14 resultaten.
Stavast
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 968 gestaag ontvallen ons de zekerheden
wat eeuwenlang is opgebouwd verdwijnt
het land is oud de haren grijs
wat zich spaarde kwijnt in bankmineur
toch dimt het dreinende gezeur
dat gonsde in de sterke jaren
er is iets aan de hand
kan het zijn dat juist de lege beursen
gesteunde ruggen rechten
in dit verwende jutterland
voelt de dikke…
Jan Stavast.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 244 1.
Al valt de hemel naar omlaag
Ik zet er kloek mijn schouders onder,
En 'k wed, al lijkt het nog zo'n wonder,
Dat ik hem steun, dat ik hem draag: -
Sta maar vast in pret en pijn,
En het leven
Kan niets geven
Wat u àl te zwaar zou zijn!
2.
Maar - doet gij 't in uw eigen kracht,
Al staat ge ook stevig op uw benen,…
Manhattan
snelsonnet
3.0 met 13 stemmen 713 Mannen van stavast met baarden.
New York is zelfs 'Nieuw Nederland' geweest.
Een iets ander verloop in dit verhaal,
dan dichtte ik nu in een wereldtaal!…
Motorclub
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 143 De piercings in hun neus en in hun oren,
Vermeende macho ‘s/jongens van stavast.
Met eigen protocol en etiquette:
Elk heeft een Solex of een Mobylette.…
Sneeuw!
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 57 Er ligt straks minstens wel 1 centimeter
En Pro Rail heeft als spoorbaas van stavast
De hele santekraam maar aangepast
Dus als u met de trein moet: ‘See you later!’
Heeft u die malle actie niet begrepen?
‘t Is net genoeg om ze straks in te zepen!…
ongekend
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 85 de vuurtoren
seiner van stavast
stuurt in nachtelijke
uren haar lichtende
codetaal over
ondoorgrondelijk water
dat golven als rollende
stenen naar de voet van
de duinen stuwt
in dit zeelandschap waar
lichttoren en duinenrij
van geen wijken weten
stroomt ondergronds
een ongekend verlangen…
solus
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 64 ik val als een blok
voor de afgelegen
Rockall rots in de
Atlantische Oceaan
solitaire granieten
top van een
gedoofde vulkaan
rots van stavast
rots in de branding
als opgezweepte
golven in de storm
haar overspoelen
de hebzucht zwemt
krioelend onder haar
het laat haar koud ze
blijft wat ze altijd was:
Rockall rots
niemandsland…
De kop van Kuijt
gedicht
4.0 met 59 stemmen 5.166 Dat hoofd van Dirk
Wedergeboren Kluitmanheld
Bob zonder zorg
Hollandsche jongen
Hein Stavast
Jaap uit de zesde klas
Alles van Chr. Van Abkoude
Ik leefde als ik las.…
De ring
netgedicht
3.0 met 39 stemmen 28.617 Ik kende hem van je verhalen
Een man van wanten en stavast
Die nooit een rekening
Gepresenteerd in ’t leven
Heeft vergeten te betalen
Een voorbeeld dat ons allen past
Recht vooruit
Zoals het spoor
Met plichtsbesef nog
Degelijk en groot
te werk voor vrouw en kinderen
voor dagelijks brood
laat waardigheid en liefde
van herinnering…
Huize Matanze
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.200 Het net ontwaakte licht
sijpelt over de slanke, nog slapende, dijken
een ochtendgloren meldt zich
bij huize Matanze waar de rijken
van toen en nu nog overdadig dromen
en de wintertuin de IJssel zacht hoort stromen
Bomen van stavast hebben er eeuwen
langs zien zweven.…
Loom dodijnend pijlsnel schaverdijnen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 145 Heel Holland dodijnt als hij schaverdijnt
Op golven van vorm, talent en bravoure
Vermeend loom gezwind over ijs glijden
Zwierig een ganse natie verblijden
Op winterspelen blinkt metaal vaak warm oranje
Ze gaan dan ook ijzig snel in dito franje
Sportbeleid gaat niet over het ijs van één nacht
Slim investeren schept schaatsers van stavast…
Het ventieltje
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 766 De jongen van stavast
in nadagen der lusten
door de natuur in
de steek gelaten
hangt lui te rusten
De arts trekt aan ‘t ding
dat rekt als ‘n elastiekje
laat hem weer schieten
‘t is de leeftijd, zegt hij
zo’n falend ventieltje
Ik leg ‘t ding op de balie
bij de fietsenmaker
die zich erom vermaakt
‘n oud model, grijnst hij
wordt…
Ferme jongens, stoere knapen
poëzie
3.0 met 47 stemmen 9.365 Dat's een leven van plezieren
Dat's een leven van stavast,
Zo de wereld rond te zwieren
In het topje van de mast:
Thuis te zijn op ied're ree
Kom, ga mee naar de zee!
Ben je een hachje... vaar ten Oorlog
('t Is , eilaas!…
Sta bene.
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.119 Wij zijn een natie van stavast, niet waar?
Ziedaar een trots, waar we onze troost bij zoeken.
Nu ja; die predikant staat hier of daar,
En onze kunst en wijsheid staat in boeken.
't Is alles even staande, als een pilaar.
Wij hebben staande jassen, staande broeken;
‘Die rok staat goed!’…