Alle inzendingen over stekeblind

Als je dat vindt, Ben je stekeblind. Je kunt zoiets enkel weerleggen, Door gewoon de waarheid te zeggen, Ongeacht mogelijke tegenwind. Vooruit geen angst, Eerlijkheid duurt het langst.…

Ingehouden woede buiten zinnen opstandig van binnen Wervelwind krachtig verwoestend en stekeblind…

Gestruikeld Gevallen Bezeerd Bloed en pijn Je lachte en straalde Jouw ogen, jouw glimlach Zo open, zo fijn Ik keek op Stelde scherp Wilde zien Als een kind Maar mijn liefde Voor jou Maakte mij Stekeblind Mijn bloed en mijn pijn Waren niets zonder zien Ik was zeker Dat de liefde van jou was Het enige Wat ik echt verdien Jij suste…

Je strikte mij de linten in het haar gevlochten kon allang niet meer opgetogen levenstaal werd brabbelaar en ik als goed verstaander zag je kaalheid niet stekeblind kreupel loop ik naast je beugels rond mijn hart…

Mevrouw Justitia is stekeblind. Maar als zoiets nu wéér op toeval leek dan geloof ik daar toch helemaal geen steek van.…

Het geluk dat ik nu schoonheid mag zien, in het meestal stekeblinde alledaagse, overtreft het verdriet van het gemis. In het land der zienden is éénoog koning.…

ze wil de groei vertragen al zal dat niet kunnen de wereld is in lood gegoten en ze weet dat de stekeblinde vlek en de morsdode hoek elkaar niet kunnen luchten of zien wiegende halmen in het zachte zomerveld een landschap in stippen en strepen en uit het niets de zang van de de zwaluw voor moed en geluk…

Liefde van golven opstuivend zand brandmerk van water vlieger in de lucht Met engelen weet je het nooit ze zitten aan je tafel, lachen honderduit maar als je ze wilt aanraken lossen ze op in het niets Woorden verwaaien in de wind, stekeblind maar de herinnering blijft sterk als een berg.…

Een jonge vrouwtjeswesp zat op de loer voorzien van zijden vleugels langs haar taille ze kon geen letter zien, las dus in braille wat een imker doet met moerbijvoer ze slikt 't voor zoete koek, het arme kind ze was immers nog ziende stekeblind ...geen wesp die 'moerbei' zei, als stille hint...…

als een ontevreden kind, ik ben blind, stekeblind! Zou zij ze hebben? of zij? of jij? O beeltenissen van het driftige verlangen naar de borsten van God!…

ze kan niet kiezen tussen wit of rood en eigenlijk maakt het ook niets uit haar avond eindigt toch gifgroen de jaloezieën staan op stekeblind een stand die vastgeroest elke ratio met duisternis omzoomt met het mes op haar lippen snijdt ze zichzelf in de vingers door inktzwarte uitspraken pas in het nuchtere ochtendlicht bekent ze kleur…

Doorgaans is de moordenaar op zijn hoede Maar misschien dat de dader op de wallen Wel tijdens zijn daad een steekje laat vallen Om zich heen maaiend, stekeblind van woede De zorgen die de samenleving uitspreekt Is dat niemand een helpende hand toesteekt … Een 46-jarige man is aangehouden op verdenking van betrokkenheid bij de dood van een…

stekeblind zoek ik mijn weg door de koude geluiden van een nieuwe morgen in mijn keel houden vogels de kop diep in mijn krop verborgen - de winter duurt mij lang - mijn benenspel kan nog niet bekoren zwarte prins, met je hart als een bittere olijf, ik zie je trots en schrijf gespannen, wijdbeens.…

ze kan niet kiezen tussen wit of rood en eigenlijk maakt het ook niets uit haar avond eindigt toch gifgroen de jaloezieën staan op stekeblind een stand die vrijwillig elke ratio al duisterend in de kiem smoort met het mes op haar lippen snijdt ze zichzelf in de vingers met inktzwarte uitspraken pas in het nuchtere ochtendlicht bekent…

toen zij spraken over flarden herinneringen die al te traag overgaan tot ontbinding verduisterde het late uur een stekeblind veld waar zij de vrieskoude van het overspelig verhaal verwarmden met woorden die straatarm verdampten in de onontkoombare krater van een morsdode nacht maar berijpte handen hervonden het pad en gejaagd volgden zij…

