Alle inzendingen over stofdeeltjes

Sterren in het zand Ontelbare stofdeeltjes Zal ik je geven…

Van veraf maakt een sensor gedragen door een satelliet een onafzienbare rij nullen en eentjes benodigd voor een digitaal beeld van de wolken boven Noord-Afrika en West-Europa Prachtig is te zien hoe het waas onder andere boven Nederland te wijten is aan het opgewaaide stof uit de Sahara terwijl heldere witte wolken de zonnestralen weerkaatsen…

In de stralen van de zon dwarrelen kleine stofdeeltjes rond als kleine vonkjes. Warmte omarmt mijn hart het voelt als een boodschap uit de hemel vol liefde en kracht. Hoop voor de toekomst, kijken naar de zin van het bestaan op mijn verdere levenspad.…

in de baan van de laatste zonnestraal dansen de stofdeeltjes hun dodendans nog zijn ze zichtbaar voelen ze de warmte de kilte nog even ver weg dan komt de kou steeds dichterbij de zon verdwijnt de stofdeeltjes zijn weer onzichtbaar ze verlangen terug naar de zichtbare acceptatie van hun zijn tot ze moeten vluchten…

zolderkamerraam in zonnestralen dansen wel duizend stofjes…

je sprak van hardnekkig grijs te veel stofdeeltjes in de lucht kwam naast me zitten op de zetel kroop dicht tegen me aan handen en voeten zo koud zelfs door de wollen sokken heen jouw hele leven trok als een flits voorbij in het verhaal van een meisje gevangen in een volwassen vrouw hoe je het kijken van mij had gezien dat je er nu…

tot vijf uur zit ik op messenger de laatse tijd veel last van vocht op ogen treurigheid ik doe u pijn en tranen helpen niet veel stofdeeltjes in de lucht en al die hormonen in het millieu daar wordt een mens ook niet vrolijk van. het voelt alsof ik u groot onrecht heb gedaan vrouw van taal van woord. ik wacht wel tot…

in zijn hoofd woedt een wervelstorm als een centrifuge die volhardend zware toeren draait als een ondoordringbare wals nadert een dreigende hoge geelbruine muur het zandtapijt groeit in de verzengende hitte ontelbare stofdeeltjes wringen zich in zijn ogen en oren zijn schreeuw brengt geen geluid voort als hij langzaam…

Toen haar eenzame oude dag langzaam in tijd wegtikte verscheen er voor haar vermoeide voeten onverwachts een zonnestraal Op een wonder had zij al jaren niet meer gewacht Kleine stofdeeltjes stegen op gevangen in de lichtstraal Verwonderd als een kind grepen haar verkleumde vingers naar het sprankelende licht Plots voelde zij een warme…

Eenzame cello zonder lied Bedolven onder duizenden stofdeeltjes Een hol hart dat weent van verdriet Strijkinstrument met weemoedige klank een strak viertal aan snaren haar welgevormde hals zo rank Vele symfonieorkesten heeft zij begeleid Wankelend op haar staartpen is zij almaar door de strijkstok gekastijd Zwijgende cello in de hoek…

Hoe groot is de macht van letters in de nacht we zijn aangekomen iedereen wil de troon bestormen waar leven de waarden of normen de troon is al bezet dit is zijn laatste zet hoe groot zijn macht ook is en de liefde voor de mens is er altijd nog de stille wens geen tijd met pijn paradijs zo fijn zijn wij stofdeeltjes in de lucht een…

En toch, ook daar, eens zullen wij elkaar wederom begroeten; onze werkelijke elementen zullen zich herkennen in elkaar: lichtlichamen in zielen tussen mist en stofdeeltjes: wij zullen zijn!…

waarom ik thuis ben gebleven ik wil je naar plekken leiden die je leven zullen verrijken samen met jou gebieden ontdekken waar het vuur óns vuur zal zijn alleen al je blik die golven veroorzaakt in het rimpelloze meer van mijn bestaan een kledingstuk niet door jou gedragen is als een dode vrouw als je enkel al licht beweegt om de dansende stofdeeltjes…

Die stofdeeltjes brachten ook toen al veel aan het licht, onverplicht waarbij steeds de dageraad weer opstond, welke ootmoedig viel te eren met als raad na een nachtwaak toch een nieuwe dag weer uit te proberen.…

Stofdeeltjes landen, waaien met duivennesten weer op dwarrelen tot ver over groengele pruiken van struiken van hier tot zelfs aan de verdere verre verre overkant verwaait dan vandaag ’t aardse, ‘t stof van ’t starre land.…