Alle inzendingen over strijd

vechtend tegen dat wat kanker heet is er een keuze om er voor te gaan of het te laten dag in dag uit het eenzame gevecht nu zijn dagen overtrokken met lakens voor even de zin verloren hopend op een windstille dag…

Ik heb met woorden gevochten als was het met de degen kom ik nu gedichten tegen sla ik het boek even open dom van mij om toch te gaan lezen ik weet hoe het gaan zal ik struikel al over het eerste woord poëzie lezen is soms als schermen poëzie schrijven daarentegen is als dansen op je eigen bal.…

Een vuist, die heb ik écht niet kunnen maken de onmacht steeg me langzaam naar de strot de vloeren van mijn vesting bleken rot en gingen vaag, doch onheilspellend kraken Geloof me maar, van strijden was geen sprake het was berusten in een helder lot het lichaam spande stiekem een complot met cellen die verwoed de kop opstaken Vergeet de…

Een vuist, die heb ik écht niet kunnen maken de onmacht steeg me langzaam naar de strot de vloeren van mijn vesting bleken rot en gingen vaag, doch onheilspellend kraken Geloof me maar, van strijden was geen sprake het was berusten in een helder lot het lichaam spande stiekem een complot met cellen die verwoed de kop opstaken Vergeet de…

Hier gaan we weer nat getergde voeten neerzettend na een hete nachtelijke strijd waarin de naderende wakkere ochtenduren dromen doen bezwijken en bij het opentrekken van gordijnen elke binnenshuiselijke illusie voor de wereld wijkt. Het moment waarin nachtelijke wegen verdwalen in dagverhalen ...…

De strijd is gestreden Moe en voldaan Alles gegeven Nu laten gaan Het vele zwijgen Het mocht nooit ontstijgen In het menselijk bestaan Begaan In een wereld van emotie Die nooit losliet Innerlijk bleef het bestaan Hortend en stotend liet hij het gaan De rust werd gevonden Tijdens het doorgronden Waar liefde het pad vond En hij wist…

Langs de uitgetreden duistre weg Bouwt, om de tuinen te versperren, De oude ruige beukenheg Haar zwarte wal tegen de sterren,- Het dorre hout ruist in de nacht Als een eindeloze klacht. Van onder kaal en afgetrapt, Vol puisten aan haar arme stammen, Is zij aan alle kant gekapt En wuift geen tak meer uit haar kammen,- Van buiten is…

Kind van wonden, Dat een stonde Als een bleke sterre beeft, Voor wier luister ’s Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde leed, Wier geflonker Uit de donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen Met de morgen Van uw leven leven moe, Gaan uw ogen Als de hoge Bleekgeworden…

Wie is het die de zwarte voren In golvend goud verandren doet, Wie mesten en wie maaien 't koren, Wie is het die de wereld voedt -? Dat zijn de paarden en de ploegers, Dat zijn de zweters en de zwoegers, Dat zijn de zaaiers van het zaad - Dat is de daad! Wie graaft de glinsterende kolen, Wie schept het schitterende zout, Wie haalt uit diepe…

Curieus is 't toch dat de natuur Al wat de mensen hier bederven Met hare vriendelijke verven Wel weer terecht brengt - op den duur! Een paviljoentje, of andre taart - Een klerenmagazijn bijvoorbeeld - Is nog maar niet voorgoed veroordeeld, Maar wordt juist mettertijd wat waard. Ja zelfs een standbeeld in ons land - Iets op zichzelf betreurenswaardigs…

Wat is 't nog dat mijn hart behoeft? Wat is dit wonderlijk verdriet - Ik voel mij doof en diep bedroefd, En zit en zie - en weet het niet. Wat is het dat mij zwijgen doet, Hoe is mijn ganse lichaam stom - Is 't leven slecht - is 't leven goed - Of niet - of wel - waarom - waarom? Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie Dat ik verloor of dat…

Wij zoeken 't ver:- Ik zoek het zuiver schone beeld, Dat kan verzoenen met dit leven: De vreemde vlinder die daar speelt Draagt 't op haar vleugelen geschreven - Doch als 'k mijn handen om haar sluit Wis ik die tere tekens uit! "Gij volgt vergeefs wat immer vliedt En houdt de schone schijn voor 't wezen, Door eigen onrust…

Ach kind: waarheid en leugen Zijn altijd wat verward, Want geen van beide deugen Ze alleen voor 'n mensenhart. Weef tusse' uw hart en 't leven Het kleed van schone schijn - De bloemen daar geweven Zullen de ware zijn. Als andren ze anders noemen Hebben zij ook gelijk - Het zijn nu eenmaal bloemen En leugens tegelijk. Wat deert…

Dit is het wat de schemering mij bracht verbijstering om de dag, haar korte duren het willen overdoen van verloren uren het willen tegenhouden van de nacht een laatste vogel zingt, en in zijn droeve toon hoor ik de weemoed van mijn eigen klacht: 'k heb niet geheeld wat ik te helen dacht ik was niet schitterend maar doodgewoon op wijsheid in…

