Alle inzendingen over spiegelt

De toren spiegelt zich in 't water van de gracht Met een tevreden blik paradeert zij op de strakgestrate Kade Niemand had toch ooit verwacht Ruziënd met een lawaaiige cicade Te belanden in de sprookjes van duizend-en-één-nacht Het o-ja-erlebnis ervaar ik meerdere keren per week Ingekapseld tussen de breinen Als synopsis een bekend verhaal…

warme woorden mij als mijn naakte ziel er verloren staat verkleumd, stil en aangedaan dan is mijn huid als blank hout onder een schors van levensvragen is mijn lijf als een ivoren toren in een landschap van illusies beweegt mijn geest zich onophoudelijk als het kompas naar wat was, wat is en wat gaat komen naar hem die mijn ogen spiegelt…

De zee spiegelt de zon en haar stralend licht, een plas spiegelt wolken, een bomenrij, de volle maan of een stille zwaan. De sloot 's morgens de nevel. De pluimen van riet zie je nog scherper in 't water dan op 't land, en een korreltje zand spiegelt de zon. De lak van een auto spiegelt een tak of een gevel.…

het zonlicht spiegelt zich in een koffielepel - kan het niet pakken…

Gouden glinstering spiegelt het avondwater ondergaande zon.…

de ziel spiegelt de werkelijkheid helderder dan wij er oog voor hebben…

Ik spiegel mij aan iedereen Maar wie spiegelt zich aan mij?…

Door stilstaand water spiegelt een heldere blik aan de waterkant.…

Bloem op het water drijvend op je bladeren je spiegelt schoonheid…

stilte rond het bed even wordt er niets gezegd en apparaten klikken hun tevredenheid de zieke dommelt weg wij fluisteren de droom die was en weten wat hij daar voor over had zijn handen tasten naar een klein houvast dan opent hij de ogen zijn zicht is licht gebroken maar spiegelt verteblauw hij kijkt naar jou in een verloren hopen…

Transparant spiegelt het gezicht aan een groen blad tot de zon opkomt.…

Mijn grootmama zei vaak de spreuk, en ze is me in ’t hart gevest: “DIE ZICH AAN ANDREN SPIEGLEN KAN, HIJ SPIEGELT ZICH HET BEST” Hecht u dus niet aan ’t schamel volk, Dat, zwervend langs de straat, Vol leugens en gemeenheid is, En vol van slechte praat.…

Wanneer het water in een meertje de rimpels markeert; de steen der wijsheid over het water scheert, dan spiegelt zich de aanblik van het leven. Is het een aanklacht op het lot van het leven, of het voorrecht aan de enkeling gegeven? De aanblik wordt door het leven zelf geleerd.…

Water spiegelt de wereld, spelend in zijn glans En vraagt haar met z'n zachte golven; mee te stromen in een Kabbeldans.…

winter als gedicht in de fruittuin hangt muisstil een roerloos wachten de greppels staan vol water een wolk spiegelt zich erin…

Zo met twee handen graaien in een bak met kersen maakt het spannend al hoe het genot zich draait en keert en spiegelt in het glanzend donkerrode vel…

Hij gaat ook niet weg Nederlaag of niet Hij is gek op dictators Spiegelt zich daaraan Hij wil het worden Hij is al aardig op weg…

In de blaadjes van een roos zie ik haar gezicht In het glasheldere beekje spiegelt ze in het licht Onder de zilveren maan in felschitterend blauw In de vroege morgen een druppel ochtenddauw…

mama hoe jij je vertrouwen legde in de handen van zijn naam hij hielp je zoeken nu het raam niet meer jouw ogen spiegelt vraag ik hem jou weer te vinden…

Duizenden sterretjes twinkelen in het gras de zon spiegelt regenboogkleuren het groen in de morgen als de hemel bij nacht het licht van Gods goedheid dauwt schitterpracht!…

Het ziekste zwarte zijn spiegelt zijn witte pijn van niet zijn, zwart wit, wit zwart. Zijn niet zijn is niet zijn zijn, niet zwart zijn, niet wit zijn, maar niet zijn. Geen grijs, geen wit, geen zwart, geen zijn, slechts pijn.…

schittering spiegelt kriebelt m'n zintuigen ondanks de lengte kan ik haar niet kussen langzaam kabbelt het water onder me door hoor hoe eenden snateren alsof het al Lente is…

de spiegeling van haar ziel reflecteert niet in haar ogen een waas van ontoegankelijkheid verhindert een klare kijk op wie ze is ze ziet het niet totdat ze plotseling ontwaakt en weet dat het de ander is die zichzelf spiegelt in haar…

als ze schrijlings over me knielt en mijn einder laat verdwijnen in de flamboyante pracht van haar rosse schaamdos ga ik gloeien als een bergmeer dat zich bloedgeil spiegelt in het tintenpalet van de ondergaande zon…

de aardappelen groeien in lagen zand en klei fruitbomen rijkelijk bloeien als een bloemensprei in mei een glimlach een wuivende hand het water spiegelt hier, in jouw land * Opgedragen aan S.J…

als strak gespannen snaren reiken reuzen hemelwaarts begrensd slijten schimmen - in de massa grijze - geroutineerd hun dagen regen spiegelt strepen vage vegen tegen glas…

Zij spiegelt zich in een meer van verstilde tranen voor de allerlaatste keer en de echo van een oud verdriet weerklinkt in haar verloren lied daar danst zij... over het water haast zonder gewicht van vroeger naar later en van het donker naar het licht...…

Het aantal is allang niet meer te tellen Want dag en nacht gutst hier reclame door En spiegelt ons de valste leugens voor Versterkt door slogans, filmpjes, decibellen Maar wat het kwalijkst is bij dit vertoon: Hoe irriterend ook, het LIJKT gewoon…

Hoe licht voelt men zich dan een machtig god Die minachting voor mensen uit kan stralen Die zijn begiftigd met een minder lot Waar men eigen roem en glorie kan behalen Maar spiegelt men zich in het licht van eigen hart Dan raakt men dikwijls zelf vernederd en verward.…

Al wijst de dominee gestreng naar boven En ook al spiegelt mij mijnheer pastoor Een eeuwig leven in de hemel voor, Toch ben ik niet genegen te geloven. Maar als ik ongestraft mijn vrouw mag slaan Word ik natuurlijk wel mohammedaan.…