Alle inzendingen over stekelig

alweer éen van die dagen dat ik een omgekeerde egel ben mijn stekels beschermen niet ze prikken diep in mijn vel wegkruipen onder gebladerte helpt dan niet voor de pijn elke centimeter van mijn lijf voelt nu rauw doorspiest…

laat het leesbaar zijn gemakkelijk zonder stekelige wendingen laat het in mijn straatje met stokpaardjes wonen zonder hobbels en in galop laat het zijn wat ik ook vind zonder subversieve tegendraadsheden laat het sterk lijken op wie ik denk te zijn anders niet…

en dat is dat Verwacht van mij geen wijsheid Ik lijd een winderig leven Mijn 'stekels' groen in de kruin Welke spin zal in m'n knot een web gaan weven?…

De lach verbeten tot een grimas grijnst naar stekels en grijze krullen gebeten door de jaren snijden tanden de tijd in wat ooit een wasbord was ooit was ik hem nu ben ik mij het kind speelt verstoppertje de oude boom buigt…

pootjes bloot eendjes snateren over de wateren van de Kromme Rijn diffuus licht vocht in de lucht mensen genieten nog even volop nazomers genieten met een voorzichtig zonnetje op je kop fietsen fietsen allemaal fietsen en dan een klaphek hooo. met daarachter een bankje even strekken die benen en inwendig bedank je dit moois…

geknakt maar in het blad beweegt de egel op zijn pad voedt de jongen die zij heeft gehad in zorg en samenspel hun opvoeding ging snel de massa is weer klaargestoomd door leiders dromen en bedrog zij is bevrijd van tegenspraak en wordt geleid langs zwarte schapen die aan de schandpaal staan te blaten de egel zoekt geen macht zijn stekels…

een vallend blad zijn tijd gehad bijeengeveegd met velen jij zag dat mijn kleur anders was de vorm meer kartels had ik heb mijn stekels opgezet toen ik begon te krimpen het pril al eerder afgelegd groeide langzaam en ben lang heel groen gebleven volwassen word ik nooit koos verkeerde luchten zag herfst voor winter aan verwisselde…

pootjes bloot eendjes snateren over de wateren van de Kromme Rijn diffuus licht vocht in de lucht mensen genieten nog even volop nazomers genieten met een voorzichtig zonnetje op je kop fietsen fietsen allemaal fietsen en dan een klaphek hooo. met daarachter een bankje even strekken die benen en inwendig bedank je dit moois…

Er is een nieuwe wespensoort gevonden In alle kleuren van de regenboog Misschien hield de ontdekker het niet droog Om deze vondst op Nederlandse gronden Voor deze bontgekleurde nestenrover Is in ons land beslist 'n plekje over…

er zijn geen sloten meer vol kikkerdril en stekelbaars het schepnet ligt te rotten hoor alleen de nieuwbouw weer na sloop nu voor de tweede keer geflipt was ik door tiel het etiket hadden we afgeweekt natuurlijk niet het punt dat uitgeknipt en opgestuurd iets heel verrassends voor ons deed wat kroos en waterblad we dachten zo de wereld…

VUURWERKBLIJ Referendum of manifest: politici maak ons vuurwerkvrij BLIJE PILLEN Doe nog maar een pil dan word je vanzelf weer blij maar dat is de vraag HOOFDDOEK Een hoofddoek is ook een overgave van het vrije blije haar BLIJE ARTIKELEN Behalve die 1 telt de grondwet nog honderd eenenveertig meer ONZIN Volg je me nog steeds…

Wuift de wind mijn zorgen weg nu ik op het naaktstrand beschutting zoek achter gedoofd vuur ik pluk een pen uit stekels van de egel die zich oprolt in mijn keel en mijn woorden smoort voetschilder zal ik zijn in alle stappen terug.…

Een handgrote Japanse vaas een hulsttak scherpe stekels een kaars nog niet aangestoken een stapeltje kraaknette boeken een uitnodigend vers gebaar bergen drijven op de vaas wolken in de verte wenken hoge toppen sneeuw…

verkennen knorren grommen pijn met wilde hartstochten alsof varkens vochten met refrein fortissimo al knorrend ging dat zo op achtergrond gekrijs van meeuwen op het ven voor de verliefden was het prijs maar wel een beetje eng stekeltjes prikken vol venijn nee nee mijn rug niet likken want anders doet je tong zo’n pijn doordat mijn stekels…