En ook: compacter door de tijd die samensmeedde wat het was: een ongevochten oude strijd naar enig roerloos waterpas. Alleen wanneer dit samensmolt vervloeide wat nooit was gestold tot wat er nimmer was geweest. Een steels gekoesterd klein moment verborgen en weeral ontkend daar waar het gromde als een beest.…

begaan Zijn verlangen naar het leven en de dood kon niet meer samengaan Hij had niets meer verwacht Hij uitte geen klacht Nooit zag men een traan Hij droeg een te zware ballast die hij alleen torsen moest Zijn leven had hem verrast Hij leefde verder op zijn laatste reserve en bleef maar eindeloos rondzwerven Hij heeft een bittere strijd…

Met een lange jurk aan, staat hij aan je deur, Wanneer je opendoet krijgt hij een rode kleur.. Even blijven jullie staan kijken, Dat is ook niet zo raar, Voor beiden is het wennen, Is het nou hem of haar..? Het is tijd om te gaan praten, over dit innerlijk gevecht, er bestaan geen twee kanten, Het is niet goed of slecht.. Een kwestie…

Dag lieve meid, dit kon je niet winnen, ‘t was een ongelijke strijd!…

te kunnen winnen Al is het moeilijk en niet zonder slag of stoot Maar je overgeven zonder strijd, nimmer Dat doe je niet aan die gluiperige sluipende dood…

taferelen van strijd fragmenten van beproeving staan op het netvlies gebrand de aardkloot draait door bedrog en macht steken elkaar de loef af ik droomde dat er vrede was de uitdrukking bestaat maar wilskracht ontbreekt…

groots zijn jouw woorden alhoewel deze na enig rond dwarrelen opgaan in het niets ogen vurig gebarende handen welke graag het voorgaande onderbouwen worden nageaapt op de muur mondhoeken zakken stil je gelaat langzaam wegzakkend in de te grote fauteuil alsof de strijd verloor *…

De nacht strijdt met het ochtend gloren zonder dat ze ooit nog won, ook dit keer heeft ze al verloren want aan de kim is reeds de zon. Het licht trekt langzaam over velden waar zich nu nog dauw bevindt en tjilpende vogels, zij vermelden dat een nieuwe dag begint. De zon heeft nu haar hoogste punt bereikt en ook haar grootste kracht, de…

laat me los...ik wil vrij zijn hou me vast...ik wil blij zijn laat me los...je doet me pijn hou me vast....het voelt zo fijn laat me los...ik wil, ik zal hou me vast...voor ik val…

hoe bezwaard moet ik zijn zodat de aarde moe wordt om mij verder te dragen mag ik nog wel geloven en weer om adem vragen wie beschermt mij immers tegen verzuurde grauwe wijn die bij voortduring, zo lijkt, voor mij wordt ingeschonken het is alsof elke dag, ieder moment zich steeds meer van mij afkeert mij vervreemdt van zuiver zien…

realisatie dat elke realisatie er één gelijk aan alle anderen is, de asceet in de grot niets verder of dichter bij de waarheid is dan de crimineel in zijn cel, en hoelang moeten we nog wachten op de realisatie van de dichters dat de -naakte waarheid- niet uitgesproken noch geschreven kan worden, hoelang nog blijven we vechten, deze zinloze strijd…

Raadsels in mijn hoofd Mijn ziel in pijn Verlangende naar verandering Vechten voor mijn innerste Zo onvolkomen gebleken Vragende ogen die mijn twijfel zien Mijn hulpgeroep verhoord Maar genegeerd door mijn innerste Mij voortstuwend in mijn zoektocht Eigenwaarde verdronk in die poel Gecreëerd door mijzelf Kon ik die poel maar droogleggen…

hij staat op punten vóór de vijand tegen wie ik wel móet véchten zoals ik vaak van kenners hoor maar ik mag hem wel als hij zich koest houdt kunnen wij nog samen door één deur sindskort heb ik een deal gesloten met hem, er is een tijd van strijd maar ook weer van op adem komen begraven wij de strijdbijl voor heel even dan raak ik zelfs…

gemiste kansen goed of slecht kom ik op mijn plek terecht loslaten, vallen, onzekerheid komt een einde aan de strijd en spijt…

Wij strijden, voor bloed, voor ongelijk, voor verlangen, wij strijden, voor het vergeten, voor geen vlag, voor alle twijfel, voor verloren zonen, voor strijd of strijden, als fictieve levenslessen, als existentiële bekommernissen, als ontzettende consternaties, ik verschuil mij, in kille retoriek, zijn of mijn wezen dragende…

je speelt heimwee legenden vonken in de vlammen ogen dansen in het vuur de schaduwen van half ontblote mannen akkoorden schreeuwen van hun strijd, de pijn die ze hebben geleden het is de donkere kant van het verleden weerklinkend in verdriet lage tonen zeggen niet waarvoor er is gebeden hoeveel de kinderen leden snaren resoneren…