Alle inzendingen over stilte onweer

De dondergoden gaan tekeer, bliksems klieven door de lucht. oh wat is het heerlijk weer, terwijl iedereen naar binnen vlucht, geniet ik van de koelte. De dondergoden gaan tekeer, mocht ook wel na het warme weer, flitsende lichten verlichten de lucht terwijl nu bijna iedereen verzucht: eindelijk een beetje frisse lucht!…

Zonder gedonder verborgen boven wolken bliksemt er onweer een zeer dwingende stilte als een slang onder het loof…

De wind valt stil de hitte neemt nog toe zelfs de vogels zwijgen alles lijkt in afwachting plots begint het hard te waaien daar flikkert de eerste bliksem gevolgd door donderend geknetter even later breekt de regen los als een zondvloed zonder einde maar even snel als gekomen verandert alles weer naar stil het eerste vogellied klinkt…

In jouw stilte verschuilen woorden die scherper snijden dan het lemmet in mijn hand In jouw stilte hoor ik het gonzen van gedachten onvoorwaardelijk onbegrepen In jouw stilte zie ik de leegte van de rimpelende poel van jouw oordeel In jouw stilte verscholen voel ik het onweer onophoudelijk razen door mijn eigen hart In jouw stilte…

het verbaasde hemelwater met heldere kinderogen en omarmt de stilte van de vroege morgen…

- en zorgen dreigende donders voor branding zonder zee afwezig deuntje op de radio geeft een beetje veiligheid nietigheid op noten gezet wacht de stilte op een beetje zon…

warme wind vlaagt veranderlijkheid maakt de wereld stil als zonder adem hol schaduwen achterna mijn weg naar binnen om in jou te vergaan tot ik je hart weer hoor slaan zomer ons verder draagt…

zij joeg vogels op om stilte te vermijden vertrapte takken in het bos om rust te bestrijden was met storm en onweer in haar element chaos heeft zij steeds gekend nooit nam zij de kans om in balans te raken meer van haarzelf te maken zelfs in haar laatste rust heeft zij nog een keer gekucht het leven heeft haar altijd dwars gezeten…

in de stilte van de morgen als de zwaarte nog aan bomen hangt het zwart van nacht zich lichtend keert in weer verwachten van een zonnedag voel ik de spanning die het onweer bracht beladen dragen bladeren nog hun regenlast pas als een lichte wind de takken suizelt breekt toch de betovering lost magie in nieuw beginnen op…

zal ik een zucht wezen de streling die regenboogspiegeling van wervelende kleuren dansend doorheen het fraaiste licht gebroken stralen waar liefde weerkaatst het onweer voorbij dagen hernieuwt zal ik stilte zijn het zachte bedaren die kreet in het ijle door iemand gehoord die ene zucht ontsnapt aan jou lippen in…

Net als bij die onnatuurlijke stilte steun ik op het leenwoord, gewend aan lokale verdoving als ik ben. Ik vul. Net als. Mijn plaats. Maar waar? Op het strand laat ik mij deze eenmalige zomer niet zien, zelfs anoniem niet, gewend als ik ben. Het onweer blijft uit. Maar waar? Net als.…

van zonnebrand Geschroeid vlees Herrie bij de buren En gedonder Van een zomers onweer Dat, is het.…

Bloemen van juni en de nieuwe zomermaand nog door regen betraand tonen weer hun volle glorie ook in gedichten die regelmatig in mijn geest komen zie elke letter schitteren als fleurige blaadjes in de bomen takken zwichten aan boeiende gedichten ik wil er een emmertje onder hangen om die zomersappen op te vangen het brein mee te besproeien…

zag het onweer dromen broeide in de stilte tussen bladeren van bomen vogels zochten nog in allerijl een thuis om veilig weg te komen in zachtjes verontrusten begon de wind te zuchten te vlagen in aandacht vragen een eerste licht uit donkere luchten doet in ontlading de spanning vluchten de donder is gekomen seconden lang na het…