Daarom heeft hij zo’n stekelige glimlach. Hij zag alleen wat in de lijn der klim lag. En verder is zijn kennis maar beperkt. Hij neemt de ruimte op zijn geboortegrond, Waarop ook anderen hun voordeel zoeken. Zeker, hij gunt hun dat, máár – er is rang!…

gifgroen je stille bes je ingesneden blad vol stekels hagen schragen blijmoedig hulst in deze dagen de zomer daagt bloedheet het najaar tot een steekspel uit rode bessen steken dan een heilig vuur in groene kragen aan.…

Schoon en stekelig te gelijk. Een last die jou doet blozen. Een pelgrimstocht tot in het hemelrijk, Want de weg naar God gekozen zal zeker de juiste zijn. Vrede gloort na aards verpozen in een eeuwig leven zonder pijn.…

Langzaam gingen de luiken dicht gelijk 'n egel, stekels op en zo verborg ze haar gezicht in haar handen daar vertrouwen was beschilderd rennend in een cape met capuchon was hoe ze zich nog buiten vertoonde maar groeten, deed ze niet weer daarvoor was het bos te donker…

ze bouwt haar onbreekbare taal uit stenen zonder te verdwalen zweeft ze tussen wijzen van doen en laten ongelovigen jaagt ze in hoge stekelige bomen haar tong is haar hart uit stenen bouwt ze haar onbreekbare taal niet alles komt goed weet Cassandra…

aan de gerafelde kant danst de wind wiegt het licht een langzaam veranderen in aarde het zachte breken naamloos verborgen in een lange winter tussen alles wat duister is deze stilte heeft stekels een verdwaalde dichtregel glijdt langs het venster…

waar de wilde kastanje stekelig wordt geelgroene blaadjes vergaan in bruin lonkt de herfst in haar groet naar de winter duistere dagen waar grijs overheerst vergaat elke kleur in de strijd met zichzelf het lied van de zon fluistert de wind…

in de ijle geheugenruimte raak ik ontroering verzoen me met de stand der sterren en andere mysteries toch alsmaar oog in oog met het pijnlijke oppervlak van de dingen met die stekelige en steriele verlangens. de nacht biedt amper uitstel.…

Zij, stekelig, voelt zich bedrogen, zoekt vasthoudend alle voegen door. Voegt zich ten einde raad naar ‘t burgerlijk fatsoen, vlucht ontheemd naar ‘t “Burger King - plantsoen.”…

'k Heb mijn stekels wel Maar ik zet ze maar Zelden op - Liever treed ik Degenen die mij Naar behandelen, Zoals zo vaak Al gebeurd is, Tegemoet in mijn Favoriete egeltjeshouding: Opgerold, stekeltjes naar Binnen gekeerd, weinig Weerstand oproepend, Het leven doorrollend Zonder er echt Aan deel te nemen…

Onder de waterspiegel krioelt een gehorzel en ik knijp het uit mijn net marsmannetjes en bloedzuigers geeuwen plakkerig in de mazen en ik zie zoals een eikel uit de voorhuid glijdt zo ontbloten zij stekels en zuigers en de tandwielen die hen aandrijven aquatische insecten priemen een plekje in mijn weekdier van een hart…

wanneer kunnen we beginnen met het opschonen van dingen die niet echt belangrijk zijn weg met de refreinen in woorden steeds herhaald ze zijn mijn aandacht niet meer waard het is jouw sorus niet de mijne ik ga mijn gang ben al te lang gebleven in lagen nietigheden die ga ik nu te lijf met al mijn opgespaarde stekeligheden…

Heide Rood bruine huid van Moeder Aarde Stekelig zacht Nodigt uit tot rust tot liggen tot koesteren tot gestreeld worden Diep oerverlangen Nooit voldoende tot de dood tot ik het mezelf geef Tot ik het jou vraag te geven aan mij Zo ik aan mezelf In verbinding te zijn met mij met jou Nu hier Dan daar op jouw heide…

Nu is hij aan de Vlaamse kust gestrand, is van Belgische voeten gecharmeerd, daar is pietermanneke gesignaleerd, met zijn stekelige kop in het zand. Al voetenkussend moddert hij wat aan. Pieter kan zijn mannetje staan!…

De zomer laat met haar vuurrode longen lijsterbessen, rozenbottels, en wilde bessen zingen dwaalt langs de fluwelen binnenkant van een beukennotendop eikels steken een pijpje op kastanjes tonen hun stekels het warme brons nog verborgen tot aan de herfst in vruchtbaar genot zwerft de zomer door het bos…

slaap zacht mijn liefste mijn hand zweeft boven je hoofdje liefde is een krachtige wind mijn lippen strelen je ogen toe slaap, als de roos die je bent krijg ik het hart of de stekels ach, het maakt me niet uit ik straal wat warmte in het licht van mijn hoop ze is van breekbare zon slaap maar, in mijn hart…