Alle inzendingen over standvastigheid

Elke dag weer opnieuw naast God beginnen aan Zijn Hand voort gaan zich met Hem te ruste leggen onze Hemelse Vader uit heel je wezen liefhebben omringende mensen beminnen als het eigen ik deze uitspraak vol eenvoud moge altijd de sterke zuil tot drager van het geloof zijn.…

Principes zijn best mooi maar ook wel lastig, Alleen als het ons past zijn wij standvastig.…

Da’s mooi, dan bied ik mij bij deze aan voor wat ik weer standvastig kon vermijden: Niet-fruitplukker, niet-surfer, niet-Hongaar, niet-fagottist, niet-jager van het jaar. ... Nieuwsfeit: Erica Terpstra is uitgeroepen tot niet-roker van het jaar 2005...…

Ga nooit uit vliegen zonder goede koffer Die ferm en statig afwacht in het ruim Standvastig, plichtsgetrouw, zonder verzuim Voor zoiets breng je graag een extra offer Maar ‘t wordt gechecked als men het vliegtuig laadt Het label ‘paardenvlees inside’ is obligaat…

Ik ben een Zeeuw, standvastig, goed en rond, Eendrachtig, nuchter, uit de klei geschapen, Een vreemde hand? Dan trek ik vlug mijn wapen, Ik sta met beide benen op de grond. Het laatste nieuws heeft mij dus zeer verdroten; Op één deel ben ik tòch tekortgeschoten.…

was de golven zat wilde dat ik vaste grond onder de voeten had meedrijven op de stroom ontspannen zonder denken was niet mijn droom stuwde water op worstelde en kwam boven ontkomen aan de kolk van geloven heb eindelijk mijn voet op eigen bodem neergezet standvastigheid heeft mij gered…

Het gematigde Het ernstige gezicht Het overzicht Het overwicht Het geduld Het respect Een leider Die bindt Met een bepaald intellect Op te kunnen doorgronden Standvastig te zijn Zodat er voor verdeeldheid Geen plaats is Geen terrein Een leider die kan binden Waarin een ieder zich kan vinden Zodat in de explosieve krachten Geen plaats…

ik zie het water stromen in de stilte van je blik handen vol met dromen ogen licht verschrikt schouders wiegen wind in tegenwaarts bewegen benen kruislings op de rots verankerd in het leven jij beeldt standvastigheid ik was jouw stem en richting even kwijt…

in het open luchtruim dansen vogels zich bijeen cirkelend boven het standvastige gebouw van koper en graniet boven de ingang prijkt Mozes in steen gebeiteld samen met de tafelen der Wet in een gesloten ruimte op de bovenste verdieping wachtte de galg niemand keerde terug…

Weet ik mij, standvastig van geweten, zeker van vergaan. Gedachten niet vergeten en blijven we altijd staan? Aan het einde niet meer zeker, van liefde, dodelijke kreten en is er leven op de maan? Zo houd ik mij verdrietig vast aan de laatste dag, gegeven hoop misschien of een volgende keer maar blijven staan is geen keuze meer.…

Mijn schoonheid reeds verwelkt; je hield me standvastig in je hart, wou niet dat ik ging, ook al was de tijd gekomen. Ook nu nog voel ik jouw hunkering aan de overkant; het missen van het onbekende, vliegen met lichte vleugels, en voor eeuwig de jouwe zijn...…

Naakt op een trap Van boven naar beneden Geconcentreerd kijkend Standvastig Trede na trede Lijven bloot en Elkaar kussend (mond-op-mond) Met handen die Zwijgen Tongen die met Recht aanbeden Gracieus en Tevreden. Moe. Voldaan Hun lijven één lichaam Orgasme Héérlijk. Met reden…

wijdde een marathon aan Odysseus van bijna negen volle uren Complex was hij en daarom blijft Odysseus intrigeren In de loop der eeuwen Ging men Odysseus ondanks of juist dankzij hem Steeds weer opnieuw Divers interpreteren Eenduidig was hij niet Noch transparant, Maar was hij vastberaden en heldhaftig, Gewetensvol, barmhartig en standvastig…

tevergeefs tegen beter weten in verwoede pogingen om het te winnen van de zee zelfs het tij schuimkrult schaterend haar schouders op tegen standvastige…

In de tuin van melk en honing Standvastig en parmant Geregisseerd door het orkest des levens Ruw en nonchalant Daar waar vlinders wiegen Zeeën van muziek Het lauwe water doet verwarmen Zilt en energiek Op bergen van vergetelheid Hard en onbetwist Daar waar handen zoeken Verscholen in de mist…

