Alle inzendingen over stormwinden

populieren ratelen al, hun muziek stuwt vogels voort tot hogere bestemmingen in de grijsgeslagen regen wacht nog een moment van rust, de zuiverheid voelt puur als alles samenvalt nu nog een enkele bloem, de blaadjes in voorzichtig rood geopend later, in de tweespalt van een fletse dag vind ik plassen die als spiegels blijken te bestaan…

wees maar stil en huiver ‘t is de wind die om het huis huilt m’n kind ze maakt de wereld weer een beetje zuiver waait de rotzooi weg die zich in en om ons bevindt maar Mam de wind waait zo hard het lijkt wel of ze brult ze lijkt zo heel erg kwaad jouw kwaadheid is daarbij vergeleken zelfs zachtjes en bedaard zie je nu wel lieverd…

orkaan in je hoofd woorden buigen in stormwind in haiku vertaald…

Over mijn siddrend Zelf, Waaien de stormwinden der eeuwen heen.…

Stormwind slaat de vaart: meerkoeten dansen vanzelf en vrij op en neer.…

Belangrijk is dat je het licht niet zult vergeten als de vogels naar de warme streken en de stormwind langs je ramen giert…

De stormwind gierde met dof gedruis; Ik dwaalde grimmig om Ada's huis, Daar binnen stond, die 't woord mij gaf Van liefde en trouwe tot aan 't graf; Daar binnen stond ze in 't bruiloftskleed En gaf Costijn haar huwlijkseed. De stormwind gierde met dof gedruis; Ik rende razend in Ada's huis.…

Een stormwind raasde door Amsterdam en knakte de boom van Anne Frank. En ziet, daar herrees Hollands koopmansgeest : bied dus royaal voor wat schors of een rank !…

na de sloop liepen we langs het puin door het lege land het leven van alledag was ruw uit haar raamwerk geschud een stormwind rukte de laatste vijgen van de bomen…

Deur ‘t haaghout raamt de wilde wind, verblind, zijn reuzensprongen: en al dat ooit hem tegenstaat verlaat hij, losgewrongen. Gebogen hier, gebroken daar, malkaar de bomen schenden; die, scheurende uit de gronde, huis en thuis de gruw* inzenden.…

En toen het tegen d' avond liep, Stak stormwind op met schrikb're vlagen. Klein zusje, dat al rustig sliep, Moest schreiend 't bed weer uitgedragen. In 't eind beving de slaap haar weer En zochten we ook de legerstede, Maar legden wij het hoofd al neer, De smart volgde ons ook daar, de wrede!…

Stormwind uitgeraasd schelpentapijt gewaaid een vlieger danst in de lucht kinderstemmen galmen verrukt hun stemt reikt boven de wind zonlicht speelt met de golven zoals jouw zijn in mijn hart…

Vandaag heb ik een balgstuw opgelaten Uit voorzorg zijn m'n keermuurdeuren dicht Hoogwaterschotten liet ik neer, allicht Mijn overloopgebieden zijn verlaten De stormwind die nu raast over het noorden Brengt ook nog een paar mooie nieuwe woorden.…

Een vlucht die men bij EasyJet geniet Leidt iedereen goedkoop naar grote hoogten En dat geldt niet alleen bij grote droogte Maar ook wanneer het regent dat het giet En als een stormwind half het land verlamt Dan zit je bij die club pas echt geramd…

Ze liggen altijd op de loer destructieve krachten in scheppende momenten een donkere wolk boven kolkende blauwe zee geselen stormwinden waait creative energie nijgen vlinders bloemen open verspreiden een zoete geur…

Zoals mijn Vader is er geen, ja, dat geloof ik heilig, Hij is beschermend om mij heen, bij Hem weet ik mij veilig, al valt de stormwind op mij aan om mij voorgoed te breken, Hij doet mij in de ruimte staan, zijn boog is mij tot teken, zo loop ik door de tijden heen, een loflied op mijn lippen, zoals mijn Vader is er geen, daar kan geen mens…

de wolk grijst van zwart naar wit in talloze nuances zeilt door de lucht terwijl een stormwind de rafels laat dansen regen daalt in tegenspoed en kleurt met zon een regenboog het oplichten is fel van kermis in de hel genieten de mensen wel…

