Alle inzendingen over spelten

Geen spelt is meer te krijgen Werd op onze mouw gespeld Gebakken lucht verzwijgen Een boterham kost meer geld Molenwieken gaan verstenen Niemand weet meer waarom Van haver tot gort is verdwenen En de wind die maalt er niet om…

Kleine kennisleer (liefde 3) Zij spelt mijn hoofd. Zij duidt mijn huid. Strelend vergroot zij haar kennis. Mijn ademhaling is haar partituur. Haar weten omvat mij. Zij ziet mij blindelings.…

hij vergrijpt zich aan haar woorden zij begrijpt zijn woede niet en haar zinnen die hij afmaakt spelt zij telkens in verdriet kleurt haar gezicht met waterverf treurt haar grijze ogen nat zij had jong van hem gehouden maar zijn liefde overschat…

Vanuit het venster niets dan Gouden Regen Dertig jaar oud en daardoor wijdvertakt Een gulden hemeldak vol trossen elfentranen dat in speelse bries en zonlicht zijn naam in gouden letters spelt…

Met haar fluisterstem kluistert ze me vast aan de ribben van het schip dat "WANHOOP" heet Ze zingt me in het hoofd spelt cijfers en letters één voor één, speldt ze vast aan de hersenstam Ik mag een wens doen verdrinken in haar ogen vergeten wie ik was worden wie ook maar…

welk woord schrijft stilte met een vaste hand klemt dromen vast boven het lome ledikant spelt dan het klinken in zachte zinnen neer en laat het leven zwijgend zweven als het goed gekleurde zeer…

loslippig bladeren de bomen hun oogstgebed zacht spelt de wind hun woorden als zij de aarde met hen dekt in dank voor seizoenen waarin de takken tot de hemel zijn gestrekt vaten zijn gesloten woord en kleurenstroom zijn onderbroken tot een nieuwe lente bladeren wekt…

Op een Das Een dyslectische das uit Hasselt, Die steeds alle woorden verhaspelt, Weet niet als je 't vraagt (Het is godgeklaagd) Hoe je in 't Nederlands het woord das spelt.…

zoals jij mijn woorden krom speelt mij spelt op het altaar van vertrouwen touwen rondom vlagen in lagen van huilen nooit hullen dat dit niet zo zal blijven in lijven van schaduw schuw gericht gezwicht mij vol treft op klippen wat rest op lippen in de weer schijn op je gezicht luchtdicht…

in levensjaren zoeken woorden die diepte geven aan oden brengend van liefdesleven een mensen leven van liefde ontdaan versterkt verlangen naar liefde beleven meer dan woorden kunnen verslaan vind maar woorden voor honger en oorlog voor kindsoldaten het zinloos geweld woorden die het leed beschrijven woorden die de gedode spelt…

Hoe je hartzeer kunt verhelpen, hoe je hartstochtelijk spelt. Hoe een bloedend hart te stelpen, dat is je nooit verteld! en....... Hoe je aan een hart gevoel geeft, hoe je een hart kunt laten spreken. Hoe een hart vol liefde leeft, minuten, uren, dagen, weken....…

het kan even duren geduld is niet gehinderd door haast doch schatplichtig aan een geheugen van grachtwater; slechtziend en doof nee, dan de heldere beek die eindeloos woorden herhaalt, de letters spelt tot in omgewoelde grond, een verzande oever.…

Vergankelijkheid spelt weer de herfst en langzaam leer ik lezen, van zomerlicht genezen: de uren zijn geteld. De zon viert nog, maar heel bedaard verguldt ze de eikenbladeren. Behoedzaam voel ik naderen wat node wordt gemeld: dat vuur gedoofd wordt, niets gehoord meer waar de zangen klonken.…

Je brak mijn hart en ik bleef opgezadeld met een breuk, waarvan de teller hoop en wachten spelt de noemer wanhoop en verdriet. Ik breek sindsdien mijn hoofd over die breuk: ze is mij te complex ik breek de tanden op negatieve oplossingen als ik imaginaire varianten uitprobeer.…

zij is de man genegen, hij die haar hart hardhandig veroverde spelt ze de aangename les alsof ze al jaren niet voederen, ze weet het en toch strooit ze stukjes geeft kleine rukjes aan de honger van een verloren vent die ooit anders was gewend nu denkt in stoer en hey niet met mij zij maalt niet maar draalt ook niet wat binnen gehaald…

de nullijn loopt door alles heen en zet een streep- door elke duurbetaalde rekening de waarde van een handtekening is niets meer dan de daad van wat een naam je dan vertelt één hand schrijft een vonnis velt de naam van fanatisme spelt langs vele lippen en komt zwaar uit elke mond mens, o mens maak deze wereld - eindelijk - gezond…

