Alle inzendingen over spiegeling

Maar ik krijg teveel meningen en weet nu niet meer, naar wie ik luisteren moet, dus heb besloten tegenover de spiegel te staan en alleen af te gaan, op mijn eigen gemoed!…

Beken ruisen immervoort, En de schone rozen Neigen 't kopke over boord, Spiegelen zich en blozen. Jeugd en liefde wandelen stil Hand in hand en dromen; 't Vogelijn bouwt, naar lust en gril, 't Nestje in de bomen. Kom, de liefde wacht naar u, Blijf niet langer binnen; Kom, de liefde lacht naar u, Zing van 't zoete minnen.…

ik heb alle moed verzameld toch verloren met het spel gooi ik de stenen weg maar de tegenstander heeft mijn zetten geteld boos naar boven schreeuwen naar mezelf ik geef een schop tegen mijn bed tranen springen in mijn ogen ik kijk naar de spiegels en denk wees niet bang ik ga naar beneden hij is al lang weg ik geschrokken en gestopt…

hij wacht al op haar als ze plaats neemt voor de spiegel al die jaren samen en nog steeds elke avond als de gordijnen sluiten ze zich terug trekken in hun eigen privé vertrekken, hij als een kind zo blij een voor een trekt hij de spelden uit haar opgestoken haren sterke haren, heerlijk geurende haren hij houdt ervan hoe de zware pracht…

men zegt wel; laat geen dag, geen avond hetzelfde zijn zodat ijs verdampt en het klimaat verandert, hoewel niet voor het leven de zon doolt rond in onze tuin op het zuiden waar het niettemin een aantal graden koeler is zo verkwikkend, dat ik in de vijver met troostvissen bedlegerige gedachten zie zwemmen op het liefdevol spiegelende oppervlak…

toen viel de stilte hoorbaar als een waterdruppel begon de dwaaltocht door de grot kalksteenkegels sperden ons de weg als stenen afgodsbeelden wanhoop droop in pegels van het gewelf langs torenhoge ijskaskaden van langvergeten angst heel even fonkelde het meer agaten spiegel in het vuur van onze fakkels, onpeilbaar als het navelstarend…

soms zie ik in je ogen de schemerende einder als grens van het heelal waarachter woorden vallen al mateloos matig in getal traag verdampend in een onzichtbare meander en kennelijk onlogisch slingerend rijgend; de vlakke echo spiegelend van wie dan ook of jij, de ander op de schouw tikt de pendule weer de herinnering uit jonge jaren…

Bij de geknotte linden is doorzichtig -stralend met lichtrode vruchten, geel en groen blad, sneeuw op zijn takken - de meikersenboom verschenen, roomwit bloesemend, takkenwringend spiegelend door het raam in de koudblauwe tegels. ---------------------- uit: 'Tirade', 1994.…

De mouw van mijn overhemd nat van de damp van de spiegel, of mijn gevoel. Hoe kon zij vertellen met droge ogen dat ze het volledig anders bedoelde? Het totale plaatje komt langzaam op gang zoals de ochtend zich herpakt. Onbeantwoorde vragen terwijl het antwoord pardoes komt aanwaaien.…

De vloedlijn wordt alsmaar verlegd en 't strand blijft spiegelend geveegd. Wat bracht de zee wat nam de tijd te worden tot wat nimmer was. Een ander lichaam voor een tijd gerijpt door de omstandigheid? Dan blinken schelpen even op ik hoor de stille letters klinken.…

Op ‘t einde van de laatste straat staat mijn weg voor eeuwig stil Geen spiegel toont mij ’t gelaat van hem, die ik gaarne zien wil De weg terug schijnt pure mist mijn ziel kan louter verdergaan Wordt hier het gisteren gewist?…

neen, niet een zichtbare doodlopende weg maar toch, het zijn verleden gedachten die aan hun ogen voorbij komen en de aanstaande morgen in het ochtendgloren gewis niet zullen verzachten de kruisingen op hun gelaat verhalen van verwarde snaren is het levensverraad of gewoon de laatste jaren baren d'ogen blikken in de ziel van een spiegel…

buiten heel jaar door Brengen we 300.000 keren Onze armen naar voor Is dat niet wat overdreven Vroeg bezorgd de dominee Is er niets beters in dit leven dan heilloos malen in de zee Ach, wij zwemmers zijn rekkelijk en de beweging is betrekkelijk Veel dames maken die slag vaker Voor vriend en vaderland Op het droge voor de spiegel…

je hebt zoveel aan je hoofd zoveel moet je het hoofd bieden maar tegelijkertijd staat mijn hoofd daar niet naar ik heb dingen te doen het leven te leven met plezier maar het is waar mijn hoofd doet me pijn als ik deze wereld zie te vroeg opsta na teveel wijn zie ik de puinhopen ver weg maar dichtbij zie ik mezelf in de spiegel…

