3203 resultaten.
Slaap zacht
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 767 Ik zag een volmaakt gezicht
Geschapen in de wolken
Met een lach van satijn
En fluwelen lippen
Ik zag sterren stralen
Als ogen die fonkelen in de nacht
En ik aanschouwde je blik
Genoot van de intense pracht
Het was maar een moment
Ik dacht enkel even aan jou
En tijd had rust gekregen
Alles stond even stil
Ik heb liefdevol…
Kom
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 1.037 als een,
Strooien zich overal heen
De zon zakt verder met de regen
Sprankelen beien overal tegen,
Beien bol, langs mijn been,
Strooien zich overal heen
Daar komt hij, en ik duik weg,
In de bloemen naast de heg,
Wat een wonderlijk begin,
Ik strek me uit, en adem in
Daar zwaait hij en neemt zijn plek
Op het pasgeverfde hek
Met de sterren…
wolkenslaap
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 407 bespatte huid
met zorg had ik
sterrenzaad gestrooid
tussen land en hemel
ver van de plaats
waar uren verdwijnen
en de dood zich in mijn
lichaam sleept
boven de horizon
en het slapende zuiden
kromde het licht
met ingehouden adem
toen jij stenen gooide
met groot geluid
ik keek op
de wolken zwegen
verloren de dag in
het regende sterren…
Ja, ze was een meisje
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 435 vreemdeling
plukte plastic geraniums en gooide ze
voorbij mijn triomferende blik
die avond liep ik in de tuin
de wind ging me voorbij en
zakte in de wolken toen ik met
dit gedicht op mijn huid
de hemel betrad
door de spiegel heen
spuugde ik nog een laatste keer
op de vleesgeworden woorden
ik draaide me om naar
het kind tussen de sterren…
liefste
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 2.062 liefste je bent liever
als je lacht je bent veel
mooier dan ik dacht
en ik,
zit hier maar foto te staren
zo ben je dichterbij
en dwaalt er weer
een uur voorbij
liefste er zijn nachten
van duisternis
met een hoofd vol wildernis
waarin de tijd
in traagheid fluistert
zie de sterren urenlang
glinsterend op je wang
liefste er zwemmen…
Slechts een woord
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 415 een ogenblik maar
zal jij naast me staan
en nooit zal je nog wederkeren
jij bent slechts gekomen
om even warm te raken
want het antwoord gaf je al
voor de tijd in stukken viel
en ik door de bruine aarde kroop
met smalle, bleke handen omdat
ik geen bomen kan verplaatsen
of sterren tot een ongekende
hoogte kan bewegen
met…
bevroren maanlicht
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 324 bedrijf ik onverschillig de liefde
met roestbruine windvlagen
die dode vogels laten vallen
tussen bewust verzwegen verzen
het huis kreunt niet langer meer
om de lege kamer, waar doden
’s avonds wederkeren om
slapeloze nachten te vergezellen
naar een koud beslagen vlakte
de verte duizelt op mijn huid
en ik vlucht verder
ver weg van de sterren…
Stil
hartenkreet
3.0 met 22 stemmen 3.221 Jesper
je kamer leeg
je bed onbeslapen
geen teken van leven
alles onbewogen stil
en jouw stem
rennend, lachend
of ravottend
klinkt niet langer
door het huis
aan tafel
een lege plek
vier werd zomaar
drie
stuurloos
machteloos
de smaak
van pijn
een maandag
nooit meer
een alledaagse
dag
zie je ons staan
vanaf de sterren…
Dronken kunstenaar
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 279 Overdag is er weer de kille zon
eenzaam stralend zonder sterren.…
Welkom aan de nacht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 421 Ik rust mijn handen op mijn buik
centrum van voel in leven
vingers dansen op stille hartslag
onbeweeglijk sierlijk stil
Ogen sluiten aards bestaan buiten
een wimperkussend welkom aan de nacht
sterren fonkelen mijn afscheid
geruisloos vaarwel - ik wacht
en was zwart ooit zwaar
waar kleuren hun licht schenen
nu is het hoop in donkere dagen…
Poging (tot)
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 142 Zo moet een nog niet ingevuld cijfer van een
Vijf-sterren sudoku zich voelen. Exact zo.
