22 resultaten.
Strijklicht
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 773 ruw, zoals de zee zwalkt
over aarde, sluit ik mijn ogen
op de einder, voel hoe
duinen zich smal vouwen
rond voetstappen
waar dunner wordende
dromen kijken in het
aangezicht van leegte
het schreien verbergen
achter de ranke boog
van rietlicht
hoe kan je zeggen
wanneer golven
zich stil leggen op
mijn adem
dat je me niet
loslaat…
Kerkhof
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 57 En in het strijklicht
van de avond
waait vreemde stilte aan
over de graven
tijd
heeft hen ooit gedragen
verdriet
het slijt
maar leegte
is een ding
dat voor altijd
achter blijft.…
Toverstof
netgedicht
3.0 met 176 stemmen 32.031 De twinkeling in de lucht,
delicaat met rook verweven,
door strijklicht aangeraakt,
heeft je als kleding omgeven.…
alleen de liefde
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 172 de dromen
in haar hoofd
belandden
onder haar
voeten niet
vleugellam
geslagen
nog geen korstje
op de wond
alleen het
allerzachtste
komt tevoorschijn
een wenkend
perspectief
de liefde
alleen telt
het strijklicht
streelt haar rug…
heimwee
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 112 de zomers zoals ze waren
het strijklicht in de winter
de verzwegen verhalen
de liedjes die jij zong
het droevige van de dingen
de verdwenen slenterstraatjes
de tranen bij het inslapen
het oversteken van de rivier
de schittering van de schelp
de zoute plekken op de ziel
het achterblijven op aarde
de vreemde die ik ben…
klankschildering
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 84 we dragen de
zachte zinnen
op handen
boven de
tijdelijkheid
tillen we ze op
langzaam schilderen
we het strijklicht
over tedere tonen
met milde pennenstreken
schrijven we een sereen
woord op slapend papier
onze handen schetsen
tedere klanken
in de lucht…
Niets is toeval
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 291 met penselen
trachtte ik het zwart
van je af te schudden
(in een kamer)
maar ik vind
nog een heldere stippellijn
op het behangpapier
(niets is toeval)
waarop je schaduw
meevaart, bij tussenpoos
vanuit het spiegeleffect
tussen licht en donker
‘k veeg niets meer uit
laat het strijklicht binnen
als disgenoot fijntjes
wat blijft op…
STRIJKLICHT...in november
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.508 Tast muren af
liefdevol muren af
en vensters als ogen
Er is enig mededogen
winter is in aantocht
met z'n kille ademstoten
zoekt zich -onder pannendaken-
naar kier en reet
stuit op oude vogelnesten
En -via de spiegelruit-
zie ik jou lopen
met je schaduw maak je danspassen.…
Bijzondere verrichtingen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 98 het moment is weer ter plaatse
verscholen tussen nu en even
moeilijk te benaderen, zoals
te doen gebruikelijk in een
zee van tijd, een glooiende weide
groener dan blauw, aanwezig
als strijklicht onder een hellingshoek
alles vloeibaar, nergens steen
altijd plaatselijk en ontdaan
van elke zwaartekracht
ja, ik krijg de wolken steeds…
Zondag
gedicht
3.0 met 25 stemmen 12.808 Spreeuwen kwetteren dat het lente is
de tuinmeubelen tevoorschijn gehaald
en in de zon gaan zitten kijken naar de mieren
die een autostrada aanleggen op ons terras
Later, binnen, het strijklicht over de anemonen
rose en paars gloeiend in de lenteavond
ik dacht: God is een natuurkundige formule
die het licht over de bloemen breken laat
Nog…
Draagvlak
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 118 Door lange halen van een gewimperde zon,
zodat ijstijden dooien in lauw strijklicht.
Patronen tekenen zich af
in isobaren als lijnen van gelijkenis.
Zonder eigen aard,
om anoniem de ware hemel te schragen.
