2384 resultaten.
Wenk
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.435 Het is al een ervaren ideaal,
dat een naam diepzinnige sporen laat
Ook lijkt het dieper dan normaal,
dat ik de wenken prees van het gelaat
In eenzame uren zonder
aanduiding van tijd vanuit
de stilte gluren en
door iedere klank bevrijd
Nu galmt het laatste lied
en dooft de laatste vlam
wetend dat jij hierheen ziet
verlaat ik de drukte…
mijmering
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 516 tussen bloesem en vallend blad
verwaaid, schijnbaar verloren
schuilen nog tastbare sporen
van vroege kinderjaren
vol onschuldig verlangen
nog heimelijk geloven
in oude verhalen en prille dromen
hunkerend naar geborgenheid
tussen bloesem en vallend blad
in het snel vervlogen leven
is het broze kind…
Nachtspoor
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 637 Nu spoor ik tussen grind en grond
waar weg de nacht inboort
en luister langs het talud
de glooiing van de einderstond, zo
verkennen we het verstomde leven
als een lange reis richting horizon
verdwijn in het gras, klaprozen
verstilde klokjes in de verte
en soms een veertje
eenzaam dwalend langs
het silhouet van de statige wachters.…
Ik hoorde mijn kind huilen
netgedicht
3.0 met 206 stemmen 29.298 Nog trekken de zware wolken
in ons bestaan haar sporen
en woorden die als dolken
mijn diepst wisten te doorboren,
joegen mij steeds op de vlucht,
de thuiskomst werd steeds later
en in de spetterende avondlucht
gevangen in mijn eigen theater,
werd mijn pad van tranen zwaar.
Ik volgde de dood en toch
dronk ik door zonder bezwaar.…
Uit jouw leven
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 2.614 als een pop
Mij ontdoen van al het oude
Alles wat ik zo vertrouwde
Keurslijf en juk, ik geef het op
Ik ga stad en taal verlaten
Laat vijand en vriend in de steek
Zomaar ergens in deze week
Niemand heeft iets in de gaten
De feniks ontwaakt nu beslist
Zoek mij niet meer, ik ben heen
Slechts as rest vanwaar ik verdween
Totdat de wind de sporen…
Schaduwtuin
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 295 sporen lopen door het zand
in korrelige lijnen
van links naar rechts
en omgekeerd
tot zee ze laat verdwijnen
toch klopt ze op de open poort
storm laat haar lang wachten
tot ooit de vloed weer liggen gaat
verdwenen in gedachten
de beklijving van
het hemellichaam
loopt ze beslist eens bijster
want geborduurde vlinderlijfjes
bedekken…
Suïcide
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 1.989 druk maar niet meer op mijn deurbel
vul mijn fles maar niet meer
vanuit mijn doorgezakte stoel
stap ik uit de kringloop van leven
breekbaar als glas ben ik een mens
in de volle maan neem ik afscheid
misschien niet doodnormaal
maar mijn leven op dood spoor
voor mij hoeft het niet meer
wil niet langer leven
in een schaduw…
Tropisch Nederland...
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 1.355 De warmte heeft de overmacht
en kleeft zich vast aan de aarde
In een klamme vochtigheid
broeit de zindering voort
Het glooiende landschap verdwijnt
in een dor geelkleurende woestenij
Niets ontzien de stralen van de koperen zon
en laten een spoor van verzenging na
De warmte heeft de overmacht
Voert de boventoon van natuurgeweld
Langzaam…
Kikkerbloed
gedicht
3.0 met 27 stemmen 10.388 ik verander de wereld
ik verander de wereld in een kikker
o kon dat maar, springen naar de sterren
onze eieren door heel het al verspreid
al mijden wij de vliegen al van verre
geef ons ruimte
geef ons tijd
geef ons tijd
geef ons ruimte
ik verzuim te
vermelden dat ik niet toveren moet
en goochel een spoor van woorden
dat is mijn sprong…
Oortjespad
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 805 Een meerkoetpaar
trekt in het kroos hun sporen
en met een sierlijk halsje
duikt een fuut.
Een vissenschool
verschijnt in helder water,
dat keert als spiegel
kijkers weer omhoog.
