, slaperig hemd Een vroege ochtendwandeling, wakker maken de zon van ons komt stralend tegemoet dan hete chocolademelk met rum Ik hou van een lang voorspel in lagen lekker strelen, likken, kussen en plagen waarbij onze naaktheid vanzelf bloter wordt…

Het late zonlicht speelt een licht- en schaduwspel met de boomblaadjes…

in die tuin van Gibran Noch als spotschrift maar als zoektocht, een queeste Met speelsheid cultuur en intelligentie Aldus exegeet A. van Dis…

onmerkbaar speelt humor in lach en ogen zijn eigen spel twinkels in opslag sluiten in volle verbazing de lach in ontspanning van woorden die elkaar weten hun komaf nooit zijn vergeten om het leven wat dragelijker te maken het te laten smaken naar meer door nog een keer toe te tasten speelsheid die nog defileert in het…

Ik sluit de luiken van het denken en voel de speelsheid van het innerlijke Zijn, de bron van alle kracht, alles omvattend in wie ik ben en mag zijn. Ik kijk in de spiegel der spiegelingen en zeg "Ik hou van mij, ik hou van jou!"…

golven ijlen zich openscheurend in speelsheid mee tot ze ons in rimpeling op langgerekte cirkels naar de oever brengen waar we warmstrandend nagenieten van het spel dat we met hen samen delen…

Maar lijnen zijn in speelsheid niemendal En kijk, daar gaan mijn parachuutjes al.…

verdwaalt ben ik in je binnenste daar vind ik wat mij behaagt van jouw liefde geraak in niet meer bevrijd het vuur is niet meer uit te bannen in een gevoel van speelsheid ontmoeten mijn ogen de jouwe secondelang je bleef even mijzelf… ergens was het zondag..…

ik wil de speelsheid van de golven maar ook een spiegelgladde zee in een tijdloze zonsondergang wil in je ogen de zinnen zien die in je hand te lezen zijn de diepte weten van gevoelens naast het oppervlakkige van gein wil bij je zijn in leven en de eeuwigheid wie weet hoe lang dat kan…

heb de beelden vertraagd om de film van je leven meer diepte te geven het bruinige grijs uit die tijd vervangen door hoop en verlangen het houterig bewegen weer speelsheid en jeugdige onschuld hergeven opnieuw gemonteerd met zachte muziek zo ben je echt en heb ik je lief…

het zijn niet de vleugels waaronder ik ben weggekropen toen ik amper kon lopen die mij hoedden tegen bezeren toen ik het vliegen moest leren het zijn die van een andere slag met speelsheid en kracht die optornen tegen de rafels van stormen valwinden negeren in opwaarts laveren mij in glijvlucht het hof kunnen maken met een sierlijke…

je lach kleurt al een warme tint in aangenaam geluid ogen stralen in het aandacht geven alsof je iedereen bemint soepel en nog onbevangen dans je door het leven met de speelsheid van een kind jij bezit de gave om van gewoon iets nieuws en heel speciaals te maken…

de lucht schrijft herfst met blauwe kou nog kan ik jou bloemen geven maar het zaad komt gauw de speelsheid van de zomer is voorbij warm en gearmd lopen wij het volle vruchtenlaantje af jij stralend met je lieve zonnelach tussen de vergankelijke kleurenpracht…

Mooie jaren waarin de neiging tot speelsheid der werkende klasse onomstotelijk werd vastgesteld. Maar uit de ledige hemel viel de ontzaggelijke stropdas. --------------------------- uit: 'Vroege sneeuw', 2003.…

Zwitserse maskerades molewieken naast de gemsen de fleurige flora door De speelsheid 'n bloem ontsproten op bergen van onbrekende wijsheid dartelt in het oogverblindende panorama O bejubelde edelweiss voor eeuwig slechts symbool je gewend succes is maar als 'n resistente bacterie zonder slachtoffer…

