Alle inzendingen over steken

Wanneer ik pas in bed lig zendt het kamerduister dikwijls krioelende harde haartjes naar me toe die mijn huid wrijven steken de zacht voortschuivende slaap terugdrijven naar de deur maar mijn weerspannige geest danst op losse spookvoeten roept onderbewustzijn wakker rondom het kussen kookt een stormzee bij nacht vol roze bliksemgloed…

De hoogste piek van berusting zal ik niet bestijgen, ik blijf steken onder de toppen van herinneringen, doemen de schimmen op van het verleden, peinzend tuur ik naar boven, om te ontwaken - op de door de tijd - versleten treden en op een mistige winterdag, verlaat ik mij op de dromenmaker die ik op de helling zag, ‘zeil ik ab ‘ langs…

Rij me maar even naar buiten kind, hier steken we niets meer op. Het bankje van kreupelhout kraakte alsof het vroor. Opa verkneukelde zich bij het idee van een neutje of wat en de onvermijdelijke kat van broeder Wout.…

Als ik mijn sleutel in de voordeur steek, word ik getroffen door een simpele vraag van een verdwaalde man en breek in stukken.…

eenzaamheid Heldhaftig bent u om door dorre bladeren en gure wind te schuifelen op uw voeten die doorweekt zijn van zilte koude tranen op uw huid Daadkrachtig als altijd dansend op een vulkaan voelt u onbaatzuchtig het ritme van de akkoorden van het leven uw vingers het klavier bespelend Wat een moed om uw handen in bevroren jaszakken te steken…

ik wil bouwen geen ruïnes schonen op een al doorleefde plek een nieuwe stek daar verrijst mijn kathedraal zonder pilaar en heilige graal geen glas in lood en zwaar berookte muren vrijheid gaat weer eeuwig duren het zelfdragend dak wisselt steeds van blauw naar zwart met vage wolkconstructies de muren transparant uitgevoerd in seizoengroen…

Gedachten zijn er altijd en overal om je in de war te brengen of niet dat ze je beheersen niemand die het ziet Je gedachten laten je nooit in de steek alleen jij weet waar en wanneer vrolijk, blij of teleurgesteld ze komen keer op keer Vrolijk en blij liefst de hele dag Teleurgesteld hoort er bij sombere gedachten zijn niet leuk die…

Maïsveld badend in de brandende zon, Strooien hoed die mij beschermt tegen Dodelijke steken - Aardappelveld overspoeld door rijke modderstromen, Oogst onmogelijk gemaakt voor tractoren, Geen machine die er nog kan komen - Alleen mensenhand die uitkomst biedt, Overvloedig licht dat welhaast alles onzichtbaar maakt Ogen die maar niet…

Schulp kroop, en negatieve Gedachten hun vrije loop liet gaan, Hebben jullie mij geleerd op Zo'n moment de andere kant op te denken, Gedachten worden niet langer gevangen In de spiraal die alleen neerwaarts Bewegen kan, maar krijgen verse lucht Om als ontluikende krokussen In de lente hun kopjes zonder angst Boven het maaiveld uit te steken…

Koffer in de hand Met daarin alles Wat hij nog bezat, Druilerige dinsdag in November, het regent Eenzaamheid en verdriet, Kale bomen langs de gracht Steken als magere antennes Omhoog zonder ooit met welk leven Dan ook contact te maken, Al helemaal niet Met die man hieronder Die zich de laatste mens Op de wereld waant -…

“Breng mij maar even buiten, beste Sjaan” zei opa ferm; “hier steek ik niets meer op”. Het broze bankje kraakte of het vroor maar opa dampte bij een neut of wat terwijl ik staarde naar zijn bloemkooloor. De bokser, oud en stram , doch immer stout. Hij lachte in zijn vuistje om de kat die zeker komen zou, van broeder Wout.…

Steken en krampen om het gevaar, de gong gaat (voor een nieuwe ronde)…

Mijn ziel werd gans gevoel; ik moest mijn vingers steken In die doorschoten wand. Ik zag, ik hoorde hem die laatste woorden spreken: Mijn God, Mijn Vaderland! Zo ge ooit, mijn landgenoot! zijn heilige as moocht nadren, Kniel dankend bij zijn graf! Er droomt geen Hollands bloed in uw verbasterde aadren, Gaat gij er koel van af.…

De spierballen zijn weer eens aan het rollen, de leiders steken woest de borst vooruit, begluren elkaars opgeblazen snuit, en doen hun best om heel gemeen te grollen. Zo nu en dan wat met de mensheid sollen, wat maakt het voor een president ook uit? In ’t vuur stuurt hij de anderen vooruit om zelf naar een beveiligd nest te hollen.…

drie palen steken uit een berg zand aan weerszijden twee vastgesnoerde vrouwen in het midden zit jij op een plank hoofden handen en voeten van lindehout dezelfde gezichten in berusting gestold onthutsend ongeloof over wie zij zijn als in een stomme film de weidse gebaren de sprakeloze ogen in het verstarde gezicht het…

voor mij bepalend ook al zeg ik weinig ik heb al veel doorgezaagd met een diepgang waar niemand naar vraagt in mijn periodieke hazenslaap oog ik een diep denker zelfs een foto wordt getrokken recht voor mijn raap mijn opa was bij het toneel net als ik, een levende figurant zo liep hij voorop bij een stoet in rouw met een lange steek…

