Alle inzendingen over sterven leven doodgaan

Sterven doe je niet hoogdravend. Sterven doe je op een avond. Doodgaan doe je op een morgen, in je krant en stoel geborgen. Doodgaan doe je op een nacht, ’s middags, anders dan gedacht. Dood is niet een hoger leven. Sterven is geen hoger streven.…

ik struikel over mijn eigen voorzichtigheid bang als ik ben om te sterven sterf ik van angst om te leven doodgaan? dat is wel het laatste wat mij overkomen zal…

Doodgaan doet ieder mens wel een paar keer op een dag, sterven is doodgaan bij het gevoel en stilstaan bij het liefdesverdriet wat je hebt, overgaan doet elk mens maar één keer bij het verlaten van het lichaam en de aarde.…

Wanneer ik een begrafenis meemaak, Dan geeft dat een gevoel van onbehagen. Wie volgt, zit ik me angstig af te vragen, Wie van de mensen hier is straks de Sjaak? Voor één keer pas ik voor het langste strootje, Je wint dan wel, maar je legt ook het loodje.…

Sterven van angst. Verdwalen kun je in de toekomst. Zoekraken in het verre verleden. Doodgaan in de overleden tijd. Verdrinken kun je in het moment. Dat is de énige, Goddelijke weg, die tot ons ware leven leidt.…

Doodgaan is zo pijnlijk Ik weet het Doodgaan is ellendig Ik vertel het Doodgaan is te erg Ik zeg het Om ermee te leven…

Mijn antwoord op de dood is, mocht ik sterven van verdriet, doodgaan van angst, overlijden aan een erge ziekte, dan heb ik één wens. laat mij niet alleen gaan, laat mij in angst gaan, maar laat mij niet sterven van seniliteit, van een dementiewolk boven mij. Mijn antwoord op de dood is: ik leef nú.…

Laat me sterven in gebeden van de wind Laat me doodgaan wanneer de zon de eeuwigheid overwint Laat mijn tranen in de wortels van de bomen verzinken Mijn verdriet zal in de stilte van een rivier weerklinken Maar laat mijn leven verdampen in eeuwige fonteinen van het licht Ik zal bestaan in elke druppel van de regen…

Als het lichaam niet meer wil En pijn een vijand wordt Na een schitterend leven Dan is de dood je beste vriend Die je je rust kan geven Je laatste draad wordt doorgeknipt Een markant persoon verdwijnt Een man vol vuur met lust in het leven Nu dun en broos en opgegeven Doch dapper tot het eind Doodgaan is een heel proces Vol rouw en stil…

dus zeg beter maar niets is echter waar dat we dan zouden sterven van saaiheid en doodgaan willen we juist niet dan vooral graag kletsen of altijd en eeuwig zwijgen liever echter niet…

Van de vrienden die ik heb begraven wier geluk weigerde af te glijden, verbaas ik, gezeten bij hun graven, mij over hun aller angst te sterven -een troost voor mij voor ik bezwijk; dat doodgaan voorspoed kan bederven geeft van mijn conclusie blijk: waar je ook om liep te dolen of wie je waar ook om beminde, de kunst die sterven heet ligt…

Houdt je leven werkelijk op als je lichaam ’t niet meer trekt en het denken met een deken van bedroefdheid wordt bedekt? Wij stoppen heus niet als we doodgaan, wij ontstijgen plaats en tijd: Bij het sterven van het lichaam wordt ons wezen plots bevrijd. Reist het verder, één geworden, alomvattend, voor altijd.…

Als mensen doodgaan, zie je ze niet meer, maar werkelijk elke vogel die fluit ieder windje wat er waait, dat zijn de mensen die dan dood zijn, ze laten op die manier van zich horen en voelen!…

