Alle inzendingen over storm wind sparen

Al was men ook vertederd door z'n snuit, het beestje kon de atmosfeer bederven door van z'n ouders wind en storm te erven: de mensen hielden 't in z'n buurt niet uit. Wanneer het door z'n pa werd uitgelaten of door z'n moe, dan klonk er luchtalarm: z'n uitlaatgas verliet z'n endeldarm; de mensenmassa evenzo de straten.…

Ma's oude klok Snijdt de warme tijd In kleine eeuwigheden Goedkeurend, tevreden Haar aanwezigheid Met een blauwe hap Veilig schuilend Hoor ik wilde wind Door de verlaten Den Helderse straten Klagelijk huilen De klok slaat huiswaarts Terwijl een machtige storm De Noord-Hollandse kusten plaagt Mijn kraag hoog opgezet Warm ademend…

De spanwijdte van de vleugels is enorm daar drijft hij op in wind en storm duidelijk is, dat hij ervan geniet alles is kracht en energie wat je ziet op dit moment zal een prooi hem niet bekoren je kan nu zelfs zijn krijsen horen het is geweldig hem te observeren en van zijn kunde en stijl te leren zijn felle ogen hebben mij ontdekt zijn…

Er dansen wolken op de stormen er zwaaien bomen op de wind en alles wuift stil bij dit afscheid van steeds opnieuw een mensenkind. Er valt een steen op zwarte aarde voordat jouw reis met Hem begint God gaf, maar heeft een hand genomen en voert haar verder als Zijn kind.…

De vier seizoenen Vloeien Elk jaar Als grote waaiers In elkaar over ik tover er zijn bloemen die bloeien een zon die schijnt De wind die huilt In de storm de bladeren Die ongezien Vallen Op de aarde De dieren Die blijven op de weide op het ijs De verstilling De dagen grijs lang of kort De mist De regen Het doet ons Snel Of…

We dachten met de wind in de zeilen, niets dat ons kon verhinderen wij zagen een toekomst onder de blauwe lucht vol mooie herinneringen Maar uit een onschuldig zomerbriesje ontaardt soms ook een storm dan moeten wij laveren in een wereld vol wildstromend water met slagregens en golfslag alle zeilen bijzetten voor beter later, de zon schijnt…

Daar waar jij je spoor hebt gelaten Is de plek waar zelfs een nijlpaard geluidloos schrijdt En overal .........stilte voor de storm De storm blijft uit.......…

- Storm op zee! Vliegt de Blauwvoet? - Storm op zee! Storm op zee! En als de kerel aan 't zingen valt, zijn liedje vromer als de andere schalt: Storm op zee!…

Stormen doen je leven schudden, jagen je maar heen en weer; soms geen houvast meer te krijgen, voor je eigen hartenzeer... Storm en regen woedt rondom je, zo een zee haar golven rolt; krachten die je moet verspelen, omdat je leventje maar rondtolt...…

Verschaf mij een monument zonder gemeengoed te sparen broze geeltjes, groefpilaren ranke torens, ornament. Verkoop mij een monument laat de wandelgangen varen veeg die handel met bezwaren onder panden: fundament. Ader marmer als het ware opdat gans de aard dement langs vergane glorie rent.…

mijn ogen lachen handen zijn open ik ben klaar om naar jou te vliegen te landen op het heerlijke groen van ontvangen na een nooit gestild verlangen niemand heeft de regie het decor is kleurrijk onervaren zonder emoties te sparen nog spelen we het kinderlijk volwassen zijn dat intens plezier voelen wij in het leven hier zo…

de dood ging aarzelend akkoord ik vroeg hem om als metafoor te dienen voor al het onvermijdelijke je weet, zo sprak hij er is ook voor jou een eindig onverbiddelijk lot dus droog nu maar je tranen spaar ze ook niet voor verdriet over ongewilde manco's in je leven door 't onontkoombaar voorbeeld in je jeugd of later nog of door je onverbeterlijke…

Ik weet wel dat ik op moet staan om niet te blijven liggen weemoedig staar ik naar de einder golven met witte kruinen vertellen een verhaal maar het spookt zo in mijn hoofd Ik spaar de tijd in ongebruikte kamers ik zit daar uren lang maar het vallen van de noten maakt me zo klein van binnen hij staat vaak boven aan de trap de man zonder…

Op een dag -voor hem geen fijne- moest hij voor de Heer verschijnen; en toen bleek dat hij met sparen een miljoen wist te vergaren. Neven, nichten, nooit gezien dachten ~als de rouwdienst klaar is gaan we mee naar de notaris~. Maar wat kregen ze een schok: daar zat thuishulp Truus van Strien pront in haar positierok.…