Aalscholvers troon
en hemelend daarboven
de lucht, een vlucht, een zucht:
“Wat drijft een eend?”…
Ode aan mijn hand
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 894 altijd afwachten wat je doet
soms lig je te rusten,en dan
ineens moet je weer aan de bak
stilte verbroken door woorden uit mijn brein
gehoorzaam en nauwgezet
help je mijn zinnen onfeilbaar zijn
securiteit is je waarborg
je schrijft in verbeelding, met daarbij
horende aarzelingen en correcties
de muze die zich van spoor…
verhalenschrijfster
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 257 zomaar uit haar hoofd
een beeld geplukt, vertaald
naar papieren letters toe
tot verhaal gestaald en dan
ingebonden en verspreid
een hersenflard op weg
doorheen de wijde wereld
een spoor van onbevangenheid
ze schrijft, ze blijft
de roem moet afgeroomd
een stukje ook voor haar
in mijn hand rust
haar glanzend pakje hoop
ik koop er niets…
een seconde
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 251 dat tijd voortschrijdt
ondanks sporen
ik geloof niet
in voorwaardelijk
bekijkt het absolute
doorheen helder glas
zichtbaar het zand
of de korrels
zinloos vallen en
loos rollen zonder zin
tot aan de voet
van bij zijn
ervaart een seconde
meer glas
ooit komt die tel
als het wonder
mijner tijd
geeft het zicht op
waarom dat…
overlevering
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 220 de herfstwind haast zich
door de brede boulevard
trekt een wervelend spoor
in het verlaten afval
schuurt meedogenloos langs huid
en opengewaaide jas
knarsend, razend, oogverblindend
slaat hij een bres
in gedroomde zandkastelen
over de barre vlakte
hinkelt een opgejaagde plastic stoel
het kind snakt naar adem
zijn schreeuw bedolven…
De subtielste nuances
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 87 onhoorbaar
lachen sporen
geluid die de
hartslagen van het
leven omgeven
nodigen uit
om te delen in de
rust en ontspanning
van alles dat geen
auditieve vibraties heeft
toch staat stilte
bol van overleg
alleen de golflengtes
zijn voor ons gesloten
wij schreeuwen ze weg
woorden overheersen
onze lichaamstaal
in de subtielste nuances…
opoe
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 189 lange stroken vel
over uitgebloosde kaken
ze maalt het leven
tussen haar afgebeten kaken
en maalt niet om de spuug
die sporen trekt
naar d'r behaarde kin
de veranda kraakt
in dezelfde oude voegen
wanneer ze opstaat en fel
haar vuist de lucht in gooit
geen vlegels in haar hof
ook niet vandaag
oma doet niet altijd
een tukje na de noen…
Het geluk weet niets van mij
gedicht
2.0 met 88 stemmen 27.743 Kent het geluk de reeën met gespitst oor
die ik gezien heb langs het spoor?
-----------------------------------------------
uit: 'Het geluk weet niets van mij', 2002.…
Mediterrane tranen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 739 zwaar leunt de avond
tegen haar glazen
beschutting
duwt het geluid naar binnen
van klapwiekende vleugels die
krachtig door de lucht snijden
ze vliegen als een zwaard
naar het hart van de stad
laten hun sporen na door
de kronkelige steegjes
van de medina
getroffen bougainvilles
strooien scharlaken tranen
langs haar paden
en…
nieuw huis
netgedicht
2.0 met 63 stemmen 4.879 koel en kaal
kamers zonder verhaal
muren die me omsluiten
nog naakt en nieuw
onbeschreven door het leven
ramen kijken
met geschrokken ogen
naar beladen dragers
levens verpakt
in kartonnen dozen
onwennig en ontheemd
kamer na kamer
ga ik begroeten
kamer voor kamer
trek ik aan
plant behoedzaam
de eerste sporen
en begin eraan…
Mijn kind had niet dood hoeven te gaan
hartenkreet
2.0 met 15 stemmen 1.926 Je sluit de toegang
Toch komt hij terug
Belt je om te zeggen
Ik kom er aan……
Je keert je rug
Laat hem gaan
Hoort niets meer
Wat er gebeurt
Gaat jou niets aan
De spijt komt achteraf
Maar veel te laat
De sporen worden gewist
Het lichaam wordt versleept
Alsof er niets is geweest
Je ontsnapt hier niet aan
Eerlijkheid duur het langst…
voorjaarsklassieker
