Alle inzendingen over stortvloed

blauwe rivier zuigt het stof van de wereld in zich op onder de witte zon die alles doet om jou te bereiken lichtjes te toveren in nieuwe ogen met liefde en mededogen Ik hou van de waarheid de liefde het leven met een zuiver hart dat tegen eigen ribben slaat en weet in smart door alles heen dat leven blijdschap is Een stortvloed…

een dicht gordijn van aaneengeregen druppels stortvloed van tranen…

ontstaan als druppel groeit de stroom tot waterval stortvloed van kristal…

Van hoe ik in een woordenstroom niet kan zeggen wat ik wil van hoe ik in een stortvloed van tranen mijn verdriet niet kwijt kan van hoe ik in een mensenmassa eenzaam kan zijn van hoe ik van de liefde spreek in mijn dromen van hoe ik verlang dat je weer bij me terug zult komen…

Ik ben mezelf verloren zo maar ergens onderweg het bruist het kolkt een stortvloed van wind en regen slaat stuk tegen de wolken in het oog van de orkaan is het stil klaar voor de storm…

Aanzwellende stortvloed overstromend land schreeuw het uit dreunend galop dan machtige paarden verlamd van angst Aurora Kretenzers hoe lang nog Zwaard blijf je razen…

Brekend water, gekluisterde golven, Onder een stortvloed van geruis bedolven. Doofkloppend eigenwijs, Spartelend tegen de stroming in, De reis naar het onbekende. Omstreden toekomst, Ongrijpbaar als water... Kristalhelder Later, bij terugblik.…

regels in het ochtendblad vijf simpele regels maken een stortvloed van emoties los de persoon in kwestie onbekend doch niet onbemind vele harten zullen gebroken achterblijven met de vraag hoe had ik haar kunnen vangen voordat ze viel…

je woorden druipen langzaam af de stortvloed is geweken nazomer brengt een stille koelte over land we zullen niet meer spreken wat blijft is slechts het onvoorspelbaar heden zoals de kaarten in mijn hand waarmee ik als zo vaak mijn beurt niet uit kan spelen…

ik lak zwart je rode lippen af die nog bewegen in het spiegelbeeld zij hebben mij gekust voor de stortvloed van verwijten kwam heb je achter me gelaten uit het zicht verdwenen maar in de spiegel ben je weer verschenen helaas met jou verdwijn ook ik onze wereld wordt in zwart gewist…

hij gaf een hand lachte en keek met gezicht zonder ogen sprak een stortvloed van woorden uit een oceaan zonder water gebaarde naar aarde en de stervende zon met mimiek zonder licht samen zijn we gaan lopen dwars op de wind hij blijft spoorloos mijn kind…

de minuten tikken traag voorbij de dagen gaan vlug een blik op de klok een duik in het zwembad een stortvloed van woorden een vlaag zonneschijn notities waaien door de kamer brieven waaien door mijn hoofd en dit alles drijft me voort en voort dus waarom zou iemand besef moeten hebben van deze tijdloze eeuwigheid…

zet twee vrouwen bij elkaar die elkaar ook maar een beetje liggen en een woordenhemel breekt open een stortvloed aan teksten daalt neer op de argeloze toehoorder zet twee mannen bij elkaar die elkaar ook maar een beetje liggen en ook zij stralen harmonie uit ook zij bevestigen elkaar ….. in gepaste zwijgzaamheid…

Ik weet niet meer wat de te doen Ik weet niet meer wat niet te doen Ik weet niet meer waar naartoe Ik weet niet meer waarheen ik moet Zo verloren, zo alleen Zo verlaten, zo veel geween Mijn tranen stromen inwendig door Een stortvloed van pijn en verdriet die gutst door mijn lichaam heen Ach, ik weet niet wat ermee te doen Ik weet niet…

Hij was er met zijn gedachten niet meer bij, aan het oog onttrokken achter de heuvels van een afwezige blik, als zag hij een prachtig visioen, waarin zijn blik zich verloor; verloren geraakt in een stortvloed van licht: ik zag zijn ogen dichtvallen, uitgestrekt lag hij verlaten en ingeslapen; het was alsof hij zijn ontwaken afwachtte, om…

gij heiligde onze aarde in Gods naam verricht je zoon te vergeten in verduisterd levenslicht stortvloed van tranen over jouw Bijbelse land wonderen in verhalen ruïnes in het zand gij schiep vele kinderen in eerbied en roem wij lezen in geschriften het leven van toen 1974.…