Naar eigen binnenzeeën staren Waar witte meeuwen weg van zilte zichzelf vermakend in de stilte Zich achter zijn genezing scharen Voor overweldiging hem sparen In heisa, licht, geluid, bombarie Is hij een soort van mijnkanarie!…

Bij BNN is men totaal van slag Twee stoere heren gaan elkaar opeten Met de heer Spong als dubieus geweten Hij kijkt of dat juridisch zomaar mag Maar bij een breed publiek zijn deze heren Zelfs vóór de grap al moeilijk te verteren…

De maan scheen helemaal niet door de bomen Mijn schoen heb ik dit jaar maar niet gezet En gisteravond lag ik vroeg in bed Wie zou er met zulk weer nou willen komen Maar hoor wie klopt daar tegen ‘t raam...de plicht Geboren uit ellende...dit gedicht…

Aanstellerig, ontzettend overdreven Om winden met een kracht van meer dan tien In het vervolg van namen te voorzien. Ik ga mijn windjes ook maar naampjes geven. En ik ben in een hele goede bui: Ik waarschuw nu alvast voor bruine Trui.…

eiken verkleuren onder verscholen zonlicht de grijze hemel sluiert ruisende regen over stervend blad stormen razen sombere tonen door de takken die met hun laatste bladergoud een vaarwel brengen aan de zomer waarin wij straalden in het zonnelicht liefde en vrede is ons deel in warme geborgenheid laten we de stormen razen…

de opkomende storm woelt door de verkleurende bosrand zachte witte en vredige schapen bekleden de uitgebloeide heide stromen gedwee naar de verre stal een schuilplaats onder de dreiging nog even wachten op de felle regen en de volle hevigheid van de storm knus en warm gezellig blatend bijeen heideschapen hebben ‘t niet slecht…

boos en gelukkig stormen mijn emoties van verdrietig naar blij achtbaant het weten van ontzet naar bevrijd…

Het najaar was gekomen, De wind was guur,’t was koud ’t Blad viel van de bomen ‘t Was overal dood hout. Maar bij die trieste beelden Van najaarsnattigheid Werd ik toch ook weer even Door iets heel schoons verblijd.…

als rest in warme compostering waar basisolie gaat dienen als mest daar zullen de genen nog mogelijkheden hebben om in lentes eerste groei en bloei de evolutie met nieuwe etherische componenten te enten die in vleugjes wind als bijzonder cadeau ons weer gaan vergezellen…

De stormen van emoties trekken aan me voorbij, Als wind en regen langs een kas. Gevoelige bevestigingen bestaan niet voor mij, Noch een beschrijving waarin ik pas. Ik kijk rond vanaf mijn duistere eiland, Zie met grondige waakzaamheid de mensen. Want al snel raak ik de rand, Van zoals vastgesteld mijn grenzen.…

Na groot geweld vloeien doorgaans de tranen De raven komen zich tegoed doen aan het op de aarde gelaten vlees Nabestaanden huilen, aaseters houden een bloederig feest Oorlogsslachtoffers bestaan voort in wanen Moeders treuren om verloren zonen De wind waait geuren van brand en verwoesting Er zijn medailles om heldhaftigheid te belonen Een storm…

kleine grijze duif eet wat van de bladeren maar waait hierop mee met de harde wind met de storm langs de woeste zee een uitje voor ouders en kind dit alles geschapen door de heilige Schepper ziet hoezeer hij ons bemind sportieve jongelui in zomerse kleding kunstrijke sprongen op de trampoline voetballen nog erbij…

Och, toon me nu dat gij niet slaapt mijnheer maar storm, orkaan, tempeest, steeds overwint.…

laatst wandelde ik in een laan vol naakte zilverberken en peinsde hoe of het zou zijn om breekbaar in de wind te staan ik vroeg de bomen mij te zeggen wat het geheim was van hun kracht ze fluisterden het valt niet mee om dat zo even uit te leggen na jaren stormen af te weren groeiden onze takken krom ze kraakten moe verloren moed konden…

De avond tingelt als een theehuisje aan de horizon; maar de stormen daarachter, het versplinteren van hout en de wrakken die elkaar angstig opduwen in de haven. Kom wij maken een wandeling langs dit troebele water vol wier dat zinkt als lood; nu erven wij een rust die van de hele aarde schijnt te komen.…

Woest komt ze langs je stormen Haar lange haren vliegen om haar hoofd als de wind die de bladeren van takjes af wil rukken Hoed je, ze buldert recht op je af met lange, enorm lange benen (eindeloos lang) die zo snel gaan dat ze wazig worden Elke jongen die een poging waagt wordt onder de voet gelopen door deze bloedmooie wervelstorm…