Alle inzendingen over stad

vaak ontwaken kerk en kroeg nog gemoedelijk bijeen daar bruist mijn stad onder alle daken tot over het plooiend land eromheen weet zij mijn hart steevast te raken (ode aan Bergen op Zoom)…

Ooit was er alleen platteland Men snoeide natuur om te vergaren In alle rust en met de blote hand Dorpjes groeiden langzaam met de jaren Mensen waren altijd in hun sas Met de stukjes groen in elke buurt De perkjes, hegjes en het volle gras Waar je je kind zo graag naar toe stuurt Nu snoeit iemand snerpend op benzine Daarna volgt het luide…

Schoon is 't geslacht der mensen, daar ze lopen, Hoge gestalten door de straten voort, En vrouwen dalen naar de brede boord Van de rivier in 't midden, dompel dopen De kannen in het water, hel omdropen Van 't schitterende vocht, - een enkel woord Wordt helper-vliegend door de lucht gehoord, - En heel de stad…

oma, zei ze weet je waarom de huizen zo dicht bijeen staan in de stad ze zijn verliefd en willen elkaar knuffelen met scheve schouders steun zoeken een regenboog van mensen bergen de nek uitsteken om het lied te horen van de stroom die het hart van de stad doorklieft welvaart brengt maar ook verlangen…

De stad een zakdoek vertrapt bevuild duiven vreten bomen vluchten trams haken luidruchtig in de groeven van de stad in de supermarkt de hoeren op halfverminkte pumps ochtendmannen verramsjen de ochtend kinderen stuiteren weg de stad een zakdoek niet opgeraapt de stad ------------------------ uit: 'Glazen Jas', 2007.…

De regen valt langzaamaan op de stad neer: Hoor het gekraak van de takken die breken; En hoor toch hoe de mussen tsjielpen, Zie de grijze wolken en de lucht zo teer, Zie ook de honden en hun bazen lopen Langs een kanaal waar boten varen…

Een drietal gedachten Waarvan twee in zijn nieren Er werd bloed geplast twee in zijn nieren vogel vliegt over Plast bloed over mijn auto Over onze auto's Wordt met bloed geplast Plast met bloed Over fietsen met bloed Er werd geplast en gedronken In plantsoenen over meubilair Er is geen handhaving Niet meer…

De stad ligt in de avondgloed: de torens en de tinnen blinken, maar 't laag gedaalde zonlicht doet wat kleurig was in schaduw zinken. De schemerige wegen zijn nog vol, en in de nauwe stegen Ziet men zich in den vale schijn een vage mensendrom bewegen: Chinezen met hun onbehaard gelaat, en rustige Javanen.…

straatbeelden in deze stad waar het vroege licht ontwaakt in serene stilte waar de moeder zingt voor haar nog slapende kind in deze stad ben ik geboren…

De straten hebben namen van mensen en betekenis en anderen anoniem zijn zonder stem geboren de pleinen staan vol bomen ‘t volk heeft daar haar dromen en vrienden zonder geluid gaan onbemind verloren de buurten zijn net dorpen maar zonder sterke schouders de schooiers die verliezen die hebben vaak geen ouders de parken zijn weemoedig…

de stad mijn buitenjas die me omringde meeboog en me soms verwarmde de stad waarvan ik de meeste straatnamen ken maar niet die van alle mensen de stad de buitenjas die me meedogenloos overviel en me achterliet op onbuigzaam asfalt de stad de kleine buitenjas die jou en mij omringt met ons meebuigt en ons wonderbaarlijk verwarmt…

Doodsklokken galmden door de stad, uit een verborgen kerk. Er wordt een mens begraven, de priester heeft weer wat werk. Misschien is het een sukkelaar, of een begaafd persoon?. De stad bruist verder, want 't is markt en ieder doet gewoon.…

De stad verdwaast in ‘t violette licht, gemsten uit de hooggehangen bollen is vol tumult van claxons, trams en hollen van mensen naar ‘t trottoir, schrik op ‘t gezicht voor schreeuw van auto, die op hen gericht, heeft scherp haar ogen… Zie hoe vreemd gezwollen In het ontsteld gelaat der stad...…

Stad: eind-punt; vierkant; rust en zekerheid. 'k Zet me op een paal; ik wacht de roep der ijlte.…

Niet de voorkant maar de achterzijde vertelt van:...leven Hier worden de verhalen geweven van wel en wee Namen, korte zinnen langdradig commentaar schreeuw, lach, geroep Het kuchen, hoesten het zeuren en met-vlagen-huilen De stad toont hier zijn achterhoofd.…

dan dagen in de maand Ik ken de stad op mijn vingers de straten liggen aan mijn voeten ik ken de pleinen, parken en kroegen de stad groeit uit zijn voegen Stad van wiegende bruggen en schapen over de dam stad van Melkweg en Paradiso, de mooiste poptempel van het land Mokkum: stad van Godenzonen coffeshoppen en ruisende rokken stad…

lood en kwast de stank van grachten nagebootst werden behalve schepen rijken op het doek vereeuwigd ook heksen nog verbrand Als verliefden over straat gaan hand in hand in deze stad de tijd vliegt en stilgestaan weer samen…