ik waaide vleugels jij loste nog wat engelen wij droomden vrijheid op een warme wind thermiekten samen naar een ongekend hoogt tot de cumulus zich boos over ons boog draaiden door de luchten konden onweer en de storm nog ontvluchten en oogden eindelijk orkaan in zijn stilte konden we weer rusten en langzaam aardwaarts gaan maar…

weerlicht bliksemflits gedonder in de glazen toekomst voorspellen…

de dreiging ongenuanceerd mijn vader zei het mij achtertuin onder buurman's balkon gezeten kijk dan Fred zwartwolkend luchtkolkend weer dat licht aanrollende donder altijd vanuit het zuiden…

Omarmd in zwoele zomernacht lagen wij loom in de koelte van een appelboom tot plots bliksemschichten de hemel deden oplichten en onze droom werd vastgelegd in een flits van hartstocht.…

donder en bliksem lichtflitsen vanuit de lucht inslag in een boom…

gouden strepen in een donkere nacht luid gedonder mijlenver het alles betekenende gevecht is weer begonnen tussen het geluid en het licht het licht flitst er op los laat zien wat voor moois het kan het geluid is jaloers en dondert er dwars doorheen urenlang gaat dit zo door maar dan... als het geluid schor is van het gebulder als…

Een wolken massa, in alle maten en vormen. Samenvloeiend onder één dak, die het natte of het droge zullen bepalen. Ze gaan over van wit naar zwart, van lieflijk, naar dreigend. Ze trekken horizontale strepen, dwars door... die zo mooie zon. Ze zetten zich klaar om wind te blazen, of onder elkaar te kletteren als glazen, zo- dat wij hagel…

wandelend langs het strand eens te meer in diepe gedachten zag ik niet hoe zwarte wolken vanuit het noordwesten over de zee aanstormden voor ik het wist stond ik middenin een ijskoude plensbui…

Bliksem en donder Verdriet en woede Alles tegelijk Een uitbarsting is gekomen Een diepdreigende uitbarsting Van verdriet en woede Opgekropte emoties Het lijkt net onweer Maar geen onweer in de lucht Maar in een ziel Een ziel die is verwoest Verwoest door emoties Emoties van woede en verdriet…

Dikke donkere wolken hangen boven mijn chaotisch leven. Dreigend als donkere donder... duurde het maar voor even!! Donder en bliksem als woordenschat van jou. Tranen druppelen als regen omdat ik zoveel van je hou. Zo onwispelturig als de wolken... zo wisselvallig is mijn leven, duude het maar even!!…

De weergoden mennen zwarte paarden door ‘t uitspansel, schrikbarend als de hel Hun sporen glinsteren fel en in de lucht kletteren hier en daar de karwatsen De wind giert en toont als een bondgenoot zijn kracht. Gebald in herhaalde stoten hijgt hij huiverig door het gebladerte dat in alle stamsoorten nederig buigt Dan kraakt het samengetrokken…

Ik doe mijn ogen dicht het dondert en er komt een bliksemschicht ik zit te trillen op mijn stoel daar is het weer het angstgevoel sommige mensen vinden dit raar maar ik vind onweer een gevaar ze kunnen het ook niet begrijpen dat ik hem vreselijk zit te knijpen ik huil en lach tegelijk dat komt door mijn bangigheid donder en bliksem zijn niets…

Ik schrijf dit nu neer tijdens een onweer en ik krijg spontaan op m'n donder!…

De pijn van het verleden Voelt als de droogte van gisteren De regen van morgen Voelt als het zweet van vandaag Maar ik ken jou Dus dwars door de storm en regen Mag ik zijn bij jou Ik heb je lief, mijn hele leven…

De hond dankt baasje met een blaf en schudt het onweer van zich af.…

een donderwolk breekt kletterend lichten straten benen vluchten weg…