Alle inzendingen over sprieten

Een groene spriet met wit gebogen hoofd Kijkt, maar ziet het niet Heb het toch beloofd dat we zouden baden in het lauwe water emoties zijn geladen een herinnering voor later ’t is zo cliché rode roos voor lief Ik wil met je mee en ook hartedief Een groene spriet met gebogen hoofd Kijkt, maar ziet het niet, Ik heb nooit in jou geloofd…

Hou mijn handen vast als ik aan je denk Hou mijn tenen op de grond als ik zweef Pluk 'n bloem Een spriet of straal Vergeet mij niet…

lichtvoetig liep ik over gras knipperend in mijn relatie greep de laatste spriet houvast voor een zekerheid die er niet meer was plukte later madeliefjes voor het grote kringgebeuren in onze cirkel vertelt de krans alle details in geur en kleuren we hebben nog gezongen en met aanwijzertje gekust het gaf mij geen rust…

mijn droom is vrij spel zonder nieten al waar zonder kommer wordt begeerd liefde alle dagen de mens regeert je raakt elkaar's gevoel in sprieten een heer vroeg een mevrouw in het echt om een bakkie leut te doen gezellie saam 's middags in koffiehuis de santenkraam weet je wat de dame toen heeft gezegd kan ik niet doen want ik ben al…

ik liep de bomen langs mijn handen op hun bast en lachte want ik had je even vast je spriette hoog met takken naar het blauw wortels in de de grond, bevroren kou ik zie je reiken naar de zon een zacht bewegen in de lente sneeuw nog aan je voet als winters rente je stam is warmer nog dan mijn gedachten, ik voel de stromen gaan die…

tussen de sprieten daar in het gras een bijzonder plekje een moment dat ik je zag het laatste moment samen toen ging je onder weet dat je er nog ligt maar toch ben je verdwenen alleen dat kruisje in het gras…

Ruw van tong wuiven sprieten vaarwel. Zwart wit herkauwt ons groene land. Ach, de weemoed van engels raai in mei!…

Bemoste treden prikkelen buiten mijn bereik mijn fantasie Hier is vergeten een koning gestorven, een geest heeft hij niet achtergelaten, een schat misschien maar je zou alles moeten afbreken om dat te weten te komen en langzaam gaat het zo ook wortel voor wortel, spriet voor spriet, druppel voor druppel regen, zon…

Groene sprieten wurmen tussen tenen, kriebelen een jeukende neus. Vertrapte stengels onder gillende kindervoetjes ontkreuken krom. Nodigen uit tot bloot spelen, een aards verlangen in een prille lentezon.…

Elke spriet, haast barbaars, beknabbeld door een hele zwerm, die opvliegt in de morgenwind; alleen nog leegte nu, zo kil...…

Hoe alles wil vertellen, wuiven naar jou toe hoe fijn, hoe mooi om jou te ontvangen hun waaiende pluimen vol zaad, de grassen en sprieten groeten mee op het station Ze overladen, verwelkomen of zwaaien uitbundig afscheid…

Gebruik soda zei m’n moeder Dat doodt alle kruid En ja hoor, het klopte maar het terras sloeg wit uit Ik heb het opgegeven Woon nu op een flat Zonder sprieten tussen tegels ga ik zorgeloos naar bed…

vechten past niet eerbied voor mensen dubbelzinnigheid hunner emoties inleven bijgebleven vergeeft favoriet en laat mij buigen als gewillige spriet gras.…

als wanhoop gelijk loopt met het donker zie ik, bij toeval, aan de voet van de wilg groen sprieten van bollen.…

hij penseelde al volop het blauw van kou in grove streken vond in cirkels de wind voor het veelkleurig bladtapijt spriette kaalheid van de takken tegen een noordwester horizon schraapte met het schilders mes in vaste hand de laatste zomerresten van het land…

Ik bezie haar vrolijke tweevoeter oneindige eenvoud schone lijn Ze danst door de velden snuffelt aan een lange spriet maar laat zich niet vangen zelfs niet als het giet Mens dier universum cel Zij is. Orde stijl wetten onmacht Haar leven niet.…

