inloggen

Alle inzendingen over stervensuur

32 resultaten.

Sorteren op:

De steilorige senior

netgedicht
1.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 34
De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Een wooncomplex, een klachtenregen Verschuiving naar miniatuur Problemen met een nieuw bestuur Met samenwerking, nieuwe wegen De aarde schudt, het stervensuur Van menigeen heeft vorm gekregen Waar is die ooit zo goede buur?…

Het jaar is al oud

netgedicht
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 519
Het jaar is al oud; uiteenspattende lichten luiden het stervensuur in…

stervensuur

netgedicht
4.0 met 23 stemmen aantal keer bekeken 1.540
de oude voorhang geduldig als een wijze petemoei vergeten stof en spraak van jaren her nog koesterend in vouwen van haar pauwblauwe volanten zich altoos warmend aan vergulde stralen van wat late middagzon bedekt het lege venster waardoor geen bundel lachend ochtendlicht nog langer leven binnenwaarts tot aan de sponde loodst vergleden uren tellen…

Stervensuur

hartenkreet
3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 2.262
Langzaam vulden haar ogen zich met tranen. Langzaam kromp zij ineen als een stervende vlinder. Voor ’t laatst zag zij op naar het stralende licht dat – groots en gebundeld – door hoge ramen binnenviel. Toen brak het bladstille licht de staf over haar. De armen gespreid, haar ogen gesloten, steeg haar witte ziel klapwiekend op de stralende…

Ik ben er

netgedicht
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 118
als je doof zou worden zal ik je oren zijn als je blind zou worden zal ik voor je zien als je niet kan lopen zal ik je geleiden als je niet kan ruiken zal ik je roos zijn als je doolt in duisternis gaan we samen op weg naar het licht als je stervensuur gekomen is breng ik je naar de veerman…

Apotheose

netgedicht
3.0 met 38 stemmen aantal keer bekeken 1.962
schone zwanenzang dicht het boek zo diep bedrukt de pennen breken…
Hanny7 maart 2008Lees meer…

De muur

hartenkreet
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 1.215
Een muur rust op een fundament van liefde en vertrouwen liefde is het cement waar wij op verder bouwen door het afscheid op dit stervensuur vertoont de muur nu scheuren toch weet ik zeker: jouw liefde zal ons leven blijven kleuren…

Bidden tot mezelf

netgedicht
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 350
Toon me straks, wanneer mijn stervensuur aanbreekt, de moed, die ik jarenlang heb verzameld. Geef me morgen, wanneer de klok steeds sneller tikt, de kracht, om mijn angsten te verslaan. Onthul me nu al, terwijl mijn hart nog klopt, de schoonheid, van dit zinvolloos bestaan.…

verband

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 104
mijn handen lijken wel op die van jou, als vrouw en als persoon verlies ik, doodgewoon mijn kalme levenslust angst vergrijpt zich, aan mijn zwakke moment hoe lang ik jou al heb gekend doet er nu niet toe jij was moe -en ik ik blies de dagen naar een ander stervensuur een oude muur, gekerfd vol letters schrijft ons testament…

in eeuwigheid

netgedicht
2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 147
mijn hart dat naar je smacht Kom en rust in liefde bij me En blus mijn hartstocht nimmer uit Vlucht, oh twijfel, volg het gevoel Sterk mijn diep verlangen naar je Laat me liggen aan je zachte zij Kus de lendenen in genot van bei' Hoe is eenheid tot elkander Brandend tot één enkel vuur Overwin, mijn grootste liefde Tot aan mijn laatste stervensuur…

De Doodsbloem verwelkt

netgedicht
2.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 331
De distels in haar hart geplant verdrinken in tranen die druipen langs ineengevlochten haarstrengen van een voorovergebogen hoofd Haar bibberige handen steunen gekromd een vergeten aangezicht waarin ogen zich bewegen naar een zonovergoten licht bestaan zoals een pas ontknopte doodsbloem verzinkend in een nieuw leven straalt zij nog…

Uur U

gedicht
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 7.486
Vader en ik, wij zijn de luidkeelse zwijgers. Ik hoef maar moeder te fluisteren, of daar gaan we met zestig minuten oorverdovende stilte. Hij was al een man van halve woorden, maar sinds haar dood hoeft niets meer uitgesproken. Af en toe hoor je hem slikken, glinstert er iets aan zijn ogen maar zijn gezicht een masker van papier-maché, een…

Ochtendkrant

netgedicht
3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 1.518
Op de vroege lentemorgen terwijl het bad mij wakker spat dreunt de wereld op mijn mat en dompelt mij in aardse zorgen Ik lees van veel verterend vuur van dode-mensen-landen van weggeslagen stranden ook van menig stervensuur Vol blaren, derdegraads verbrand krult mijn hart zich huilend krom wil ik schreeuwen, maar blijf stom door de koppen…

vergaan

netgedicht
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 431
van wat losgelaten blad een dorre bloem buigt mee met oostenwind ze wiegt haar tranen naar de zee ze wiegt de dagen naar de overgang van meer dan schelpen strooien op een oeverpad met gras en lege ogen waar de winter duizend vlokken weeft besef ik, dat je leeft in alle witte meeuwen en de vogelkelen die de dag bezingen, rond een stervensuur…
switi lobi30 september 2010Lees meer…

Jouw blauw-dooraderde hand.

hartenkreet
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 535
." In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte. Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk naast de man die mijn vader zou worden, alsof je bescherming bij hem zoekt.…

