Alle inzendingen over sprookjes heimwee kind volwassene

Als jong kind nog onbevangen de wereld kunnen ontvangen alles nieuw, spontaan en open begreep je iets niet, kon je hopen dat je het later wel zou weten misschien al na het middageten nu ik meer van de wereld begrijp begrijp ik eigenlijk juist minder verwondering heeft plaatsgemaakt voor angst, woede en verbijstering waarom haten mensen…

Sprookjes zijn vooral bedoeld voor kinderen maar als kinderen sprookjes op- en uitvoeren wordt je als volwassen toeschouwer weer kind en verbaas, beleef en ervaar je echt "Utrechts Sprookjestheater" met een meesterlijke 'REPELSTEELTJE': Juliet Kruithof van 11 jaar in het volwassen besef dat er in werkelijkheid zo hard is georganiseerd…

Wie zich als volwassene als kind gedraagt heeft zich als kind als volwassene gedragen noch het kind noch de volwassene is tot wasdom gekomen De keuze voor het kinderlijke blijft manifest aanwezig Mooi meegenomen toch!!!…

Als jong kind nog onbevangen de wereld kunnen ontvangen alles nieuw, spontaan en open begreep je iets niet, kon je hopen dat je het later wel zou weten misschien al na het middageten nu ik meer van de wereld begrijp begrijp ik eigenlijk juist minder verwondering heeft plaatsgemaakt voor angst, woede en verbijstering waarom haten…

Het kind in je bewaren, zodat je de volwassenheid kunt begrijpen. De "volwassenheid" zonder kind kunt verklaren, Zodat volwassen kinderen je kunnen verrijken. Volwassen zonder kind te zijn, is een onvolwassenheid met onbegrip. Alleen maar het bezit van een heel klein " domein ", Tja, volwassen zijn is vaak gelinkt aan een tijdstip.…

nu gelukkig niet in heimwee, verlangen en nostalgie een kind…

Speels, in herhaling creatief in aanleg, in eenvoud intuïtief ik mij zonder haar verloren vindt zonder van de kudde af te dwalen de sprookjes in haar voordeel vertaalt niet om volwassenheid maalt, voor een ander hoofdstuk wordt geboren betovert de kindergeest de tijd zonder de wereld te verstoren.…

Kun je heimwee hebben naar iets dat er nooit was? Naar kinderen die niet zijn geboren? Een bruiloft die nooit voorbestemd was? Mijn kind te vroeg gestorven, jouw kinderen ken ik niet. De man die jouw hart verwarmt, ik heb hem nooit ontmoet. En soms mis ik dat zo, de dingen die niet zijn.…

heimwee naar vroeger even weer kind zijn zorgeloos genieten heimwee naar vroeger lange zomers strenge winters bergen sneeuw genieten heimwee naar vroeger lange vakanties dagen zwemmen uren lopen in de bossen genieten heimwee naar vroeger mooie herinnering ik wil geen kind zijn ik ben blij met het heden soms met zorgen maar…

mijn moeder zegt altijd dat kabouters niet bestaan maar toen ik vanmorgen wakker werd was mijn huiswerk plots gedaan ik was het echt vergeten maar ze wilde er niets van weten ach, ik laat haar maar begaan en laat vannacht het raam gewoon weer open staan…

Steeds wanneer ik mezelf zie staan herbergt de tijd verloren dromen die in mijn jeugd als een mand vol nachten de angsten in het duister fantaseerden om toch maar heel even iets van liefde te mogen proeven wanneer mijn eigen armen me warmden krakende deuren die als pencelen met zachte strepen werden gesloten hielden niet de woorden tegen…

jullie werden naar het bos gebracht vanwege vreselijke honger in de familie jullie moesten doodgaan in het bos tussen de bomen en dat klopt natuurlijk was er geen snoephuisje waarvan jullie konden snoepen en geen heks die jullie gevangen nam en probeerde op te eten knibbel knabbel knuisje wie knabbelt er aan mijn huisje hadden…

Dus laat 'm maar, echter vol verlangen keek het kind steeds weer naar 't puntje waarom staat ie daar nog steeds? nou omdat wij hier ook blijven staan, Want geloof me lieve meid, zodra we weg rijden, is hij ook verdwenen. Ik stapte op de fiets en na twee trappen zat ze in d'r handen te klappen!…

