2920 resultaten.
Gedane zaken
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 999 Ver voorbij - is de wijk
van blauwsel binnen handbereik
en raap en reuzel op de hoek.
Van 'bakkertje, ajuus... tot kijk
bij klets- en ouwe wijvenkoek'.
Ver voorbij - is het blok
van elastiek, voor de onderrok
en haagsche-dames-hoedjes.
Waar 't paard een kar met kannen trok
gevuld voor gruttenpaptoetjes…
Wit
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 168 Thuis staart een voormoeder hem dagelijks aan op een
overbevolkte foto anno 1900. Als enige draagt zij nog
de Alphense muts. Verkwikkend dat wit temidden van
al dat aak'lig zwart. Kon hij maar schilderen…
Met één stip wit
maakte Weissenbruch een vrouw
lichtende
Naschrift: de afbeelding is duidelijker met
deze link: http://bit.ly/aILHE9…
Viaduct over het spoor
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 28 Het zal niet lang geduurd hebben
dat mijn ouders iemand meestuurden
wanneer ik de treinen ging bekijken
na school en in het weekend
Veel te vaak, vonden ze, maar
ik stond daar graag, op de brug
bij het station, juist in dit stadje
passeerden er oude modellen
Ik ken ze blind, aan hun geluid
de trilling van het viaduct
hun geur als het niet…
Dit Eiland
gedicht
3.0 met 19 stemmen 4.521 --------------------------------
uit: 'Voorbij de wegen', 1920.…
Konijntje
poëzie
2.0 met 4 stemmen 2.089 .
--------------------------------------
uit: Onze baby's (1920)…
Meisjes als Anne
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.066 Schrijnend anno nu:
in een vluchtelingenkamp
meisjes als Anne.…
Haiku (anno nu)
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 385 anno nu
moet je wel Engels leren
wil je Hollands nog verstaan…
De Grote Oorlog (4)-Werbeek
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 209 Werbeek
Omstreeks 1920
---------------------------------
De oogst komt eraan
het werk moet worden gedaan.
Twee mannen ontbreken.
Met elke houw van de pik
snijdt de smart in het hart.
--------------
Tranen van verdriet
om onherstelbaar verlies.
Miljoenen treuren.…
Oud liedje
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.784 December 1900…
Gulden Sporen Negentienhonderd Zestien
poëzie
4.0 met 9 stemmen 3.541 .
---------------------------------
uit: Ik en de stad (1920)…
SPIEGEL
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 87 Anno 2015
in Leiden.…
Als serpenten mij omhangen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 306 Verstand op nul
Blik op oneindig
Strakke schema's
Die als serpenten
Mij omhangen en mijn
Ik verstikken in
Meedogenloze omstrengeling -
Als het leven zich moedeloos,
Bloedeloos, overgeeft aan
De dood die mij gretig
Opwacht ontdek ik dat
Ik aan het leven te kort kom…
Laatseptembermorgenlicht
gedicht
3.0 met 18 stemmen 13.007 geding
Straalsgewijs ondervraagd
Staat 't nachtelijkste ding
Met potenvol vandaag
Het lichtrequisitoir
Maakt alles recht en klaar
Vaas liefste en trompet
Zijn bij elkaar gezet
Naar ninivehse wet
Van 't onontkoombaar daar
----------------------------------------------------------------
Uit: Verzamelde gedichten (1981) van Paul Rodenko (1920…
oude paden en jong gras
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 259 eenzaam
reizen mijn gedachten
terug
langs de oude paden
die -door iedereen verlaten-
in het landschap lijken op te gaan
leegte
is er achter mij
voor me vlucht alles
vlucht alles
voor me
weg
achter
blijf ik
met het jonge gras
dat twijfelt
of het nu
de paden mag bezitten…
gedachtesprong
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 310 denk je dat het mee valt
als we springen
vraag ik je
je kijkt me aan
en denkt van wel
zeg je me
en inderdaad
het valt mee
zowel de hemel als de dood
alles valt mee
en niets blijft achter
toch lijkt het
hard aan te komen
zeg je me…
goedgelovig
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 334 hij gelooft
omdat God
de touwtjes vast in handen heeft
trekt zijn vlinderdasje
recht
alvorens hij de deur uitloopt
naar buiten
waar schommels
uit de hemel worden neer gelaten
hij zoekt de mooiste uit
één die bij hem past
niet de grootste, niet de kleinste
dan schommelt hij
in volle vrijheid
tot ver…
maandagmorgen 21 januari
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 181 de wereld
is een bol
b r e e d u i t g e m e t e n
h
a
n
g
t
e - e - n - g - r - ij - z - e - m - a - s - s - a
rond
te
zijn
H-O-O-F-D-P-IJ-N…
virtuele verbranding
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 187 slechts schijnbaar bestaand
lijkt het vuur op de maan
