Alle inzendingen over sterk

ik slam zonder rem ik krijs en gil vrede is wat ik wil ik spoor ik spoor en dender door langs paal en perk vuur vrede sterk ik schiet met taal woorden als staal ik denk vooruit niet achterom het woord het woord is mijn enige bom ik raas en tier ingehouden op papier een pen en mijn vel zijn een slagveld duel…

Samen met jou, liefste Wil ik zweven In de glinstering Van sterren en dauwparels In de warmte van de zon Op de vleugels van de wind Die een mooi verhaal fluistert Wanneer hij zacht je haren streelt Een verhaal over liefde, die Langs bergen en langs dalen Door maanloze nachten En zonwitte dagen Vergankelijk lijkt Maar toch eeuwig sterk…

Voor de zoveelste keer erin gelopen De valkuil die kwetsbaarheid heet Zolang hun woede en angsten nog welig tieren is veiligheid onder het tapijt verstopt Uitgedrukt in regendruppels storten zij zich uit Hoosbuien waartegen geen paraplu bescherming biedt Pas wanneer de luchtbel zo sterk en helder Pas dan is verdrinken niet meer…

antwoord ligt te rusten in het brein alleen wanneer immens verdriet of pijn nog vraagt naar het waarom wordt stilte uitgedaagd ligt het schreeuwen voor de hand dan verlang ik naar intense rust met gesloten ogen vraagt het gemoed geen mededogen waarin ik verzand veerkracht is soms schijn doch het antwoord zegt dat men naast broosheid ook sterk…

Zij was niet sterk genoeg om voor jou te kiezen…ze wilde in geen geval haar familie verliezen. Want schoenmakers blijven bij hun leest.…

De sterke gelovigen van vierduizend jaren terug kenden geen geschriften der godgeleerdheid of vrome geschiedenis maar aanvaardden met ruime geest het bestaan van 't Opperwezen en Diens heerschappij aangezien zij zich niet de kern der Schepping voelden maar hun nietigheid als mens beseften een kleine vonk die vluchtig door het heelal zweeft…

Gelukkig heeft het me sterk gemaakt. Er is bijna niemand meer die me raakt. Nu leef ik mijn leven met de mensen Die niet alleen maar een gelukkig persoon wensen…

De arme zwakke klanken zullen ijler stijgen, (waar bleef de sterke, volle klank van hun jeugd?) tot ten leste komt het verlossende zwijgen, voor het kreunen der smart en de jubel der vreugd.…

Driejarige kindjes wroeten dolgraag in 't zand scheppen kneden al verbeeldend maken gestalten uit het gewone leven eveneens monsters en paleizen om verwoede strijd dan sterke vrede te brengen op de kleine stuifwereld deze speelsheid is de oerdrang tot nodig zelfonderhoud bij ruwe zwerfstammen die de grond omkeren en uithollen voor vruchtbaarheid…

De laatste greintjes zelfrespect Zijn keihard in de gang gekekt De moeite niet meer waard Waar ooit een sterke droom bestond Is nu alleen de open mond Het biertje en de bedden De wijsheid komt pas met de jaren Dus laat beheersing nu maar varen Vergeten doe je toch Zoveel kansen weggeslopen Wel gezien maar doorgelopen Nooit zal ik echt leven…

gerieflijk vlij ik mij tegen jouw brede bast sterke doorleefde armen beschermen mijn boven diepe zelfverzekerde ankers behoeden voor wegwaaien hoe wij al vele jaren elkaar bijpraten lief en leed delen ik werp mij neer op het gras en smeek je teder te zijn overwortel mij maak me deel bij jou ten grave liggen wat durf ik meer?…

Hoe iemand de gele bloesem in de mond stak en kauwde ze sterk smakend vond. Natuurlijk was jij bereid te delen jij en wij, tong tegen tong de smaak van lindebloesem in de mond.…

de viool strijkt de narcis glad in zes richtingen, terwijl de trompet trompettert, toch lokt het de Lente niet uit haar schulp zij houdt zich verborgen achter een kwintet van wolken, al laat zij sneeuwvlokken dansend op de aarde neervlijen of heeft zij wellicht 'n pact gesloten met koning winter die haar in 'n wurggreep houdt tot zij sterk…

ik weet nog hoe dit gedicht ontstond het lag in je armen, werd ronder en ronder je zei dat ik net zo mooi was het gaf je lippen bouwde jouw lichaam in het licht sterk geschouderd en met woorden van genot net zo mooi als je was het veranderde van vorm van vlinder tot wind, 't kind gekleed als de zee het verloor de zekerheid onvindbaar…

