eierdoppen
in het gele gras
veranda's
met de maandagwas
keukens
met de geur van gas
kaakjes
in de plastic tas
glanzende spoorrails
waar ik op plas
Remco Campert…
er pluist zwart
op een tak van de boom
waarin de bijl is gezet
beton kratert in rots
hemelhoog het
opstuwende water
de rail ligt
spoorklaar te wachten
op voortdenderende bielzen
het iele gekwetter
twittert burelen tot
uitvogelen van status quo
de bijl slaat zijn slag
op de dag dat zeldzaam
zwart pluis uit gaat vliegen…
uitlopende
beweging op
het vergeelde
doek van
ongebleekte canvas
maskeert het
onbevangen
lichaam,
alles afgewogen,
verlaat als laatste
passagier een
voortdenderende
trein op een
onbenoemd station
met een te nauw
valies met niet
gelabelde dromen
retour-adres onbekend
als ik die verlies
het perspectief
in de cadans
van spoorrails…