Alle inzendingen over stapstenen

mag ik de stapsteen leggen in de waterval die al klaterend haar regenbogen laat verschijnen wij droogvoeten langs gordijnen kleur zie ze in je ogen stralen in trotseren kunnen we het pad over de stapsteen naar ons eigen hart vertalen…

in de stille tuin klinkt op bruine stapstenen geklos van klompen…

compleet natuurlijke gebeuren van oudsher onverschilligheid is al de grootste vorm van de natuur dit gegeven niet tolereren ik zou dus kunnen zeggen luister en kijk daar bij de cameliabloemen viel het ons al op waar bijen ook al honing hebben geproefd wij in de verte die dag de roep van deze koekoek ontroerd vernamen ook spraken over stapstenen…

De Boeddha zit op een hoefblad Hij draagt een juweel Een licht gesplitst in drie sprankels Een meervoudig kasteel: Zijn les en vlottend lijf en zij Die in een spoor van lotussen lopen Voorbij de stapstenen vol mos Hij verheft de geest tot een gasbel Die opwelt uit het moeras van de schemerlach Waar makkers naar medeleven streven Zoiets…

wel zorgt poëzie voor kleine stapstenen naar anders en beter, waar minder dan meer wordt voor de onverzadigbare proevers. het zoeken en vinden van mooie,oprecht gemeende dankwoorden op het juiste moment voorkomt spijt en verdriet wanneer het té laat is. zorg in het leven dat je nergens, nooit iemand miskent!…

nog neem ik mijn stapstenen mee heb er genoeg om mijn bagage droog te houden met eerbied en uit erkentelijkheid gekozen maar ook voor stukjes drift die boven komen drijven nog kan ik droge voeten houden maar ik moet keuzes maken en zaken kwijt zien te raken om mijn pad te blijven volgen mee te dragen in liefdes verbondenheid…

Here, zonder handen zonder stem Snij de lichtlans van zijn voorhoofd En vang hem in uw stalen klem Voor de wereld hem de glans ontrooft, Lok hem langs de stapsteen sterven, Niet als anderen domweg gedoofd Maar rein, vrij van bederven Langs de kruisweg waar hij in gelooft. -------------------------------------- uit: Junkieverdriet…

Here, zonder handen zonder stem Snij de lichtlans van zijn voorhoofd En vang hem in uw stalen klem Voor de wereld hem de glans ontrooft, Lok hem langs de stapsteen sterven, Niet als anderen domweg gedoofd Maar rein, vrij van bederven Langs de kruisweg waar hij in gelooft. ------------------------------------ uit: 'Junkieverdriet…

Zij grijpt naar het heft Een lemmet vonkt in de zon Dan werp ik me plat op de grond Want haar hortende zegekreet Met een tongval uit het zuiden Bekroont de luwe veldslag Nabij het kookpunt Wankelend over stapstenen Loodst ze me door een grijs moeras Waar een geweldig oog lonkt en uitlokt Hoe ik zwetend in haar nevel val Me vasthaak aan…

jouw kracht in het heden het vertrouwen in de toekomst in pasteltinten of vurig kleurend dat je vasthoudt en delen wilt in het schilderij van jouw leven dat in elk facet van wie jij bent vieren laat wat jij anderen geeft door en in alles wat jou gebeurt de glans van de glorie en succes de littekens ook van falen soms zijn op jouw pad de stapstenen…