Thuiskoffers, gedragen in eigen kring
op de vlakte van nabijheid.…
Uitzicht/Impressie
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.394 Wolken
luchten
coniferen
een watertoren
plastic
nog steeds
gehaakt aan
een tak
van een
kale boom
de voorjaarsstroom
strijkt
er langs
terwijl het
strijklicht
van de ondergaande
zon
een plekje
verovert
op het balkon.…
Strijklicht over Noord-Beveland
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 173 Licht strijkt over wapperend geel
van Colijnsplaat tot Kamperland,
maakt beelden levend, transparant,
betovert linnen in fluweel.
Het inspireert de kunstenaar
tot schilderen, musiceren,
marmeren, vilten, boetseren.
Droombeelden worden scheppend waar,
stilstand komt in beweging,
sporen openen wat dicht,
nodigen tot verbeelding.
Bezoekers…
Huismus
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 96 je nog dikwijls
als de avondnevel haar verlangen
omhullen mag in zoete passie
terug naar de gewone dingen
van vroeger in vergane glorie
oneerlijk is de wereld geworden
je maakt wat vogelgeluiden
op het verder stille schilderij
ik ben nog niet af, fluister je
ze pakt haar penseel weer vast
onzeker over gevederde contouren
een beetje strijklicht…
Van over zee
gedicht
4.0 met 10 stemmen 3.054 Een strijklicht dat zijn schaduwen uitstrekt
naar onbereikbaar geworden, al verwilderde plekken
om wat zich er ooit voltrokken heeft
en misschien nog steeds niet is gewist –
met de wolken wegdrijvende, weer te binnen
geschoten, willekeurige momenten, maar er is zoveel
horizon waarachter ze vervolgens
moeten verdwijnen, terwijl een afgelegen…
Seizoenen
netgedicht
3.0 met 124 stemmen 47.108 Dan, in het strijklicht van de maan,
herken ik je
en heb ik je
nog even
lief.…
@N.I.A.S.
gedicht
3.0 met 6 stemmen 14.307 Het wil
hier aan de dag waar het strijklicht ons omvat.
Tussen ons allen vallen eierschalen
op de aarde. Het jaargetijde kennen
is zo onmogelijk als de kruin dragen:
voel je hoe ons hart buigt in de windvlagen?
Elke ochtend aan het hernieuwde wennen.
Doorstaan. Er is zwaar weer op til.…
Ik Schreef Maar Wat
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 812 Het werd een breekbaar valentijnsgedicht
niet te poshy, eerder ontwarend
De waterspiraal in mijn weekbad bevarend
Je leglock en adem om mijn pompende bekken
over al die extra's in mijn gezicht
die de rimpels van de winter rechttrekken
als ik jou zie opstaan in winters strijklicht
Ik schrok van het vuur
in de wending die zat in
jouw wiegende…
Kauwtje II
gedicht
3.0 met 15 stemmen 9.574 .
---------------------------
uit: 'Strijklicht', 1971.…
Intieme schets
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 100 In het kleinste kamertje
van het klassieke herenhuis
bedenk ik mij een grote ruimte
omdat we nergens samen zijn
het moet er toch ooit uit
benauwde vorm van ontlasting
er is niemand anders dan mezelf
die dit voor elkaar krijgt
lichtelijk beschonken
vrijwel zonder zielglans
onder het strijklicht
van de lamp in de hal
begeef ik mij…
Een kinderspiegel
gedicht
3.0 met 65 stemmen 32.136 .'
--------------------------------
uit: 'Strijklicht', 1971.…
Vincent
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 73 niets geboren,
Het zit tussen zijn oren bevroren,
En langzaam verschijnen contouren
En laat hij zich ontroeren en vervoeren
En stuurt zijn hand zich
Door de streken over het gebroken wit
Dat in onschuld het linnen bezit
Hij breekt het wit,
Laat het onvoorspelbaar sturende pigment
Met streken op het linnen spreken
Tot het leven wekt
Het strijklicht…