Herfstbranden

netgedicht
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 483
In het vrome spoor van de vaderen gloeit de as van de oude religie nog rood na van het aardse hellevuur dat de hemel de seizoenen bevocht, maar smeulend in miljoenen stervensuur Gods jaargetijden niet verbannen mocht. Toch kruipen de dagen dicht op elkaar en doven in het ghetto van de tijd.…

gebinte

hartenkreet
2.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 365
ik heb mijn laatste blad gegeven mijn armen reiken kaal en schriel zelfs in mijn wortels kroelt geen leven ik ben niet méér dan doods, steriel mijn iele twijgen zwiepen zwijgend gejaagd, door wervelwind gejut ik voel me machteloos, onteigend mijn rijke kruin werd weggerukt Pan heeft mijn stervensuur geslagen geen mistletoe komt mij nog…
Aramis14 januari 2007Lees meer…

Jos...

hartenkreet
4.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 541
Je leven stond in het teken van de schijnwerpers en vulde zalen met de lach van het toneel Als een vurige diamant schitterde jij aan het publiek Liet de mensen genieten met een snik in je keel Je veelzijdigheid bracht zoveel kleur in je leven Hierdoor kon je andere mensen helpen in doodstrijd Woorden die je in het stervensuur kon geven als…

Open raam...

hartenkreet
3.0 met 25 stemmen aantal keer bekeken 2.674
blauwe lucht Nog even genieten voor je allerlaatste zucht… Vogels laten zich meedeinen op de zachte adem van de wind Je ogen stralen in het schemerlicht Even voel je jezelf het kleine kind De angst voor je laatste reis is weg Genietend neem je afscheid van de natuur Nog één keer glijden je ogen de hemel af in deze ogenblikken van dit stervensuur…

Werk van de Geest

netgedicht
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 97
Als zachte bries door kruinen der bomen En warme tongen van onblusbaar vuur Bent U tot de mens op aarde gekomen Geleidt hem van geboorte tot stervensuur. U geeft hem de gave van ’t zien en horen De blijdschap en daag’lijkse verwondering Van bloemenpracht tot zang der vogelkoren Zo U ooit schiep zonder uitzondering.…

Ontwaakt uit een droom

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 85
dat de zon hoog aan de hemel staat Vreemd is het in een droom te aanschouwen hoe dat er vanuit de hoge toren Bekleed met mos en spinnenweb naar me wordt gekeken alsof ik de klimop ben gespijkerd aan het hout om alsmaar hogerop te klimmen Geperst geduwd verwrongen om te sterven met de vreemde adem in mijn longen zuur tot aan het stervensuur…

MAN

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 115
nog hoor ik je stamelen in oerkreten witheet hoor ik je gegrom dat in zacht snikken vergleed hoe zal ik je zeggen dat ik stierf en leed terwijl jij als een Hunnenkoning mijn lendenen bereed en lichaam aan lichaam werden wij kosmos,aarde,licht naamloze massa met nauwelijks gewicht offer, chaos, waanzin, plicht oudjes voor het ultieme stervensuur…

De roos op de kist

netgedicht
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 622
onbekende gezichten sieren de ruimte om haar heen Fossiele gestalten die als verlate herinneringen voorbij schuifelen geven pas voor even Ze wekken het idee van oude warmte als de kaarsen worden ontstoken Bibberig kleven de tranen aan menig vinger die vroeger naar haar wees Ze keken op haar vrijgevochten natuur neer en zelfs na haar stervensuur…

Meimerei

netgedicht
3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 44
te weiden Deswegen schiet ik vol bei lach en traan Geplengd door dezen doch meer nog door genen Aan gene zeide van de overkant Der styx waarheen de zwaan van tuonela Bij charon met twee zilveren floreinen Desteids haar stervensuur aan had verpand…
Scherzo30 april 2023Lees meer…

HET GESCHENK VAN MIJN VADER

gedicht
3.0 met 193 stemmen aantal keer bekeken 63.445
Bij elk klokgetik kwam zijn stervensuur nader en nader. Hij was rustig en goed; lijk de moeder die haar kindje heeft gedekt tot de kin, en die heengaat op lichte voet, stil en verblijd. Zo wist hij zijn denken en daden bedolven onder Gods warme barmhartigheid.…

De danseres.

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 168
Het was haar dance macabre, haar pasa diabolo met de dood, haar dansen in 't vagevuur, haar tango van het stervensuur. Zo liep ze nog rond, zo viel ze neer. Ach alles heeft z'n grond maar 't gebeurt geen tweede keer.…

Wiegelied

poëzie
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 393
Mijn smart kent rust noch duur, die is als een stokoud man, die snakt naar 't stervensuur, en het niet bereiken kan...…

oudjaar

netgedicht
4.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 2.209
een laatste vuurpijl vonkenregen spat uiteen inktzwart fluweel omfloerst het oude jaar dat daag'lijks lied en luim alsmede beleden zeer vergruisd tot stof en mijmering vergaarde een gouden ster geheime gelofte in een flits naar de maan kust in haar stervensuur beland uitgeblust en moegestreden zwarte aarde die gewillig gelijk een geduldig…

Innigste wens

hartenkreet
3.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 400
Voor ons stervensuur ons tot zich neemt, en het ons de adem beneemt, laat ons wensen elkander weer te zien na dit tijd`lijk uiteengaan, elkander weer te zien in die mooiste hof, na ons heengaan. Stof wordt hij en tot as zal hij wederkeren, maar laat mij bij leven verkeren, in uw aanschijn en onder het zachte steunen van uw adem.…

te oud

netgedicht
4.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 832
oudroze en gekarteld welft het oor zijn tere schelp vermoeid naar binnen broze oudgediende vergroeid met wetenswaardigheden van weleer oester in een laatste stervensuur vol overgave voor het crescendo van een naderend saluut de bedding van de mond geplooid door klaterende stromen, ontsprongen in het hooggebergte der beleden overmoed, ijl…
Meer laden...