De vrouw van Ronald Reagan was een spriet, En Hillary was vroeger al een baasje, Die Betty Ford, die hield wel van een glaasje, De vrouw van Kennedy blijft favoriet. En lady Trump? Te dun? Te laag allooi? Nee, nú luidt de kritiek: ze is te mooi!…

Bevangen door de vorst, rinkelen sprieten bij een zuchtje wind, en kleurt de winter bleek van schrik.…

er bloeien kinderen in mijn tuin tussen rozen en margrieten ogen stralen als duizendschoon blond wiegt mee met groene sprieten langs zonnebloem en hazelaar drijven ijle stemmen op de wind en mijn geluk groeit in klein genieten van een zomer bloeiend kind…

Vlinder danst in het morgenlicht zijn sprieten genietend naar de zon gericht hij fladdert en dartelt vrolijk en blij leve het leven, de wereld is van mij Dan steekt een storm op geheel onverwacht vlinder vecht uit alle macht maar wanhopig fladderend stort hij neer mooie vlinder is niet meer....…

de Wereld der Letteren kent ook regels en wetten: wat echt beurt beurt buiten beeld zo was er gister ‘n waar lijk gestorven als dichter onderwijl wandelde 'n tom pouce met sprieten zachte bef onder bestreling de deur uit de neerlandicus had 't nakijken…

Vandaag, trekken we naar de tuin; om in natuur te aarden en ons te bezinnen met koude tenen in vette zwarte aarde, naast knoppen en groene sprieten. Vandaag, neuriën we op een tijdloos lied van binnen; zo met die prikkende voorjaarszon op je kruin. Lente, 't is eindeloos genieten.…

Hooi ligt op 't land snuif ik sprieten geveld. Hooi ligt op 't land voorbije vleugen van ooit gras. Hooi ligt op 't land ver gezucht naar wat eens was.…

krakend vriezen sloten toe een schaatser scherp zijn streken nog draagt het riet de kragen rijp en is glad ijs verzekerd maar onder sneeuw spriet vorstbestendig groen luidruchtig schikken vogels zich in paren het is niet sluipend of opzichtig dat gevoel onder de huid de lente komt van binnenuit…

Ze lagen niet alleen 'bij nachte' Ze wachten niet alleen het Nieuwe Jaar Ze trekken met hun kudde schapen waar gras in pol of spriet welig groeit Dichtbije natuur en einder boeit voor herders ogen Met eigen ogen zag ik ze in een gevel in hazenslaap versteend.…

de zachte warme late zon koestert mijn hoofd in jouw schoot warmt mijn verlangen naar een glijdende duik in jouw ondiepe meertje met water zacht en glad waar lichte sprieten eeuwig kriebelen achter het horizonnetje duikt de ronde zon op weg naar morgen…

Kokend water dan Onschadelijk voor het milieu Het sprietje komt verdorie terug Ik word het sprietje beu Gebruik soda zei m’n moeder Dat doodt alle kruid En ja hoor, het klopt, maar m’n terras slaat wit uit Ik heb het opgegeven Woon nu op een flat Zonder sprieten tussen tegels ga ik zorgeloos naar bed PS.…

deze winter laat wel erg gemene lijnen achter op mijn laarsjes witte grafieken op bruin suède neuzen gewapend met borsteltje en fles spriets ik en boen ze verdwijnen, de lijnen even later zijn ze terug behandeling herhalen nooit helemaal weg maar ze vervagen op den duur…

Eendrachtig loop ik naar de wei De schimmel op de paal kruipt Een dikke regendruppel Rolt met daverend geweld Leeg schijnt de wei Voor het geoefend oog Draaft er iets tussen de sprieten Spoed een oorworm zich huiswaarts Dan te laat Een oorverdovende repliek Een insectueus drama Domestiek nalatenschap Waar eens enkel schimmel was…

Onstuimig ongeduld Plette het onderliggend gras, Sprieten bogen voor zoveel Passie deemoedig het hoofd - Nu het vuur gedoofd is En jij verdwenen bent, In zijn rook bent opgegaan, Groeit nieuw gras op de plaats Waar onze hartstocht tot bloei kwam, Liefde die haar eigen plaats niet meer kent…