2384 resultaten.
Sporen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 715 Veleden week op deze plaats is
een man verongelukt en de
bloedsporen op het wegdek zijn
sporen van hij die heenging.
Daarom, op deze nacht denk
ik terug aan mijn beste vriend,
ineen gezakt als een hoopje stof,
voel ik mij eenzaam en alleen gelaten.…
Zonder spoor
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 931 Hoe kun je me verlaten
Weg te gaan zonder spoor
Terwijl ik hier achterblijf
Ademloos van verdriet
We deelde lachen en verdriet
En nu laat je me zo alleen
Nu is er niets meer dan herinnering
Een herinnering aan je gezicht
Kijk achterom en zie de lege plek
De leegte die zo voelbaar is
Sta machteloos, tegen je besluit
Wat mij alleen…
Sporen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 501 Morgen zal alles van een ander zijn
Met vaders dood sluiten zich hier de deuren
Het lege huis staat stil de rouw te treuren
Al liet ik wel de troost van een gordijn
Er gaan al vreemden rond op het terrein
Hoewel ik mijn verdriet nog niet kan beuren
Wordt al verwacht dat ik mij los zal scheuren
Van mijn geboortegrond, en dat doet pijn
Nu…
Sporen
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 449 Een machinist uit het Noorden
Wiens bovenleiding soms stoorde
Wisselde veel
Van vrouw en van rail
Wanneer ie zelf niet zo spoorde…
sporen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 665 Zo leeft de wolf intens zijn leven
drijvend op het maanlicht gaat hij door
standvastig volgend het juiste spoor.…
Sporen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 2.449 gelijk zijn zicht haar gloed weerkaatst
als hij halend liefde stemt
zo is zij ook in ‘t minst geremd
als zijn huilen eens misplaatst
nachten heeft hij haar gemist
schaduwscherp verlangen eenzaam
versmolten met haar hemels lichaam
dat hij talmend groeiend wist
jachtig haastte hij zijn tocht
grommend naar de vele sterren
happend als er eentje…
Sporen
netgedicht
4.0 met 35 stemmen 490 Verkleurd blad
vochtig groen mos
talloos gesponnen webben
en
in grauwgroen uitgewoekerd graspad
een diepgetrokken
glad glanzend modderspoor
doorgelopen over verhard pad
en
in een smalle net uitgebaggerde
rechte sloot
zwemt een eenzame woerd
onwennig rond
sporen van vertrokken zomer
-van een nieuwe herfst!…
spoor
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 922 is het de hond
die uitkijkt wat komt
of de man met zijn verre blik
waar ik in kan drijven
de twijfel van het wachten
opstaan, weggaan niet meer zijn
ik herken het geluid van de trein
dat ze trouw zijn aan elkaar
de verbinding losjes toch vast
alsof ik hen kon vangen…
Sporen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 232 En alle sporen zijn zo klein
en blank, die wij hier laten
als op een sneeuwend veld
het vluchten van een hermelijn.…
sporen als toen
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.224 kobolds door de bossen zijn gerend
verstard zijn zij, veranderd in elegieën
gebogen ’t lijf en leer gerimpeld hun gezicht
met lege ogen als van verlaten bruiden
gebogen onder zware levensplicht
geen lachen noch wat blijheid onder lichten
waar enkel muggen zwermen en ’t gezoen
van afscheid nemen van hun zonen, dochters
enkel de wegen trekken sporen…
Sporen
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 1.540 uit
Die droom kwam tot leven
in dat, wat jij mij hebt gegeven
De plek die mijn leven kreeg
heb ik dankzij jou ontdekt
Sinds de dag dat ik jou ontmoette
was mijn leven perfect
Als ik aan jou denk
klinkt het kloppen van mijn hart
als muziek in mijn oren
Niets is te vergelijken
met de diepte van de door jou
in mijn hart achtergelaten sporen…
sporen
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 344 Zilveren vogels trekken sporen
witte strepen tegen blauw,
uitgedijd gaan zij verloren,
verdwijnen als de morgendauw.
Sommige mensen laten sporen
achter; banen van veel licht,
deze gaan nooit meer verloren
maar blijven altijd in het zicht.…
Mijn spoor
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 303 De wil, dat een ieder die bestaat,
eer natuur, zijn leven zal nemen
Als zalig mens, door het leven gaat
slechts gepaard, met reële problemen
Ja, gaarne laat ik na mijn spoor,
doch behoeft ooit te weten
Dat ik hierbij mezelf verloor,
door pressie, en wanhoop, bezeten…
sporen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 136 het strakke vel is weg en
het glanzende vakantiebruin
heeft plaats gemaakt voor
ouderdomsvlekken, oudbruin
ik ben verouderd,
zegt mijn kind,
geen handzalf
dicht die kloof
de spiegel trekt voren,
gelaten laat ik
een leven achter mij…
sporen
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 445 mijn lichaam
bewaart
de herinnering
aan wat
geweest is
attendeert
op wat
vergeten leek
de sporen
volgend
verteer ik
het onverwerkte…
Spoor
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 85 zijn leven was een
slijmspoor
van goedertierenheid
en
liefde tot de medemens
van
wat staat je dat toch leuk
en
nienand kan toch koken zoals jij
en
op zijn sterfbed
zei hij
ik dank jullie wel
en
dacht hij
tevergeefs
nu komt mijn tijd
denk ik…
Spoor
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 649 Kleine jongen,
liever zag ik je ontsporen:
met piercings, tatoeage en tentenpak
naar lowlands gaan.
