Ik wil niet meer denken
Ik hoor de violisten de muziek binnensluipen
Een grote vermoeidheid overvalt mij
door lang terug te denken aan het verleden
transformeer ik vanzelf
ben in mijzelf vol herinneringen binnengedrongen
forceerde de sloten en verbrak de spinraggen
nu engelen rond mijn schouders
zij speelden een belangrijke rol in dit drama…
Ben in mijn eigen herinneringen binnengedrongen
forceerde alle sloten en verbrak de spinraggen
ineens kwam er duidelijkheid in mijn leven
ik leefde eindelijk het leven, dat ik wilde leven
deze transformatie gaf geestvernieuwing
zeg maar rustig een enorme verruiming
blikvelden werden geopend, die ik niet kende
dit alles kwam door lang terug…
Voel de sereniteit tussen de nevels
Waar de heide in rust wordt geëtaleerd
Jeneverbessen als mysterieuze lakeien
Het landschap gedachten confisqueert
Laat de nevels maar spelen
Waarin jij je rust mag delen
Vergeet er wat je vergeten mag
De stilte die je las en zag
De herfst speelt in fijnmazige raggen
Waar de dauw met heidestruiken speelt…
189
Bezig met laden