gordels vast riep de nostradame nazomer en de kraaien kriskras door onze dagen volautomatisch van wat moet dat moet en door naar de finale grootste begrafenis stroomopwaarts met stekeblinde snavels slagschaduwen over de blauwbedroefde aarde morgen as versplinterd glas morgen zal niets meer zijn zoals het was - en de kraaien de kraaien…

de stekeblinde tamme onderaardse vis de oefeningen in geduld het liefste tempo van de langzaamste de vlucht over de randen van de wereld spattende tranen uit gelezen regels composities van wolken en water de moed om de kust uit het oog te verliezen het kleine leven omringd door slaap de barsten in oude woorden in…

Wordt 't nu, helaas stekeblind, werkelijk verstaan, nog steeds te ontroerd, daar waar licht ontbreekt kent hij de toetsen feilloos, raakt wit en zwart aan. Hij heeft helaas nooit gevraagd hoe de geur nu is, of dat men kan leren huilen, zolderkamers ook daar een dakraam hebben met ook dat zicht op sterren.…

schrijf de laatste regels in uitgebeende trage taal verzamel de moed om de kust uit het oog te verliezen zoals de vis tam en stekeblind oefent in onderaards geduld laat tranen een voor een over schaarse woorden vloeien bloed spaarzaam druppelen op het onbeschreven schrift zoals het bewegingsloze dier dat in donkerte op helderheid wacht laat…

Na jaren doemt zij weer op zomaar vanuit het niets vanuit de geestelijke wereld die hier en nu is die tijdloos is ondanks de dwangmatigheid van alle klokken het zinloze lawaai en de rest van alle onwaarheden Ik sta bij de literatuurboeken te neuzen als een voorgeprogrammeerde automaat niet meer wetend waarom en waarvoor stekeblind voor…

Ik blijf liever stekeblind als ik 't geluk maar vindt ik zal mezelf niet snijden al moet een ander lijden een mening, met de dag ben ik slaaf van hun gedrag en omdat ik altijd zweeg is mijn huls ook werkelijk leeg.…

Ja, ik lijd en kruip en ben stekeblind en alleen...o, arme mij! Of overdrijf ik wel- licht en is dit van mijn kant aanstellerij? Ja, zelfs dát, zelfs dát weet ik niet!…

Je was ooit van mij maar nooit echt helemaal Jij week maar niet van haar zij Je hield toch van mij maar toch niet genoeg Jij wilde haar en liet mij vrij She has you in her web just for fun Iets wat ik allang door heb Je laat je bespelen als een valse viool Zoals ze dat doet met velen Je zien niet wat echt is stekeblind En straks…

Maar soms lijkt ze wel stekeblind Hunkerend naar liefde op retour Soms zo naïef als een klein kind Ze weet het wel roepen ze………… Maar haar gevoel wil er niets van weten Kijkt zijn leugens van liefde voorbij Gevangen in talloze hartenkreten Ze weet het wel roepen ze………… Ze weet het wel ……… Zij weet het……….. Ze weet……… Zij…….…

Stekeblind en uitgemergeld krijg ik gratie om als een kruipend wrak mijn ontgoochelde kop te stoten tegen de vlijmscherpe punten van zijn kruisbogen, waarna - zoveel na Christus - de wrede massa nog steeds juicht om hun bloeddorstige barbarisme.…

De Noordzee is zeer grillig en stekeblind dat weet menig overlevende en hun kind. Tij voelt als onverwacht vreemd bezoek het wordt al weer donkerder net om de hoek.…

Komt vrienden in den ronde, dempt uw toon De nacht is vijand van de dag, helaas, En makkers, staakt uw zinloos wild geraas Uw ziel en zaligheid zij zonder hoon Leen mij uw oor en ik zal u verhalen Van lief en leed - geen oorlog en geweld Geen vreugdevuur op krattenvuilnisbelt - In openbare lezingen in zalen Van sluieraars der stekeblinde…

wandel stekeblind, jaag achter al onze dromen, keer nooit terug.. blind en doof van geluk mijn hart het gelooft, wil aarde in duizend rosé tinten de zware volle rugzak, overvol, weet liefde niet te vinden niemand die zoveel dragen kan.. zelfs niet als hij wou...ook niet als hij zou.…