Het helder wordend licht dat invliegt, dat men spelt, onafgebroken lezend in de palm van zijn hand. Men verstaat wat wij wilden toen nog geen ruis van overkant de schelp streelde, het woord niet ving dat zong: Oever! Aankomst! Weelde! ---------------------------------------- Uit: 'In Remersdaal', 1997.…

zo licht het is de muren te breken van een stad in verval zo zwaar de stenen te kantelen waarachter de uitgeputte verte gemiste kansen kuilt ik strek mijn hand, grijp de stengel van een netel, hij prikkelt juist genoeg ik schep de grond over de rand zie mijn geweten, bloot en schraal spelt het verjaarde beloftes letter voor letter…

Op alweer een Das Een dyslectische das uit Hasselt, Die steeds alle woorden verhaspelt, Weet niet als je 't vraagt (Het is godgeklaagd) Hoe je in 't Nederlands het woord das spelt.…

wij liepen traag de wereld achterlatend jouw gebaar latent aanwezig in het samen zijn van jouw laatste tred, jij als molen ik als steen, halfzijdig het blik gericht naar waar het noorden jouw einde kruist het natte aan onze voeten speelt met de jonge snuit, harig zoals ons geweten spelt deze aarde de waarheid op haar zwarte kraag wij met…

Niet dat het wat uitmaakt je wangen van papier maché lachen parels tot decadente kikkererwten te mooi voor woorden ik schrijf jouw boekenkast met vragen over wijsheid je blijkt er geen vouw jurken uit op zoek naar wat jouw maat verleden heeft gedragen een mouw spelt overdreven zomen, maar geeft geen prijs van lang verbleekte waarde…

alledaagse articuleren het erkennen ligt in de persoonsvormen van jij en ik tussen accoladen en de naaste buurman die zich de vraag stelt van al dat wauwelen liever nog zou ik gewoon zwijgen terugkomend in mijn lichaam en het klinkklare met een tong die krult uit zichzelf weer een man met kop die zijn buur spreekt en schoon weer spelt…

De avond dekt me toe de branding spelt haar woorden zwart op zwart.…

Verlicht mij niet van een gedicht Langs de einder tot de nerven In de deur van het gesticht Spreekt het geheel in scherven Soms verdenk ik mij binnen Men spelt daar de tijd Tot vermaak van zinnen Vonkt extase en beurtelings spijt Een haveloos hart als hete radiator Jaagt meer dan lucht in stelling Zo ziet mijn radeloze commentator Elke…

In slechts één taal verricht de dichter zijn poëzie en kladt vervreemde woorden voor zich uit en spelt verdoemenis met tekens uit den vreemde ***************************** Hoe dicht is de nacht als tonen van weemoed zich buigen over verzoening waar eens het zwaard gespleten persoonlijkheden achterliet in het moeras waar de dood ogenschijnlijk…

Hoe de dagen aan mij ontkomen, telkens loopt ik tegen het telraam van de tijd door vlijt en menig overdaad het kind in de keuken eet niet uit mijn hand, zelfs blikken trommels heeft ze roerloos laten staan, zeldzaam spelt ze de uren in de wasem van het raam, daarop is haar echte leven pas begonnen, zij kan het niet helpen want…

Rechte lijnen, gedurfde cirkels in zijn hand de dromen van weleer, spelt de meester tevergeefs oude woorden keer op keer. Stoot de ezel, dezelfde steen want de liefde die is blind hier, is die keurige meneer, nog steeds die kleine jongen want vanbinnen nog een klier.…

De leider spelt ons de les wij knikken wijselijk, wijzen leiders portret aan bovenaan. De leider leidt in onze naam wij gaan op in de gemeenschap. De leider prijst Bloed Land Held Moord, wij delven slagschipschroot. De leider kweekt bloedlandhelden wij melden ons in slachtorde aan.…

Binnen gaat de bedstee open, mijn gedachte spelt het lichtruim - een hooiberg richt zich naar de vinder: Past de glazen schoen je voet? Kan ik zeggen dat je bent, je aankondigen, lippen eerst? Waar lucht was gaat de gaap dicht, over en uit, het doek valt in de dag, daar veegt de wijzer spleen overheen.…

Binnen gaat de bedstee open, mijn gedachte spelt het lichtruim - een hooiberg richt zich naar de vinder: Past de glazen schoen je voet? Kan ik zeggen dat je bent, je aankondigen, lippen eerst? Waar lucht was gaat de gaap dicht, over en uit, het doek valt in de dag, daar veegt de wijzer spleen overheen.…