door schaduw geblakerde bomen
zwarter de nacht
in verzengend verstand
zwarter de dag die moet komen
zwarter dan vuur
in haar schijnbaar bestaan
zwarter dan vuur op de maan…
oppervlakte
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 415 gedroogde halmen
zwichten
voor versneden kleuren
in een gele februariwind
een zwarte vogel
steelt het laatste zaad
het leven is grijpbaar
zucht ze
en wij nog ongeboren
©anno…
over een leven onder water
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 176 de vis
die ik vanochtend vond
zijn schubben zwaar gehavend
zijn kieuwen volgeschept met zand
hij fluisterde mij toe
met drooggetrokken vissenmond
zwem niet
zwem niet in deze zee
ik ben er naast gaan liggen
langzaam open
langzaam dicht
maar vergat erbij te sterven
het had wel iets
van poëzie…
weigerwind
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 138 zwarte vogels
hangen doelloos
boven pijnboombossen aan de zee
zij laten zich niet tekenen
-hun vleugels zouden breken-
in het zachte mulle zand
hun nest is in de bomen
hun klaagzang op het water
nog weigert de wind hen
te voeren overzee…
ee man van een boom
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 351 de oude man
terneergeslagen
zijn hoed op schoot
de wind
nu spelend door zijn haar
een kind dat rust
onder zijn lege armen
hij weet
de kleuren liegen
in de herfst…
voortbrenging
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 200 we hadden de zee in ons hoofd
en vissers
die hun netten knoopten
zo nu en dan dreef er een hond voorbij
die later nog
-vanuit de verte- blaffen zou
toch leek mij de wereld
nu nog ongeboren
tot jij me op de vogels wees
en hoe hun zware vleugelslag
verstilde…
Nieuws
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 222 Ik heb de indruk dat alles fout loopt
Niks meer in de hand
Het is niet meer hetzelfde
Wat is nou nog een krant
Alles is internet van alle kanten
Er is van alles mis
Wie het weet mag het zeggen
Van de kras naar de kris
Ik ben zo lang bedolven
Elk nieuws lijkt een feit
Ik weet niet van alle kanten
Ik weet niet meer van gelijk…
Pelgrimsreize IV
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.938 Prinses van hoge geboorte,
Stond ik voor de poorten,
Verlangende binnen te gaan;
Ik droeg een kroon op de haren,
Ik had een slepend, zware
Purperen mantel aan.
Ik wist niet, tot wie mij te wenden,
Ik was een onbekende
In het vreemde land;
Ik smeekte: `Laat mij binnen!
Laat mij als dienstmaagd binnen!'
En klopte met bevende hand.
`Ik…
DE LINDEN DER ABDIJ VAN TONGERLO
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.973 Aan de Eerwaarde Heer kannunik Daems,
dichter van 'Luit en fluit'
Sieraad en glorie dezer vlakke, kalme streken,
steunvaste en eeuwenoude wachters der abdij,
staan pal de linden, die in vrede of stormgetij,
geen voet, geen vingerbreed van hun standplaats weken.
Wat hebben ze ál getrotst: - En toch de vogels kweken
er, zingend, 't vinnig…
Woluwe-Dal
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.459 Van alle gulden heuvelkammen kentelen
lijnen, die lenig naar elkander wentelen
te zamen vloeiend in het dal,
als fijne ideeën, die heur draden mengelen,
uit elke geesteshoogte, en samenstrengelen
tot één harmonische gedachtenval.
Van alle verre kruinen wellen wateren,
die speels in spiegelklare beken klateren,
saamborlend in de lage…
De orgeldraaier
poëzie
3.0 met 7 stemmen 3.035 Ik draag langs ’s Heren straten
mijn klagend orgel om,
en zing, op droeve maten,
mijn eigen ’t wellekom.
‘k Zing afgezaagde zangen
van ‘een gebroken hart‘
van ‘onvoldaan verlangen’
en ‘onbegrepen smart’
’t Volk luistert, onverschillig,
naar ’t lied, van ouds bekend;
soms reikt me een vrouw, goedwillig,
een kruimel of een cent.
Soms…
'K WEET NIET OF IEMAND ...
poëzie
3.0 met 5 stemmen 1.798 'k Weet niet of iemand, door dit boek bekoord,
ooit meevoelt met het harte, dat daar klopt,
ziek van veel lijden, liefdeloos verkropt,
en van véél liefde, in lach en traan gesmoord.
't Zwelt niet, van al mijn voelen opgepropt:
soms kende ik vreugde of streed met daad en woord.
't Is slechts mijn smart, die van de volle boord
des bekers,…
LENTELACH
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.641 De winter weent, de lente lacht,
de kluizekens gaan open;
en 't blad, dat zich te bergen placht,
komt kraakfijn uitgekropen.
't Is al zo klein en al zo nipt,
zo netjes en zo nuchter;
en 't meesje dat er tussen wipt
het fladdert nog zo schuchter.
Een vlinderlucht waait vleiend zacht
om al die tere levens.
De winter weent, de lente lacht…