één ding van me weten ik kan niet tegen snot De kleur of smaak doet er niet toe groen, geel, rood, wit of blauw zoet, zout, zuur, zompig of hard Dus als je verkouden bent mijd mij dan als de pest Als je mij besmeurt tussen mijn borsten, breekt de duivel in mij los, wurgen deze handen slaan je met een hamer de grote, holle schedel in steken…

tijd, de tijd stond stil sprakeloos gaf ik me over als een 'fool on the hill' hij is van ver gekomen en begon in mij te bestaan hij haalde het mooie in mij naar boven ik kon hem niet weerstaan hij droeg mij op handen en maakte de kachel met me aan plots deed hij vreemd en wankelde hij vergiste zich in mijn naam toen liet hij me in de steek…

Maar zij die veilig bemiddeld zijn, buigen zich stram over hun renten, steken hun bekrompenheid getrouw snel nog wat centen in verzekering. Alsof een document je drijvend houdt wanneer je omslaat in een boot, je redden kan bij ademnood door giftige gassen, of als een vloedgolf je verrast.…

Vorige week om deze tijd, sneeuw ijs en kou een ritje leert: een weekje later, wat graden verschil en de kopjes van mooie tere bloempjes steken boven de grond. Hier en daar geel, wat paars met wit iets verderop een heel veld geel nee niet het gras maar bloempjes een wereld van verschil met toen!…

daar loopt hij dan een kleine montere man in korte broek baardje het tanige bovenlijf ontbloot verwarde piekharen steken onder de verfomfaaide hoed pretoogjes glinsteren achter de ronde bril slaapzak onder de arm geklemd de waterzak in zijn hand een zweetdoek bungelt aan de riem van zijn kaki broek no dead man walking…

Die taal praat ik slechts doordeweek al valt er soms wel eens ’n steek Mèr ’s zondegs praot ik, dè ’t verrekt, m’n èige, Kempisch dialect!…

Lig in bed m’n ogen dicht Als altijd zie ik je gezicht Half vier, ik weet wat wacht Het wordt weer een lange nacht Zoveel wat ik nog zeggen wil Maar naast me is het schreewend stil Half vijf, het blijft maar malen Je blijft maar door m’n hersens dwalen Teveel gedachten in m’n kop Kom, steek nog maar een peukje op Half zes, ik zie je staan…

De waarheid, Een eeuwige steek in het mensenhart, Die altijd terugkeert in het leven, En al kloppende het leven leidt. Met leugens het leven vergeten, Ontkenning leidt tot zekerheid. Het leven zal de waarheid behouden, Terwijl leugens de mens doen bestaan, De wereld zal leugens ontnemen, Door de waarheid te laten vergaan.…

er één te veel Ik hak en sla m’n rug in puin Met een veel te bot houweel De muur wil maar niet om En de ramen barsten niet De kerker blijft bestaan En ontaard in kwellend verdriet Ik wil u enkel zeggen: Mijn geest zit goed verstopt Waardoor ik alle ellende Diep in mijn hoofd opkrop Een kurkentrekker hielp me niet En ook de frees bleef steken…

Wanneer ik hunker naar het leven dat niemand mij nog kan geven, wanneer het heimwee naar gelukkige dagen mij naar de zin van het leven doet vragen, laat me dan niet alleen Wanneer mijn lach geen echte lach meer is en ik met mijn vingers steeds je handen mis, wanneer mijn geest geen rede meer verstaat en mijn verstand mij in de steek laat,…

bijna een jaar, sinds het sprookje begon, verblind door liefde, levend op een rose wolk, dag na dag, week na week, de liefde leek eindeloos, maar uiteindelijk liet je me toch in de steek. zonder reden, kapot was ik ervan, tranen vloeiden dag en nacht, nu zie ik je was het niet waard, ik heb te lang op je gewacht.…

Bang om te vallen Dus sta ik maar niet op Bang om te praten Dus zwijg ik maar Maar soms in een seconde Van hervonden moed Hef ik mijn hoofd Steek ik mijn nek uit En open mijn ogen Ik hoor dan de muziek van hoop Hoe hard ik ook probeer Tanden op elkaar De angst uit mijn ogen huilend Toch vind ik de sleutel niet Om mij te bevrijden…

aan de leraar of hij de beroemde auteur Fats Domino kende nooit van gehoord het in brand steken van het droge gras de boekhouding van de gymdocent ten aanzien van de veelvuldig ongestelden de directeursbrief die niet meer werd onderschept met de verwachte vraag waar ik toch was (liftend naar Groningen) de zwijgend uitgesproken pareprimande…

wij bladerden samen wezen met vingers waar we waren gebleven dachten ons leven te delen maar bleven helaas in de sfeer van foto’s steken natuurlijk zuchtten zinnen de sfeer van steeds groter wordende kinderen maar juist roddels en geheime momenten waren de krenten in de pap van toen zoals de eerste zoen na een verliefdheid van…