Of met gitaar
en drugs op zak
in een schimmig café staan,
zwarte kleding
en zwarte lijnen om de ogen.
Liever dat.
Vandaag heb je de trein gepakt,
naar een witte wolkenplek
waar bloemen metershoog
samen met kittens en paarden zingen…
Sporen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 976 Sporen die restten zijn de
uitgekotste prooien;
al geven ze blijk van een man
die de bewoners van deze plaats
niet kenden.…
SPOREN
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 240 Ik wil effe
sporen met je
je ontmoeten
praten en luisteren
en als we
wissels tegenkomen
dan zetten we
ze om of niet
dan staan
we even stil
bij elkaar
op die plaats
op dat moment
van ons reisleven
om te bezien
om te bespreken
of we samen
of ieder alleen
z'n eigen weg
vervolgt!!
voel je voor
die wisselwerking??…
Sporen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 371 Het leven heeft zijn sporen achter
gelaten met het tikken van de klok
verglijdt de tijd en berust hij in een
vaag weten van zijn hulpeloosheid.
Elke morgen ziet hij weer het licht
als hij doelloos kijkt door het raam
tijd in overvloed met ogen waarin
de eenzaamheid te lezen staat.…
Sporen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 222 Sporen leiden ons weg van het vergaan.
Maar in de zomer,
wacht maar,
in de zomer komt de warme grond tot leven.
En toont mijn lijf zijn gebreken,
wacht maar,
het duurt maar even.…
Zonder sporen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 256 schreef een
vlucht meeuwen
op zwart papier
nu zijn ze
weer hier als
raven in de sneeuw
zonder sporen
geland weg van
zee en het strand
maar ik wil ze
zien vliegen nog ongelijnd
op een blanco a-vier…
Sporen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 95 Zo ga jij langs
Je nieuw gekregen
Dag, met de dood
In de hand van
Je soortgenoten
Die zojuist het
Leven verloren, ben jij
Vandaag opnieuw geboren,
In een prachtig kleed gehuld
Van rood met witte stippen
Toon jij je aan 's Heren wegen
Als toonbeeld van schoonheid
Met eindeloos geduld…
SPOOR.....
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 153 De trein
voerde ons
naar de stad
Maastricht
Aan Boxmeer,
Venlo,Roermond
gingen we
-in boemelvaart-
voorbij
Het was
'n zondag
van regels geen maat
van sores vrij
We lieten ze
links of rechts
liggen
zoals 'n gedicht:
in grote lijnen
nog
niet uitgewerkt
....onafgemaakt
Maar wel
op het spoor.…
Niet Sporen
snelsonnet
4.0 met 6 stemmen 237 “Ik trek er met de trein wàt graag op uit,
Maar door de jarenlang gestegen prijzen,
Koop ik bij voorkeur geen vervoersbewijzen.
Wel pech, dat Rotterdam de poortjes sluit.
Uit angst dat ik straks nergens meer kan komen,
Heb ik onlangs wat hoogspringles genomen.”…
Sporen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 92 Als reeënsporen in de sneeuw
als vliezenvoetjes in vers zand van een witte meeuw
zo staan je zolen en je tenen door de olie
bij een schijnsel op mijn laminaat
dat ik zo nog even zitten laat
om, rebels tegen het vluchtige en het luchtige,
van de aanblik te genieten
tot het ooit weer dooit of stuiven gaat.…
Sporen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 667 We laten onze sporen achter
in de vorm van letters
en het bos laat zijn sporen achter
in onze ziel
tekent op het netvlies
sporen die niet uitgewist mogen worden.…
Mijn spoor
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 192 Mijn leven zal nooit stoppen en gaat door
verder
op mijn spoor waar jij niet meer op loopt.…
Sporen
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 76 De rimpelingen en de sporen,
de verten in de horizon verloren
het steeds veranderende
van 't strand, de zee,
dat neemt het oog,
de lens voortdurend mee
Ze zijn daarom zo blij
als 't zand er vers en eventjes
gaaf uitziet
dat laaft het oog,
biedt rust,
een overvloed van vree…
Sporen van toen
netgedicht
3.0 met 38 stemmen 41 gezien tegen
de blauwe
achtergrond
bevallig
fladderend
voorzichtig
landend in
de warme zon
waar jij mij
sprietend
verkende vleugels
sierlijk schikte
en in de rust
die wij elkaar
bekenden
hebben wij met
stilte gesproken
die ons had
verbroken
jij weggevlogen
en ik langzaam
teruggelopen
teleurgesteld
alleen in de
nagelaten
sporen…