Alle inzendingen over stekelbeeske

midden mijn alleen zijn heeft ’t verleden me bij de arm gegrepen bracht me naar de bank achterin de tuin bedacht hoe hij een tak zoetigheid afbrak en sprak huil maar mijn stekelbeeske ik droog je tranen wel nu en later zal nooit overgaan maar in je hart verblijven één en al aanwezigheid samen zijn we naar binnen gegaan…