Alle inzendingen over sterre

Lieve woorden stokken in mijn keel... "Het spijt me schat" is zelfs te veel Elementaire dingen, basis van liefde opgesloten in mijn hoofd Verward in vele woorden, gesmoord door mijn gedachten... ZWIJG IK... Niet in staat te geven: liefde ben ik opgesloten in mijn hart Harde woorden, verdriet en pijn keren het tij Delen wil ik liefde…

Ik blijf de neonborden als vertrouwd en eeuwig zien Al zijn verkeerslichten geen bomen, ze zijn vaak even groen. De gezichtlozen, dichtgeplakte ramen, de anonieme koplampen zonder ziel vormen de bedreiging en beschutting van mijn stad. Passief te worden meegevoerd tussen huizen die nooit zullen buigen Flats die slechts het licht weerkaatsen…

Is het doorsnijden van banden niet een té simpele route Zelfs het ei waar ik op broedde heb ik drastisch uit het nest gegooid Ik wil het heus wel leren maar het kraakt zo in mijn hoofd als ik mijn ogen sluit en luister naar de schaal onder mijn voeten.…

Een silhouet tegen een rode komeet landt even op aarde om adem te halen Hij zweeft of hij fladdert, probeert te verdwalen Hij weet niets of doet net alsof hij niets weet. Strooit dromen als dubbeltjes gul om zich heen Slaagt erin steeds zijn gelijk te behalen Hij fraudeert, om al zijn succes te betalen, met iedere kant van de dobbelsteen.…

Ik staar naar een flat in de verte, zie de wolken tussen toppen van een zelfgebouwde stad roze bergen imiteren op de kussens van hun tenen voor een lieflijk silhouetje in een paarse wollen vlag Ik draai naar de zon in mijn ogen, leg mijn schouders op de koepel van een grote glazen lach Diep daar beneden produceren / consumeren de geprogrammeerde…

Teveel cynisme is ook niet goed voor een mens Ik zou je het heus wel door mijn roze bril laten zien als je niet schamper de andere kant op blikte Meld je maar aan bij Luck Ensurance BV en verzeker je ervan dat er nóóit iets mis zal gaan Misschien zie je daarna dan wel de zomer (en de meeuwen en de kleuters en de kevers en de zee) Of mekker…

- als een opgewarmd reptielen-mens verdubbelt ze haar snelheid– – een gierend projectiel in alle haast van haar bestaan– – in de spiegel ziet ze honden rennend bijtend in hun staart ze heeft– – geen tijd om goed te kijken– – als een vollevaartig-voertuig raast ze niets-ziend door de straten– ..langs de steen waar de mier slaapt.. .…

Ik loop door mijn gedachten Tot ik bij de achterkamer ben De snijdende pijn die nooit went Hoe lang ik ook zal wachten Voorzichtig open ik de deur Mijn gezicht bedekt met tranen Mijn spiegelbeeld in alle ramen Met in mijn hart een grote scheur Ik wil zo graag even terug Naar alles wat ik ooit liefhad De voldoening in mijn hart Heel even…

Ik waak, en 't is hoog dag, en zie mijn Sterre niet. O Hemelen, die mij haar aangezicht verbiedt, Spreek mensentaal, en zeg, waar is mijn Sterre henen?…

Ik wil je helpen! Wat is er toch met jou? Het lijkt wel of je zweeft alleen dan in de kou Ik wil je zo graag helpen maar dat kan zo echt niet Ik wil dat je me alles vertelt ook over je verdriet…

Ik zou er dan nacht na nacht onder slapen, en me laten beschermen door de sterren. Zij worden dan mijn verlichtte wapen, die iedere pech, de weg versperren. Maar ook deze droom blijft steken in de nacht, net als de sterren in het heelal. Morgen staan ze weer netjes op wacht, om te zorgen dat ik niet van mijn 100 trappen val.…

Schitterend staan de sterren elke nacht weer starend richting aarde keer op keer Met schittering in de ogen staren wij verheerlijkt terug naar de pracht der onbegrip in de geschiedenis terug…

In de sterren staat geschreven, "u ziet van de week het licht" maar dat is wat lastig, want vanwege een enorme hoofdpijn heb ik beide ogen dícht...…

O de heilige onsterflijke sterren, hoog boven mijn sterfelijk hoofd, Waar 't geloof met zijn kindervertrouwen mij een hemel eens had beloofd, Als deze ogen zich sluiten voor eeuwig en dit lijf wordt ten grave gebracht, O de stille onbegrijpelijke sterren! o 't mysteriënheir van de nacht!…