Kind zijn kan ik niet meer Spelen is wat ik verveeld wil Volwassenheid nu is het lot Kind worden lukt me ooit Als ik een en ander afleer In het land van moet nooit…

liefde en losse vlinders op je rode tongetje, zacht gespin zwervend in wol en roze maanpootjes diep in de nacht op mijn voeten tussen sterrenpluis lik je melk uit de vroegte, speels getjilp en lome luierzon een beetje dromen, beetje zweven, beetje heimwee naar de boom, drijf nu maar op knotjes wolken ik zing aanhalig de sprookjes…

Volwassen vraagstukken op kinderen plakken is vergelijkbaar met een bloem in de knop knakken…

Kinderen die niets meer wensen. En niemand gelooft meer in sprookjes omdat ze steeds beginnen en niets meer veranderen.…

Zullen nooit volwassen worden en ook nooit volwassen zijn zijn "in't kind zijn blijven steken" alsof ze nog op't speelterrein zijn... Laat lekker gaan en reageer niet is het beste wat je kunt doen Laat ze lekker blijven pesten... Hebben gewoon niets anders te doen.…

Als kind geloofde ik in sprookjes van kastelen en kabouters, van de prins die de prinses wakker kuste. Ik geloofde dat altijd alles goed zou komen en zocht maar vond nooit het toverstokje. Ik geloofde heilig dat er nooit wat naars gebeuren zou, maar wat kun je in een droomwereld beleven, als je er maar genoeg in blijft geloven?…

jij hebt je in volwassen worden de wereld eigen gemaakt en de echtheid daarvan viel in de praktijk soms wel tegen niet alles scheen zon er viel regelmatig een koude regen waar je niet op had gerekend toch was er nog altijd dat verre sprookjes land aan de warme kant van de wereld…

Soms overvalt me zomaar ineens een dof gevoel van heimwee. Soms heel eventjes zit ik daar dan stil mee. Een plaatje, een praatje, een geluid een opmerking welke ook, 't maakt niet uit. Dan denk ik terug, aan die tijd van toen mijmer: kon ik er maar íets van overdoen...…

Ik verlang naar de kleine beentjes, de friemelende teentjes, de kwijlende lipjes, de oogjes net dicht. Ik verlang naar de slapeloze nachten om vervolgens te liggen wachten op het eerste kreuntje, dat je wilde drinken met je oogjes dicht. Ik verlang naar vergane glorie want het komt nooit weerom maar ik verlang naar dat roze wezentje wat…

Windekind vermaant Johannes hangt aan zijn lip Erfgoed me dierbaar.…

Het meisje in jou is altijd daar gebleven toch ook volwassen de jongen in mij blijft eeuwig en altijd kind belooft zich aan te passen…

Zolang je je vastklampt Aan een ander Als een kind Ontkennend dat Je volwassen bent Maak je een slaaf Van jezelf…

Een kind dat geen kind kan zijn vernederd en verlaagd. Een kind dat geen kind mag zijn heeft nergens om gevraagd. Een kind dat geen kind durft te zijn zich volwassen moet gedragen. Hoeveel kan een kind op de jonge schouders dragen. Een kind dat gewoon kind wil zijn ondanks tegenslag en pijn.…

mijn kind ik draag je verzorg je; voed en koester moeders oergevoel een band door bloed en tranen breekt niet uit volwassenheid…

hoge bergen, tropische landen verre oorden, witte stranden heimwee is niet altijd denken aan vervlogen tijden, soms heb ik heimwee naar je warme handen die zich zoekend een weg banen in mijn wilde haren je bonzend hart dat op hol slaat bij het fluisteren van je naam je sensuele blik die zich weerspiegeld in de ruit van ons geliefd…

nostalgie op een speciale zomernacht met de radio op zacht speelde er muziek van de jaren tachtig… verwende mijn geest zo krachtig nostalgie kwam op de proppen spontaan stroomden vele tranen waren nog moeilijk te stoppen… en ogen creëerden zilte oceanen dus… alleen op mijn kamer op mijn vertrouwd gebied er vloeiden vele tranen…

Wordt het nog winter Of ligt een witte kerstboom Slechts onder kunstsneeuw Weten we straks nog Verhalen te vertellen Van elf steden ijs Of lezen we dat Aan kleine kinderen voor Als mooie sprookjes…