Doodgaan is niets, maar al die paperasserij. Hou jij je maar bezig met erven, ik met sterven. Hoe noem je iets wat je niet meer bent, een zoon of zo? Pijn? De deur waardoor hij in het leven kwam, staat open. Het tocht van oneindigheid. Van eindigheid. Hij is.…

de tragedie van ons leven is niet de dood, maar wat we laten doodgaan terwijl we nog leven!…

zo vervliegend ik wil niet zomaar doodgaan voor wie ik liefheb wil ik zijn…

Geboren worden Om dood te gaan Is de enige Zekerheid die Mij is gegeven In de spanne die Mijn leven genoemd Wordt - zo is het Nou eenmaal, het Is niet anders, Laat het dan maar Zo zijn - onontkoombaar Verlies waarmee ik Moet leren leven…

bij het waaien van wolkenbrengende oostenwind ben ik haast bang om te kijken hoe het bladerrijk in de intense koude wordt ontdaan van haar groene sappen dit is echt doodgaan..…

Ik heb je lief Op veel manieren Hou van je Zoals ik kan Zeg het nooit Met heel veel woorden Spreek het soms uit Zo nu en dan Liefde is Een beetje doodgaan Een stukje sterven Als jij niet bij mij bent Niet weten Waar ik het moet zoeken Omdat alleen zijn Nimmer went Ik heb je lief Op veel manieren Soms wat minder Soms heel goed Als…

geloof me ik alleen jij alleen samen willen we leven beloof me dat niet jij dat niet ik dat we dan ook samen doodgaan…

gewoel onwrikbaar bekend behoedt mij immers voor het sterven…

En al zal ik ooit lijfelijk sterven als deel van mijn familie vertrekken met nog steeds een geheel open mond als wellicht de blauwe lucht zich roert, ik nog steeds als dat ene kind zal zijn, die spraakwaterval met taalfouten, weet, ik zal niet wenen , niet huilen om leven wellicht wel tranen van geluk te bestaan.…

Bladeren dwarrelen rondom mijn hoofd, geruisloos naar de koude grond. Ze zijn van alle toekomstige illusies beroofd. gestorven aan het jaargetijden front. Verkreukeld is hun hart van goud, zij werden helaas voor het hier en nu te oud. Neem voorzichtig er eentje van in mijn hand, en wens mee te mogen zweven “naar mijn verloren vlinder” aan…

Die boven het Omhulsel uitstijgt Dat jij niet Meer bent Die boven Jezelf bent Uitgestegen - Klaar met het Lichaam waar je Niet meer in woont…

iedereen is bezig met doodgaan de een na de andere gaat gewoon dood koortsachtig schrijft men de geschiedenis van zoveel en dat lijkt dan je leven je zou het zelfs offeren voor de vrijheid maar hoe teleurgesteld zou je zijn als je eenmaal dood nog in leven was geweest…

Gewone dingen, iets wat toekomst heet om mij heen kijkend in het weiland, wellicht uit een paradijs verdreven gewoon leven. En toch welt op deze dag zoals vandaag plots de prangende vraag zou ook God domweg wel eens bedroefd zijn.…

Ik hoop dat op een keer, ik slapenga en nooit meer wakker wordt, sterf in alle stilte, zonder pijn, rustig doodga en verdwijn...…

Wat is dat alles stil, doodstil... ik vind er Mijn eigen leven in, dat heen gaat spoên. Ach, 'k had zo graag heel, héél veel willen doen, Wat Verzen en wat Liefde, -- want wie mint er Te sterven zonder dees? Maar wie ook wint er Ter wereld iets door klagen of door woên?…

Doodgaan is leuk als het niet echt gebeurt. Na afloop sta je op. Iedereen klapt en roept bis. Maar ik denk aan vader en opa, en hoe stom dood gaan eigenlijk is. ------------------------------------------ uit: 'Als een film in je hoofd', 1989…

Gister bedacht ik me opeens, "sterven doe je helemaal alleen." Het leven dat langzaam uit een lichaam trekt, en wat daar dan achter schuilt, het "grote onbekende". Ik hoor ook nooit iets van hen die vòòr mij gingen, ken alleen de leegte die zij achterlieten.…