Zij koos een rode roos uit alle andere bloemen omklemt hem met haar hand tot rode druppels langzaam lopen langs haar koele bleke hand ze denkt zo sterk aan hen dat ze de pijn niet voelt de echte pijn zit dieper achter een tranenwaas van vele lagen dik waar ben je nu mijn hart is leeg slechts gevuld met weemoed en verdriet…

mijn moeders wens ik heb niet één bekeuring ik heb nooit een ruitje ingetikt er was eens wat reuring over een vaas die ik had gebroken ik heb toen uit spanning heel wat af gerookt maar daar ben ik snel mee gestopt dat alles maakte mij allengs een oersaai mens liever was ik in de alcohol gedoken zou ik echter nu nog roken was ik niet sterk…

Ze hunkerde naar schelpen rapen De winters duurden eeuwenlang Het voorjaar kwam maar niet op gang Ze wilde in een duinpan slapen Ze wenste lammerende schapen Het najaar, eeuwenlang in zwang Verloor het van de sterke drang Om warmte bij elkaar te schrapen Ze was haar ware aard vergeten Daar was het om te doen geweest Een engel kan niet…

ik strakte in het dorische zuilen droeg sterk het uitgaan van je dak jij spande bogen in het helleense licht wist arcadisch je verschuilen voelde speelse decadentie toonde schoonheid die potentie om orakel vroeg in Delphi in de schuine falanx haalden we het paard van Troje binnen nu gaan we Olympus weer beklimmen…

Staat gunning op sterke benen, die de weelde dragen van een gedeeld gelukkig zijn.…

het gevoel alleen te zijn er niet meer bij te horen maakt al je lachen schijn laat je brein ontsporen vrienden gaan verloren zoals sneeuw onder de zon door jouw hart gewapend met heel sterk beton mooie dagen gaan nu komen en jij weet echt niet waarheen de kerst laat van zich horen maar jij...jij viert dit nu alleen!…

lopen in rondjes door het leven met je hoofd zo licht gebogen je ogen tellen wel de stappen maar je geraakt er niet meer uit de cirkel is hier niet meer open hij blijft op slot, gaat vicieus anderen gaan reeds vertellen hij is bizar en mysterieus de oorzaak zoekt hier naar gevolg en de kringloop wint zo sterk aan kracht in een leven vol…

gewaarschuwd door de tijd van nu loopt hij op zijn tenen door het huis zet z'n kraag op en blijft oplettend uit het zicht van vreemde ogen veel is onzeker en er schuilt gevaar in elke proest of kuch onheil dreigt en het virus waart van deur tor deur en steelt geborgenheid weerzin in het vers gestopt en hoop gevestigd op een sterk…

Wees zo sterk dat niets je rust kan verstoren Praat over gezondheid, geluk en welvaart voor iedereen die je ontmoet Laat al je vrienden voelen dat er iets speciaals in ze is Denk alleen aan het beste Werk alleen voor het beste Verwacht alleen het beste Wees enthousiast over het succes van anderen Spendeer zoveel tijd aan het verbeteren…

Ik ben niet bijziend Ik preek niet, ik werp ankers uit, duizenden boeien overal in zee voor wie rusten wil in vertrouwde woorden en samen mens wil zijn Blij, dan samen gelukkig Verdrietig, dan samen verdrietig Moe, dan samen sterk Alleen, dan niet alleen…

Het fruit van de boom heeft zijn vruchten te danken aan sterke wortels.…

Terwijl vele vrouwen vechten voor onafhankelijkheid Hip willen zijn, sterk en blaken van zelfvertrouwen Haak ik bewust af van deze trend Bewust wil ik mijn handen in de jouwe verstrengelen En mij laten dragen door jouw liefde Wil mij volledig binden aan jouw zijde In jouw schoot voel ik mij geborgen, wil je niet meer kwijt Die zachte stem,…

De drie, vier allergrootste kwakers spelen om het best trompet, imponeren de talrijke groene froggies met hun ballonnen opgeblazen kaken met de sterke, parmantige slagen van hun vliezen vlezige pootjes.…

Je bleef sterk en hield ons vast, we keken allen naar je op. Hij was weg, maar niet uit je hart, wat miste je hem, iedere dag. Donkere dag, zwarte kraaien, een zwaar geschrokken gevoel. Toch bleef je sterk en hield ons vast, je ging de waarheid niet ontkennen. Al wensten wij dat het niet zo was... was ik maar dapper als jij.…

Maar door alles wat je deed realiseer ik me wel hoe sterk ik ben. Want je hebt me er niet onder gekregen. Jij maakte me tot wie ik ben. Door wat je deed, wat je niet wist of wat je niet kon laten. Want je was er nooit en je had geen tijd. Ik weet nog steeds niet wie je bent.…

Ik zie een sterk persoon, een vechter, iemand met een zware rugzak uit het leven op zijn rug Ik zie een strijder en vertel eens, heb ik gelijk? En wat zie jij als je in de spiegel kijkt?…