Dat het niet past, dat het niet klopt, echt niet echt niet
Gewoon, maar uiteindelijk dan toch: een hokje van 1 bij 1.
Stiekem wel. Niet eens stiekem eigenlijk, maar bedoeld.
Ook de maker van de sudoku maakt fouten wellicht.…
Uit de kom en terug
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 2.628 je
iets over geestdrift
Bekeek de schilderingen in je huid
de ring door je onderlip
je handen waren zo koud
dat ik hen zachtjes masseerde
een vuist maakte van je hand
en draaide op de gewrichtjes
in de pols, je wist wie ik was
een stem in het duister die
je troostte met dat alles
voorbijging, waarop jij
nog eenzamer dan de verste sterren…
spiegeling voorbij het vaarwel
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 291 mijn zijde wijken en
die mij spiegelen, aanwezig en ongrijpbaar
in de trillingen van mijn schouder
de maan kent de woorden, de stilte
waarin ik slaap en later, wanneer
het winterlicht naar mijn stem wijst,
blaas jij leegte en regenval in ieder uur
van oude en nieuwe dagen
ik vouw mijn vleugels in het vaarwel
en in later, wanneer de sterren…
Stervende herfst
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 291 De maan is vol en rond
en lacht de sterren toe.
De nachten strekken zich uit,
kou vriest de woorden vast.
De zomer heeft niet gevoed,
takken hangen zonder vrucht.
De stilte vreet zich naar binnen
en legt een wreed zwijgen op.…
Bijna volmaakt
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 619 Het ligt niet aan je ogen, die stralen
Als de sterren in de duistere nacht,
Want je blik, daar kan ik in verdwalen,
Steeds opnieuw als je stiekem naar me lacht.
Ook is het niet iets wat je zei,
Je weet toch dat ik van je hou,
Wat jij maar zegt, valt goed bij mij.…
tot je brak ...
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 988 doelloos dwalen sterren
door de nacht
ze missen je ogen
die verlangende blik
tevergeefs zoekt de maan
het geluid van je lach
want je verdween
om voor eeuwig te drijven op de golven
van dromen
die zich verbergen in elke ster
en misschien had je moeten wachten
was je droom reeds dichtbij
maar je wou naar de schommel
om te zweven door de…
Klapstuk
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 284 Sterren flirten met
een aantrekkelijke maan.
De nacht wacht op
dat wat komen gaat
de lucht kleurt blauw
een tranen dauw
gekroond met rozen
klapscharlaken vurig rood.
Beminnelijk groen springt
gazellewaardig in het oog,
heesters weven een gedicht.…
Een dag op het land
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 310 Heel nieuwschierig sluimert de ochtend op
mijn ogen gaan over het land veel dauw erop
de dauw wordt meer naarmate de zon hoger staat
en verdwijnt als het avondrood zijn gloed straalt
Verhelderd wanneer de zon achter het water verdwijnt
dan komt de maan wat somber boven die half schijnt
gevoelstatig zo hoog daar achter de sterren
verdrietig…
Reïncarnatie
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 1.877 podium van vergeten goden
coulissen van versluierde mist
hemel van bewegende sterren
weten dat jij alles wist
wachters van geketende vrouwen
wespen in de avondlucht
waarop kan ik nog vertrouwen
mijn leven zweeft in vogelvlucht
de tijd is niet te vangen
eeuwen zijn voorbijgegaan
wolken aan een zwarte hemel
drijven nu voorbij de maan…
Gevallen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 158 Het licht breekt de nacht
De sterren de duisternis
De kou verknipt de felle kleuren
De wind de stilte, de dromerige rust
En ik wacht
Onveranderlijk, onvermurwbaar
Hoop op het knakken van
Mijn botten, ruggengraat in stukken
Gebroken en verlaten lichaamsdelen
Verlangen naar de gepijnigden
Hopen op een plekje tussen
De gevallenen
Ik weet…
Zapp-poëzie
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 248 Je hebt goddank twee goede longen want
Een vrouw beminnen is
Fietsen op de Mont Ventoux
Nauw zichtbaar wiegen
In eindeloze deining
Door zolderramen langs de lucht bewegen
Langzaam over verdronken sterren varen
Traag door oneindig laagland gaan
Vliegen als een schaduw
Een vrouw beminnen is
Een daad van bevestiging
Van al de dingen…
Nachtwandeling
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 672 We lopen luistertuinen door
de nacht kijkt stiekem toe
achter donkere wolken
fluisteren sterren geheimen in ons oor.