De pelikaan lonkt naar de vangst van een visser laat de tijd rijpen als het getij over het strand stormwind raast woester dan woest kille lucht waait de schelpen naar een nieuw getij als ooit op een dag vandaag is geworden en later ontluikt tot in het einde van de tijd…

Na lang aarzelen maakt de zomer plaats voor herfst zij scheurt het weerbeeld in twee zoals regen op een zonnige dag stormwind en regen jagen wolken vooruit onderhuids broeit een stil verlangen intens vol kracht naar een nieuwe lente…

het schuurde ondanks plamuren bleef het een stug oppervlak ik heb nooit gedacht dat het van andere origine was een soort kwast zonder gelaagde overeenkomsten maar met een heel snelle uitwasgroei heb ze altijd als eenheid beschouwd aan dezelfde stam ontsproten en toch eens zal hij ontbreken door een stormwind die zijn kracht…

De regen striemt de straat met vuige vlagen, de dagen worden donker, kort en kil, de grachten vaal, de nachten schraal, en schril hoor ik de stormwind langs de huizen jagen. Maar buiten zie ‘k de zon zijn stralen weven, oké, ik heb wellicht wat overdreven.…

ik hoor de regen vlagen over ons huis de stormwind rukt aan onze luiken en ik weet je buiten in het donker ziek je jaagt je wagen door het zwarte water vechtauto's schieten jou voorbij jij rijdt verder door de nacht naar die altijd luide stad ik wacht…

Plots blies opgestoken stormwind hun kroon tot rozerode fragmenten verspreid over grastapijt en vijveroppervlak. Veeg ik, gevangen in heimwee dit pseudo sneeuwdek weg. Ook mei wordt snel verleden.…

De boot is aan maar zij vaart van kade naar kade niet wetend waar aan te meren de kracht van de vooruitgang vast geketend onrust in haar hart doet weten vergeten de pijn moe gestreden laat stormwind razen wolven maken plaats voor een hemel vol sterren in de nacht…

waar die fluisterende stem, het zingen der wind als een lied vol liefde bekoren wil weerspiegelt een ster in gelaten tranen de glinstering breekt haar duister gevoel overheerst beklemming de troosteloosheid waar toekomstdromen niet langer zijn flakkert een briesje stormwind aan haar liefde verloor fluisterende woorden…

Ik kreeg Uit zijn kinderhand Zilt ruikende schelpen Kostbare schatten Uitgestrooid over Mijn levenspad Gulle giften Zodat ik zal weten Geleefd te hebben Met de kracht van herfstige stormwind Met helder spetterend golvend waterblauw Met gouden zonlicht Diamanten regendruppels Ik kreeg Uit zijn kinderhand Het vermogen om zelf Weer kind…

Bloesem Bomen met een koningskroon Weg is de koude winter Donderslag Stormwind strooit bloemblaadjes Een enkele hagelbui Boterbloemen Witte madeliefjes in de berm Stuifmeel in de lucht Zonneschijn Wolken drijven langzaam voort De lente is gekomen Vriendelijkheid Een groet, een hand omhoog Mensen lachen weer…

We leven, als bekend, nog wel in maart Waar Mars de oorlogsgod met gouden zwaard Traditioneel met hagel onrust baart En als vanouds in stormwinden rondwaart Nu roert hij in de sprokkelmaand zijn staart Zelfs de Kalender raakt zo van de kaart En denkt één dagje nog, dan is 't pas maart ...alsof hij in de sterren had gestaard...…

diep en pijnlijk nam het geweld bezit van je het kroop onder je huid een ijzige stormwind was het die je oppakte om je dan weer neer te smijten de rode draad van je brieven sliepen op zolder verborgen in een bleekblauwe kist omzichtig stofte zij je zieleroerselen af woord voor woord spelde ze wat je schreef na honderd…

ze voelt de stormwind door haar haren wapperen ziet de metershoge golven aankomen brullen windkracht tien haar ogen stralen haar hart bonst ze voelt de hartstocht van de wind die haar optilt met wondere kracht laat me meevliegen fluistert ze zachtjes neem me mee de wind lacht de zee huilt en zij geniet door de storm gedragen…