vier koppen steenuil
donzen bolletjes in
holletjes van pluimenbuik
en bruine vlerk
zo puik moederuil
in de kuikenkerk
liefdewerk wie
zette dit
ontwerp op
scherp…
de klok slaat tien uur
de vensters worden donker
de laatste stemmen
het sneeuwnevelen
een deur slaat en een hond blaft
de witte aarde
allerlei leven
begint zich ‘s nachts te roeren
steenuilen huilen
uit wilgenbosjes
rijst een donkere schaduw
een ree rekt haar hals
strekt haar oren
nog vier zwarte schaduwen
betreden het veld…
klopte voor zo menig jonge vrouw
natuurkracht die zich niet liet ringeloren
waarbij ik fluisterend mocht horen
dát wat ik graag vernemen wou
ooit mocht gíj mij eens toebehoren
en ik nadien in het ochtendgloren
een lok met weemoed strijken uit uw kalm gelaat
terwijl een kerkklok de vijf uren slaat
het is al maart, de middernacht is dáár
een steenuil…