Ja ga ....braaf boontje altijd schoon ....de uitgang vind je gemakkelijk ....kijk maar in de spiegel!" Ik zie wapens in mijn handen ik zie mijn gezicht, het is hard ik klim uit mijn weegschaal even zwaar als zij even licht als zij…

links rijdend alle stoepen mijdend met een uitgestreken kop scheurt die het verkeersplein op hier en daar wat auto's snijdend moed en een groot hart adrenaline neemt de risico’s apart de spiegel kaatst beweging langs bewegging het pookje als pikkie in verheffing bewustzijn is vernauwd tot de cabine alleen de weg het razend remmen zijn…

verkild in ochtendgloren staan gevels blikken te bekoren ze tonen ieder hun gezicht de statigheid van zwaargewicht de geur vertelt per deur verhalen passanten moeten tol betalen ramen geven slechts een vluchtig zicht generaties hier zijn voor het geld gezwicht bomen dromen langs de grachten vogels zitten op de zon te wachten die gaat spiegelen…

Als alle liefde lijkt te zijn verdwenen En alle deuren lijken dicht te zijn Als vlinders in je buik voelen als stenen En in je hart voel je alleen nog pijn Dan is het goed om ergens op te schrijven Op een papier of spiegel aan de muur Dat die pijn weg zal gaan, het zal niet blijven En liefde komt terug, eerlijk en puur Want tijd…

Als je bij binnenkomst de voordeur dichtslaat en nog realiseert hoe fijn en gezellig het was, zie je bij bedtijd in de spiegel je grauwe gelaat, besef je: dit is de tronie die mìj het beste staat.…

Vogels zitten op de zon te wachten, die gaat spiegelen langs de boten. Ik woon al lang in deze buurt. De gevels heb ik met mijn geest ommuurd. Dit plaatje heb ik in mijn hart gesloten.…

In de koperen deurknoppen kun je je spiegelen; brandschoon Het huis vol idealen; met de deur dicht Loom sluipt de kat rond de boom; op flanellen sokken Tijgerslank langs de dagen van onbehagen; talrijke dode vogels Wij wetende van hun zingen; gefluit in' t ochtendlicht Dauw schittert op hun veren De kosmos waar we doorheen moeten; de vreemde…

landschap ik ging die avond slapen de maan naast mijn hart dacht wat doe ik hier in bed in het hotel van de salon moralist lag in de nacht diep te slapen kon niet denken want ik sliep de wereld kende zijn ronde vlaktes de spirituele dubbelzinnigheden dubbele bodems van engelengezang zwanen zouden weer landen op het meer, vlakke spiegel…

dit was het huis waar wij woonden het veld waar we lagen in zomergeurend gras hier was ons tintelende samen in het milde stille licht waar we in de verte van onze ogen argeloze dromen droomden hier was de geurende aarde de zoete lucht van oude lindebomen in de donkerte van de nacht hier was het zilveren stromen van de beek de spiegeling…

zon brandt openingen in de tijd zie profeten het volk laten weten dat de schepping eindig is ze spiegelen een eeuwigheid die verder reikt dan ondermaans bestaan slechts doden pleiten hun gelijk geloven is de boodschap die geschreven staat in steen hopen op hiernamaals want waar moeten mensen anders heen bezit en macht nemen zij…

waar alleen de merel en het roodborstje gehuisd zijn, zoekend naar mijn brood kruimeltjes… In dit land van rijm en ijskristallen wanneer de avond valt spiegelen de gouden lichtjes aan de dennenbomen zich in het magische van een witte kersttuin een ijskoude schoonheid die mijn ziel beklijft!…

Ze zeggen dat het niets betekent Omdat we nu eenmaal spiegels zijn die vriendelijk teruggroeten Maar toch, de bakker kent mijn naam en de postbode is blij dat ik thuis ben voor de pakjes van de buren Gelukkig Nieuwjaar Vooruitblikkend houden we moed met goed nieuws, al zeggen ze dat het niets betekent dat er de rest van het jaar…

ik zie je in het lichten van de morgen het eerste wolkje adem van de dag bloemen staan bevroren op de ruiten je glimlach in de spiegel verrast me dadelijk pas je lichaam is nog zacht van warme dromen gedachten wat verward het licht is gefluister stoeit met het duister van de nacht onverwacht zie ik je ontwaken uit het diepe slapen…

maar ik hoorde al broze botten knappen zag schrik en pijn een val zou vol fracturen zijn er waren geen handen wel de open palmen om hulp zonder persoonlijke signatuur er was geen kiezen alleen hulp bieden in dit tijdloze moment was ik mezelf even kwijt in een greep zonder houden van waarvan de warmte was gefaket in een spiegel…

Dan zie ik in de ochtend in de spiegel een moe en wit gelaat, Van iemand die het huilen nader dan het lachen staat. Overdag gaat het dan enigszins weer. Maar in de avonden doet het zeer. Dan huilt mijn hart heel zacht, En zoek ik de weg naar het einde van die lange verdrietige nacht.…

De tijd van vroeger gaat weer leven je houdt jezelf die spiegel voor maar dat het nooit meer terug komt dat heb je niet zo snel meer door. Dan schrik je opeens van je eigen gedachten en kijkt verwonderd om je heen plots weet je weer waar je écht bent en voelt je dan verloren en alleen.…