zie je hand vingers onrustig op zoek naar accenten ogen vinden woorden uit beelden van je geest je stem formuleert zinnen uit passie die eens is geweest ik verzuip in een stortvloed emoties het is uit langzaam ebt de spanning weg een totale ravage leeg is het strand in een ijskoud ontwaken glijdt wat zand door mijn hand…

laat de stilte maar even niet alles heeft woorden niet alles is te omschrijven te verklaren, te rijmen laat het maar helend zijn als zodanig beklijven want als de woorden zouden komen als niet meer te houden stortvloed zal geen kabbelend beekje meer beeldvormend veilig zijn dus laat de woorden maar even anders verbleek je de kunst…

de woorden kwamen zacht uit je mond maar de echo’s vlogen messcherp in het rond zinnen nog vatbaar voor rede en gevoel weerkaatsten als dolken troffen dodelijk doel het was geen stortvloed waarin ik verdronk maar iedere druppel brandde als gif in mijn wond in jouw ijskoude stilte ben ik weggegaan in liefdeloosheid kan geen warme…

Die zijn vergaan samen met de geweldige Stortvloed.…

De permanente stortvloed van met name Het wervings- en beïnvloedingsgeschrijf Is overal een bron van irritatie Van groenteboer tot postorderbedrijf Wordt strikt vertrouwelijke informatie Bij kilo's door de brievenbus gegooid Gelukkig zijn er stickers in roulatie Met teksten als 'Papierverspilling? Nooit!…

ik wens je geld zoveel dat je het niet kan tellen handenvol bergen te veel om op te noemen een onoverzichtelijke heuvel een miljoenenoceaan zuigende korrelstromen stortvloeden gulden regen glinsterende rivieren zilverberkenwouden slikken zilverreigers bronnen bubbelplassen moerassen goudplevieren fonkelvalleien rollende gletsjers…

Vul mijn geest met Jouw stilte als ik door een stortvloed van lawaai ga. Laat me alles doen als uitdrukking van Jouw bron van vreugde. En laat al mijn frustraties verdwijnen in een glimlach van de stilte van mijn hart.…

zelfs de sterkste boom leeft met barstjes in de stam gesnerpt door stormvlagen in grijs getinte, herfstige dagen of toegebracht door een ijselijke koude nacht waarin meedogenloze striemen in het hout wisten te priemen maar, ze zal niet zwichten onder het juk van verzwarende regentakken nee, dwars door stortvloeden heen elk gegeven…

Het hart zwelt open in snaren van verlangen als een stortvloed uit de rode hemel hoorbaar de toekomstige gezangen in de nacht van smart en rouw Och, het zijn de ontroerende innige klanken de aanzwellende muziek puur geluk in de eenzaamheid van dit heelal dat ons teistert met zijn dictatoriale gloed waar ik Uw stem hoor…

zij heeft de deur met een ferme klap gesloten is daarna op hoge poten weggelopen de stortvloed woorden lag nog op het pad alles wat nog te zeggen viel hebben wij nu wel gehad toch draaide zij zich om op de hoek voor een dramatisch laatste groet de arm hemelhoog geheven vingers wijd gespreid ogen zwarter in haar ongelijk…

wie maakt uit hoe wolken zich plooien hoe wind licht zal verstrooien in jagende gang mij maakt het bang bang voor hun schaduw voor het zwart van de bui en de stortvloed van regen ik kan er niet tegen dat onbestemde gevoel te zijn zonder doel, te zijn om voor niet te leven geven lijkt de moraal opgevoed met dat ideaal voel ik me…

Weet je het zeker twijfel jij nooit ben je echt zo sterk je was het niet daarom had je mij nodig althans, dat zei je was het aandacht een machtig spel je haalde het beste in mij naar boven ik herkende mijzelf niet stortvloed van wijsheden bang om je te verliezen alles gedaan om je te vergeten wat overblijft zit diep van binnen soms komt…

Voor tussendoor, kadootje of traktatie Een reep (of twee); een grote doos bonbons In sportkantines, scholen, pompstations Blijft choco voor de mens een smaaksensatie Maar gisteravond (zeldzaam in mijn leven) Ben ik overal van afgebleven…

dat ene moment toen twee harten samen beseften dat ze nooit alleen zijn geweest nooit alleen zullen zijn vanwege verbondenheid waaruit hun kracht schuilt stroomden verlichtende tranen als een stortvloed vol emoties uit hun ogen ze namen hen mee van dat ene stukje blauw naar veel meer hemel waar liefde leven en nog zoveel meer beheerst…