Als de avond valt En de hemel donker wordt Schijnen de sterren Als de zon opkomt En de sterren verdwijnen Kom ik uit mijn bed…

de sterren stralen astronomisch vergezicht van lichtjaren her…

O de heilige onsterflijke sterren, hoog boven mijn sterfelijk hoofd, Waar 't geloof met zijn kindervertrouwen mij een hemel eens had beloofd, als deze ogen zich sluiten voor eeuwig - en dit lijf wordt ten grave gebracht, - o de stille onbegrijpelijke sterren! o 't mysteriënheir van de nacht!…

Je hebt sterren in je ogen van mijn liefde. Ik zou nacht na nacht voor je willen zingen om mijn liefde voor jou te laten voelen..…

wereld in grauwe doodsnevelen boven de drie stille masten schaduwen duistere harpijen ze sturen het vliegend spooksel doods en stil door de tijd ziekte onheil uitbuiting en vervuiling koude blikken minlachend gericht op slagvelden en starende misdeelden verdoemd in vuilrood schuim de engelen van goedheid en liefde wonen wakend onder de sterren…

starend naar die duizenden lichtjes in een heldere winternacht ontstaan er evenzoveel gedichtjes geïnspireerd door al die pracht dan denk ik soms heel even zo turend naar daarboven zouden daar nog anderen leven en zouden die in ons geloven…

Oh, Kon ik bij de sterren Die eens Mijn schatten waren Ik haalde Ze direct omlaag Zij, die mij Mijn leven Leven lieten Ik mocht En mag ze graag Te lang Heb ik hen moeten missen Te lang Was het voor mij te stil Kom weer bij mij In mijn omarming Dat... Is alles wat ik wil…

De sterren en ik. In ’t donker kijk ik naar de lucht stilte om me heen, de lichtjes flikkeren, stiekem een voor een. In ’t donker stilte alom denk ik bij mezelf, die lichtjes daarboven, zouden ze me zien, zou men op aarde geloven, dat de sterretjes in werkelijkheid de mensen zijn die we hier verloren.…

missen van je geur Je hoofd op mijn schouder Gevangen in jouw blik Voort schrijdt de tijd Nietsontziend en monotoon Bladerend door mijn gedachten De liefde langs mijn geestesoog In mijn hart zit je Dwaal je door mijn hoofd Adem jou met elke teug Voel het stokken in mijn keel Toch blijven we samen Is de band gesmeed Meer nog dan de sterren…

Sterren sterren nacht, danst hij onder zachte maan vreest de tijd om weg te gaan in ego, de ego van de wind. Was hij nog een kind dan was hij vast nog zonder angst nu duikt hij weg, vol van angst in de koude sterren nacht.…

Twee bruine ogen stralen als kleine sterren onze kleindochter…

Ze zijn zo ver weg, de sterren. Ach waarom staan jullie zo ver weg! Waarom komen jullie niet fonkelend hangen in onze jongensslaapkamer?…

Duizenden miljoenen onbewust van seizoenen hangen ze in de ruimte als snoeren edelsteen zonder zwaartekracht, allemaal ver vaneen De wondere kleuren die wij bespeuren zijn als een oneindige caleidoscoop en onmetelijk ver weg van onze telescoop Met wazige blikken vol fantasie aanschouwen wij dit mysterie Door te kijken raak je verloren…

Maantje Je schijnt zo mooi Daar aan die donkere hemel Met allemaal sterren om je heen Sterren van mensenzielen Die daar zijn heen gegaan Zoals daar ook mijn vader en moeder staan Aan die donkere hemel Eigenlijk is het daar helemaal niet donker De zielen daar boven staan ook in het licht Al die lichtpuntjes Stralen naar ons…

Zo'n avond lanceert de sterren van de nacht Een prachtig stelsel in bijzondere vormen Los van alle waarden en ook normen Vormen dus gezamenlijk een stelselpracht Zowel sterren van boven als van hier Bieden tal van mensen vaak veel plezier…

zon en de maan als de bomen zo zul je bloeien van lente tot herfst van begin tot eind als de schoonheid verdwijnt als de zon zo zul je branden van oost tot west van warm naar koud zo word je oud als de sneeuw zo zul je sterven tussen koud en warm rijk en arm tussen oud en nieuw tussen klein en groot tussen leven en dood als de sterren…