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 301 Ducrot is het roerend met hem eens
dit is geen wedstrijd
voor linkmichels en luileballen
voor prutsers en pretrijders
voor flapdrollen en flierefluiters
neen
bloed zweet en tranen
zullen het asfalt bevlekken in deze helse rit
en sporen trekken tot op de meet
ja
Veenendaal-Veenendaal
we zijn er klaar voor…
Angst voor dementie
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 758 Dat ik neergelaten in jouw wei
aan het gras de geur herkende
als dat van mij en sporen ver voor
gisteren die in verbeelding
nog van liefde spraken
en dat ik niet jouw liefdesheuvel
herkende uit die ontelbare
piramides die ik had bemind
toch ontleedde jij
mijn woordspelingen
en dichtte mij terug
naar daar vanwaar ik kwam
maar desondanks…
De kling en het graf
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 156 weer wapperen banieren
gedoopt in bloed
hun wellustig lied
schreeuwen de torens
in lange uithalen de
honger naar nog meer gebied
het rigide polariseren
onder druk van geweren
werkt tot het ultimatum barst
in de opmars naar macht
worden vrouwen en kinderen
meedogenloos wreed omgebracht
zij treden in sporen die
de mens lang heeft…
- Vergelijkbaar -
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 144 De sporen
een onduidelijke positionering,
de inhoud ervan
vergelijkbaar voortaan...
samenvloeiend in een nieuw kleedje
lijk kleine filmpjes
in de stromen door eenheid
opgeladen het delen met anderen
prikbord items van het hart,
...verslaggeving van binnenuit
heeft een groot identiteitsprobleem.…
Hoge toon
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 674 Lopend in uitgewiste sporen
neemt de natuur mij in zich op
ik ben waar niemand mij kan horen
een krijsende papieren prop
rollend langs rulle waterkanten
laat ik alle woorden drijven
van de gestorven bloedverwanten
die mij hartenkreten schrijven
op hoge toon snijd ik hun fluitjes
uit dode stengels van het riet
door deze zingende geluidjes…
Toch is hoop alles
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 544 vermoeide handen zijn slecht
op hun gemak
reuma laat sporen achter
van pijn bij het werken
ik protesteer
het achtervolgd mij op de borst
waarheid is een gouden draad
op de zichtbare kant
moet ik zeggen, voor mij
bij het ochtendgloren van de dag
toch is hoop alles
om de pijn te bestrijden
door middel van rust onder de zon
van het noorden…
Zo voor het rapen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 125 jij had de rust
zo voor het rapen
maar je sporen
in het zand
lijnden vaste koers
geen twijfel
of moment van
overweging tekenden
hun speelsheid
op het strand
in het spel van
wind en wolken
ging je volledig mee
toch bleef je tred
steeds parallel aan zee
de verte focuste
in eindeloos herhalen
maar op een eiland
vertellen einde…
Droomsporen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 905 Jij dwaalde weer eens voorbij
in mijn droom van vannacht
jij smeekte mij om meelij
maar mij ontbrak de kracht
Jij hebt nu niemand meer
ook niet in mijn dromen
natuurlijk doet dat zeer
maar jij liet het zover komen
Of ik nou droom of wakker ben
volg niet de weg die ik nu ga
want zoals ik je nu inmiddels ken
laat jij overal je sporen na…
schaamte (3)
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 254 de landman trekt zijn sporen
trouw aan 't wisselend seizoen
standvastig ploegt hij voort
wie zal hem storen
zo toegewijd ook
is een moeder met haar kind
trouw aan haar taak
voelt zij de liefde stromen
wat til ik nog aan schaamte
over een miniem gemis
er is geen schuld
aan onvolkomenheden
de schaamte over menselijk tekort
gaat dieper…
Als een vlieg
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 316 van crème brûlée naar hondendrol
fopspeen restje tandpasta
streepje slijm als enig spoor
het hoofd leeggezogen
op zin en zon gebeten
wrokkig in trillend harnas
tegen wind en beter weten
iets klopt nog binnenin
keilende kiezel uit katapult
openspattend op de voorruit
zonder erg - geen barst
geen ongeluk geen slachtoffers…