De gedachten en de woorden kolken
alsof ze water zijn, in staat om je te verdrinken.
Toch wil je wakker blijven, raad vragen en slechts
doen wat moet, zonder al die kronkelingen
in je hersens, zonder het zwarte licht van niet
weten, van dwaasheid en onbegrip.
Hoe nu overleven? Wat wel of niet ondernemen?
Er is wind en er zijn wolken, maar er…
Het zonlicht dat ons toen magisch toe scheen,
maakte al snel plaats voor woelige baren,
waar wij bang en bevreesd naar konden staren,
kaarsjes brandend dat het stormtij verdween.
Nu het water weer tot rust is gekomen,
tref ik haar nog steeds glanzend aan mijn kant,
kan ik me geen betere vrouw meer dromen.…
ik treur om onze roos die niet is ontloken
en om haar knop die niet wou opengaan
ik treur om onze harten die pijn werden gedaan
en die door ongeloof en pijn zijn gebroken
het was een waan dat dit stormtij ooit zou keren
dat op een dag alles weer in bloei zou staan
maar onze illusie is als zwarte rook opgegaan
omdat wat voorbij is , moeilijk…
185
Bezig met laden