Plasjes water, regengeklater
onze voeten als kleine boten in zee
een streperig gordijn van druppelwoorden
hand in hand de stroming mee.…
Professor in de poëzie
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.197 hartstikke taboe
Ik begrijp het, zei ze
en ze nam zich voor
alleen woorden uit de krant
te gebruiken en rijm
af te zweren
Totdat ze op de thuisreis geroerd
werd door de aanblik van een
bloeiende boomgaard en ’s avonds
lopend onder het firmament
ze haar voornemen vergeten was
Ze schreef een vers vol liefde,
bloei en schitterende sterren…
In de ballerinatuin
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 263 voert ze met het leven dat
ik iedere dag een beetje los mag laten
niet dat ik mijn dood voorspoedig
maar de lessen die ik krijg
zijn schoner dan de rozenprinsessen
in de ballerinatuin, ‘k zou met ze willen
dansen ofschoon ik in het verleden
doornen in haar kleed had geweven
het weten klautert langs de maan omhoog
om het antwoord van de sterren…
zandgedachten
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 1.076 Wanneer je zoekt wordt het eb
als je terugtrekt in je eigen diepten
om dan, door de kracht van gevoel
een waanzin die je meesleurt
naar het land, waar ik wacht
en je woorden me overspoelen,
zandgedachten verwoestend
Je brengt me schatten uit de zee;
sterren, een krab
wrakhout smijt je me toe
waarmee ik een hut kan bouwen
Wanneer ik gekroond…
Kerstmis anno 2009
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 1.097 In deze heilige stille sterren nachten
waar eens geknield de drie koningen wachten
gewaarschuwd voor de geboorte ener koningszoon
in lappen gewikkeld gedoemd tot de doornen kroon
Ook toen dwarrelden sneeuwvlokjes
zij verenigden zich te samen
tot een deken in smetteloos wit
toonde hen het totaal van een serene onschuld
en waarschuwde reeds…
In alle vroegte
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 260 De sterren glanzen vrolijk
en alles baadt in 't licht,
vandaag toch is het Kerstmis:
een Kind dat vrede sticht…
Glimlach van het avondland 2 ( zen)
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 324 Waar de tochten gaan
dragen bloeiende sterren
mij in een zetel.
Brengt de schaduw licht
in harten van kinderen,
als de zon ondergaat.
Weidse grasvlakten,
lotussen aan de hemel,
verdiept de melkweg.
Blauwe regens
aan de verre horizon,
valt zonder druppels.
Veel schapenwolken
hemel vol verwachtingen,
waar is de herder?…
Met zijn geboorte
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 543 zon maan en sterren
in harmonieuze balans
het rondje in uurwerk
is van chaos zijn hand
uitdijend in groei
schitteren nova’s in bloei
imploderen tot dwergen
die zwarte gaten verbergen
het spel der limieten
tussen leven en dood
geboorte en sterven
maakt kerst goddelijk groot
een mensenleven in tijd
was de schepper bereid
de cirkel…
Zacht als de maan
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 435 Wolken kennen
het antwoord niet
op vragen
die zij elke nacht
tussen de sterren ziet
vertaald...in woorden omdat
schrijven haar altijd
ademen liet
zij werpt haar
netten uit, vangt
verdronken zinnen
verhalen van vroeger
woorden die drijven
op golven van verdriet
laat los wat nog
wil blijven in haar
nachtelijk schrijven
waar…