In ‘t centrum de nagelstudio ‘s in elke straat -’k lees in krant van allergie op acrylaat - een kapperszaak op ied’re hoek sportscholen met veel apparaat Donners rukken op de vlugge Febo’s de verleiders her en der mobieltjes dokters en providers vaak dichtgeplakt een winkelraam Eenzaam hoog Lely op ‘t lege plein met een verloren oliebollen…

is een stad stad zonder plein er zit een dakloze op de stoep er is altijd een dakloze er zal er altijd een zijn dit is een stad een dakloze stad…

Wanneer zal dan die heimelike pijn, die niemand weet of weten zal, ten einde zijn? Wanneer zal ik me moeten verbergen, zeer timied, en schuchter doen, omdat een man mijn naaktheid ziet? En wanneer zullen beter sterkre handen m'n schouders omvatten en mijn lijf strelen, als ik, 's avonds, van verlangen moe, alvorens slapen gaan, wel doe. (Dan…

aan P.B. Bayens Heel licht is het geluk: niet saam te dringen. Een woord is nooit zo licht als 't wel behoort; vleugels die wijd opengespreid zijn, trillen in de lucht, maar afstandsloos van de huizen, waaieren open, in breder vlucht en verdwijnen zonder spoor. Maar het geluk blijft daar aanwezig, al is geen spoor ook merkbaar. Geluk…

Meenge mooie meid heeft door de domme, lange nacht, naar het naakte bijzijn van de minnaar smartelik getracht, zij heeft in de grote leegte van haar wit bed, de peluw gekust, als wilde ze zijn matte hoofd in rust gesust. Haar hoofd was ongerust te midden van de wilde harengeur, haar armen grepen, bang begeren, om 't onzekere genot dat zich…

Daar gaat mijn nieuwe liefde waar noordwaarts der stad de straten saamlopen op dokken, stroom, kanalen en stapelhuizen en zich weer in eindeloze dokken splitsen en verbreden, 't land in.…

Razend. Gedwarrel van stemmen, tot éen geraas vergroeid. Hoge klarinetklanken. Saxofoon-geluiden en wat rest daar tussen: geweldig koperen orkest. De buffetjuffrouw dromend. Heimwee of verlangen? Alles is hier een open raadsel. De oplossing echter vindt geen. Zacht autoritair de waard. Symbool van toekomst en verleen. En…

Onder de gloedende zoen van mijn levenscheppende vreugde ligt de stad; vreugde in mij, niet om welke oorzaak ook, maar om zich zelf: zo is elke grote liefde. Mijn vreugde is een absolute liefde. Dat weet ik: ik ben een schepper die een warme golf over de stad laat varen. Op schaliedaken ligt maanlicht dol in vreugde, goud-gelukkig.…

Westerhaven Vrij Lees ik dagelijks Op het electronische Bord hier schuin Voor mij - Parkeergelegenheid Die pas geschapen Is en er zo nodig Komen moest, een Ongekend stuk grond Dat vrijheid was In de grote stad Werd opgeofferd - Nu staat het Elke dag vrij te zijn, Wat zou ik graag Met haar ruilen…

De stad heeft zich weer gemeld de balkondeur geopend, straatgejoel zwelt aan door jengelende logistiek, scherp gedrein van tramrails snelt door de sirene geest van ijle lucht de linden werpen met een hoofse neiging in hun kale kruinen elkaar de zwarte jassen van de kraaien toe boven de daken in een verbale dramatiek schildert een…

Er is maar één stad Waar ik mezelf Echt in thuis voel Dat is de stad Rotterdam De stad waar ik ter wereld kwam Waar ik ook ga of waar ik ook ben Mijn Rotterdamse bloed zal ook Buiten Rotterdam door Mijn aderen blijven stromen Rotterdam is en blijft voor mij De enige stad, de mooiste stad Waar ik graag thuis wil komen.…

Weg uit het hoofd, die de stad gedwongen heeft te zijn wat het niet alleen is. Terug in de stad, bedekte stad stil.…

Ik liet mijn stad zien Aan drie duidelijke mannen. De eerste zei: je stad lijkt op een arend. De tweede zei: je stad lijkt op een dingo. De derde zei: je stad lijkt op een slang. De poorten gingen dicht En de lichten werden zwart Door het zwijgen van de muren. Ik liet mijn stad zien Aan drie duidelijke mannen.…