Mooie jaren waarin de neiging tot speelsheid der werkende klasse onomstotelijk werd vastgesteld. Maar uit de ledige hemel viel de ontzaggelijke stropdas. ------------------------------- uit: 'Vroege sneeuw', 2003.…

spektakel had ik willen aanschouwen, haar lijnen die fijntjes haar tekenden op het scherm van ver voor de horizon zelfs had ik haar nog meer kleuren willen geven, ach ik beken, haar aanraken in de bevalligheid van mijn streken haar zien willen bewegen zoals een vrucht op het zachte wiegen van de wind, haar roze wangen willen plukken met de speelsheid…

jij had de rust zo voor het rapen maar je sporen in het zand lijnden vaste koers geen twijfel of moment van overweging tekenden hun speelsheid op het strand in het spel van wind en wolken ging je volledig mee toch bleef je tred steeds parallel aan zee de verte focuste in eindeloos herhalen maar op een eiland vertellen einde…

ik zie ze gaan als strepen aan de hemel hun zielen helemaal vooraan geen ballast of verder aards omhulsel alleen kristal markeert de vaart tot waar de tijd zijn grenzen lost en naadloos overgaat in eeuwigheid ze zijn vervlogen in oplichtend sterrenstof met vurig laatste groet hun speelsheid is weer samen delen zij stralen nu oneindigheid…

ik dartel weer sinds tijden in de warme herfstzon hagel heb ik kunnen mijden de donderslag was niet voor mij zie de mensen zachtjes ernstig praten geschokt door mijn verlaten maar ik voel me vrij het aardse leven is er nog even voor mij ga hen met mijn speelsheid plagen antwoord geven op nog open vragen in samen zijn zullen…

Driejarige kindjes wroeten dolgraag in 't zand scheppen kneden al verbeeldend maken gestalten uit het gewone leven eveneens monsters en paleizen om verwoede strijd dan sterke vrede te brengen op de kleine stuifwereld deze speelsheid is de oerdrang tot nodig zelfonderhoud bij ruwe zwerfstammen die de grond omkeren en uithollen voor vruchtbaarheid…

regen sluiert sluimert soms vlaagt tot druppels die ons plagen het is geen miezeren, dat doet de wispelturigheid van wind tekort haar speelsheid wordt dan opgeschort zij is geen traag en vaag neervlijend element zij draagt de druppels met een tedere hand wikt en weegt wie zij de volle lagen geeft het spel van schuilen…

zij ranken niet meer in de speelsheid van lente bloeien geen bloemen maar bladeren vormloos in het voorjaarsboek de spirit is weg en de flow aan kleuren en geuren verleden tijd de hemelbestormende power naar ruimte en licht is slechts een flits vergeleken met vroeger dat is wat ik mis in samen zijn en het ontbreken van meerwaarde…

Wij plukten kussen op de geheime plek en spiegelden steeds meer en meer de tere blos van zoveel jonge speelsheid.…

Ik ga terug in de tijd wordt jonger elke dag Vergeet van vroeger heb een onbezorgde lach Mijn verstand neemt af de speelsheid komt terug Herinneringen vervagen voorgoed achter de rug Mijn huid is strakker ik wordt steeds kleiner Speel zowat de hele dag het leven is veel fijner Straks ben ik een peuter eindig als een eicel + zaad…

Zo rond het nul begint het de hoop op hemelse plaatjes Dan die speelsheid van de eerste worp, of duik een engel vormt zich op de vloer van het dorp Hongerig loop ik met open mond door de straten happend naar het eerste vlokje van mijn jeugd Een volwassen masker draag ik door de dagen die afvalt wanneer ik hier floreer van vreugde Want…

jij hebt de kleur van water spiegelend zie ik mijn gezicht jouw transparantie sprankelt lieve woorden die ik schrijf in mijn gedicht je stroomt in warme koestering aromatisch langs mijn lijf strijkt met wilde speelsheid schuim langs een verboden lijn maar al tijdens het ontdooien voelde ik de kou weer komen ben rillend opgestaan…

ik omarm de nacht waar immense stilte met mij wacht tot wat licht van mijn muze uit een kiertje van de hemel ontsnapt een streep kleur die aansprekend klinkt waar ik na heel diep graven eindelijk iets van zijn betekenis vind nog heb ik er geen echte woorden voor maar na veel denken associëren en schaven komen de strofen door speelsheid…

Ik ben als zwaan op zoek wat niet is te vinden, de residuen van het eens beminde, een tijdloos verstaan, in de ogen van het gekroonde kind, of gedroomde vrouw, al vroeg verstooid in integere wind, vermaard door speelsheid, verleid,spiegeling in het betraande meer.…