Een gekroonde arend cirkelt boven de stad en het bos, haar standvastigheid ligt aan vleugels steeds vaker stilt zij haar honger dichter bij huis en zweeft niet verder met de wind mee rond het gebergte maakt dan een stille ommekeer naar wat wij in hogere sferen niet beheersen wendbaar toont zij haar veren.…

Duw mij maar Vel rimpelend van spanning Onze toekomst voorspellend Vol onvolmaakte verborgenheden Die we niet kunnen ringen Vast geklampt Ingegroeid door standvastigheid Illusies voorbij Vergeten door de jaren Veel handdrukken gekend Oprechte en geen echte Rimpels zijn je gaan omringen Slechts met één emotie Die van het eerste…

schimmig knoest zijn stam en detoneert de tijd standvastigheid beklijft eonenlang zijn strakke lijf met voeten in het zuurstofloze water werd hij geen prater hij overleeft waar dood in gassen borrelt uit vergane grond zal zegevieren als bliksem eindelijk het schizofrene aardt de gespletenheid die hij als god ten dode opgeschreven…

de stenen hebben gesproken zij hebben de spoken gezien die mij bedrogen ik wist de muren maakte contact sprak met de vingers over alle emoties die ik in me had zij warmden mijn handen ieder op eigen manier bekenden hun afkomst uit klei van de rivier kennen de echtheid van leven waar onbegrip spookt verwijzen standvastig naar…

ik zie je staan een monument van kracht je voeten in het water geen rimpeling verzacht standvastigheid nu en ook niet later jij vlagt banieren eerlijkheid zonder knieval aan de tijd eindelijk gaan zij weer samen lopen transparantie doet ons hopen jij brugt het overleg verbindt de woorden die in jouw stilte zijn gezegd…

zonnelicht sterk en standvastig lopen brede passen langs bermen vol geluk het leven plukt en ziet de glans in struikelstenen op de weg keien rollen, vallen stuk op zachte hartsmomenten tussen grassen en wat struikgewassen zwemt de zon haar eigen spiegelbeeld verklaart wat niemand nog verklaren kon…

Kort en hevig, los en tevens standvastig zijn het mijn gedachten, gevoelens die verstillen in de schaduw van mijn wezen. En alles is niets meer dan een vluchtig moment dat tijdloos is in ruimte waar ik even mezelf ben... Als een druppel regen, als mijn naam en een woord geschreven in het zand.…

het hoge water in haar nachtelijke geurgewaden kleurde de rivier zilverflonkeringen in de ochtendmond meeuwen werden dromend tot haar luchtsieraden tot zij de spiegel gedragen letternamen zond eenmaal stond het beeld op de kade waar het nu stromend standvastig waadde zij sneed de wade vergeefs in het ivoren decor tot haar eigen diamant…

nee, noem me niet eenzaam al jarenlang tezamen langs deze weiden prikkeldraad heeft ons 'in het echt' verbonden We hoeven niet voor ons vertier naar Parijs of Londen tevreden in onze standvastigheid De wandelende heer of fietsende dame rusten hier uit... hand-aan-de-paal Ze komen er op verhaal.....…

standvastig vertoond zo het Duitsen bloed geëerd groots en onverveerd.. rein van gestalte edel en hooggeboren Graaf Adolf gekrenkt.. als ik daar aan denk hoe u het ons hebt vertoond! van schande verschoond!…

Zoals bij 't veelbelovend ochtendlicht de merel gestaag het leven kust voel ik haar schoonheid ontwaken en stijgt ze sprankelend op Jij speelse overmoedige melodie waarom niet blijven resoneren als de dag zachtjes schreiend haar voortschrijden verscheurt Wat harmoniërend en zuiver klinkt kan toch ook fier, edel en standvastig getergde…

als ik over zestig dagen jouw kleine hart herdenk, besprenkel ik de dauw met extra zachte lagen, duizend maal… duizend maal dezelfde koele manen boven steeds hetzelfde land als jij ooit mijn hand zal pakken die -ouder dan, standvastig aan mijn arm zijn beeft zal ik niet langer meer verzwakken maar beseffen, dat je geeft…

Slim, standvastig en niet onbezonnen, maar gaf me op den duur toch gewonnen. Hij kreeg uiteindelijk de hoofdprijs: MIJ! Hij bleek geen geboren winnaar te zijn, pakte wat verloren, de snelheidstrein! Geschreven door: Lotje van Reymerswael (oftewel van lotje getikt)…

Standvastig wordt t schijnsel op hen gericht, die weten van het duister op lege straten.…

De standvastigheid onder mijn voeten, heeft plaatsgemaakt voor een diepe kuil, waar ik niet meer uit kan. De zoete voorsmaak van het begin, is weg, de bittere nasmaak, blijft op mijn tong. De woorden van vroeger, zijn nog alleen stille klanken. Het lichaam en de ziel zijn nog één.…