Alle inzendingen over strik en klem

Gisteren was zo dichtbij maar het lijkt of je eendagsvleugels krijgt je kijkt niet meer om ik ren naar de horizon en vang wat jij nu mist…

Ik zeg dit met klem: De politie is je beste vriend, maar doe je iets verkeerd dan wordt het een halszaak die wurgend afloopt…

vrijdag vis want 'zou en zal' ruikt 's avonds niet meer fris kom laten we een gat zijn in een brein want denken sterft en voelen eveneens net als een berg verbrijzelt bij de stem van siddering en schudden tot opeens geen woord meer doorkomt op de GSM dus laten wij kastelen dromen : eens rijdt ridder Reinhart met zijn zwaard ons klem…

daar loopt hij schrijdend over het land van bult naar hoop controleert hij z’n vallen in het opgeworpen zand op zoek naar de dood het moet blijkbaar gebeuren en zonder zeuren laat de vijand van menig boer ze niets vermoedend knallen hij heeft nog enkele vallen te gaan en daarna moeten ze hun zwartfluwelen jasjes zonder meer afstaan*…

en ik klem me vast aan Hem. Rabboeni, wat ik zeg: Je nooit meer lossen, zal ik, Jij bent mijn, Je brengen naar mijn moeder’s huis waar ik geboren werd om daar van Jou te zijn. Vang mij die kleine vossen met een strik zodat er bloei zij en voldoende wijn want ik vond leven in Zijn warme blik.…

Haar trouwjapon van maagdelijk wit, versiert met heel veel strikken; strikken achter, strikken voor, je zou er in verstrikken. Ik miste een strik om Friso's nek; de grootsten zaten onder... De strikkenjurk van Friso's bruid vond ik niet zo bijzonder.…

Door mijn snelheid en mijn wendbaarheid wist ik steeds aan hen te ontkomen, maar de paardehoeven omsingelden mij, terwijl mijn rechterpoot in een klem trapte. Al mijn kennis zonk weg, als schatkisten die ik niet meer nodig had. Ik rukte mijn poot uit de klem en hinkend strompelde ik verder, de maan tegemoet.…

de nacht kruipt traag vanuit schemer op verbonden worden gesloten geluidloos laten ze wolkenloze tranen links liggen toch grijpt oostenwind zijn kans om ze te strikken op hun vlucht in een web vol leugens dat latent gesponnen leek…

Heel vroeger in de klas als een meisje jarig was kreeg ze altijd heus echt waar van juf een mooie strik in het haar die droeg ze dan de hele dag zodat iedereen het zag dan zingen en feliciteren koekje trakteren hiep hiep hoera de juf chocola de mooiste dag van het jaar bekijk de foto maar want die met de strik dat ben ik.…

strik ?…

prachtig, het mooiste pakje onder de boom het moet open de opwinding verleiding zo groot, zo mooi ik kleed haar uit betast haar proef haar zoek de strik die haar opening blokkeerd mijn hand rijkt naar de strik glijdt in de opening opzoek naar inhoud naar liefde naar leven een lege doos…

de vogelman sprak niet over liefde wilde niet dichterlijk zijn hij was niet blij met een gebroken strik met de ontkomen bijna dode sijs de vogelman was niet uit op doden leestekens wilde hij nalaten sporen achterlaten het gevederde van zijn merktekens voorzien de vogelman god in het woud de ziel gevangen in zijn eigen strik…

maken graag een rit hopende dat ze niet klem komen te zitten…

gooi nooit een strike op de bowlingbaan want mijn kegel blijft altijd steevast staan…

Jij hebt twee armen, strik ze maar mooi om mij heen -- dan is het voor jou.…

als cadeau krijg je van mij mooi papier pak me maar in met jou als strik pakt vast goed uit…

als ze voor 'n etalage staat te gluren naar nóg sjiekere strikken en kleren ...spurt ik naar de tekkel van de buren!…

je zit met je hoofd al klem tussen schaamteloze lippen maar de tijd is nog niet rijp om uit het vrouwelijke te wippen…

Door spiegel wil ik gaan, raadsels van aangezicht tot aangezicht bezien, en weten dat ik niet alleen een haas ben maar in 't licht van deze spiegeling een man met hoed, een ander dan men kent, niet bang voor jagers of voor strikken, mijn eigen jagers zelfs mijn eigen strik verschijnt daar in het lacht als man met hoed. -----------------…

zoooo dronken dronken dronken dronk als dronken maar kan zijn je zuipt je lam en zuipt je klem zo zat je maar kunt zijn en waggelt waggelt waggelt wacht er iemand op je thuis dan zwalk je zwalkje zwalk je zwalk je `s avonds dol naar huis zoooo dronken dronken dronken dronk als dronken maar kan zijn je zuipt je lam en zuipt je klem al…

Kometen aan een koord, strikken in de staart van een kosmische vlieger. Een snoer van planeten, de parels rond je nek reflecteren de maan.…

De zon zakt als een gouden bol in het water Ik denk aan later Ik kijk naar de lucht mijn hart is op de vlucht Het zit klem bij hem…

voorzichtig heb ik de gevangen vogel uit de strik verlost ik laat hem vliegen hij geeft mij vleugels ------------------------------------- uit: 'Warmte vergt jaren groei', 2005.…

de joint strike fighter vloog hoog boven de wolken gans onzichtbaar voor de toeschouwers op de grond geheel onverwacht in brand…

De klimmer had een rotsvast zelfvertrouwen, Dat bijna leidde tot zijn Golgotha, Hij kreeg de zaak weer in control zodra Hij, met zijn mes, zijn arm had afgehouwen. Beneden sprak de arme man ontdaan: ‘Groeit dat dan niet gewoon vanzelf weer aan?’…

Als er iets of wat verandert dan is het het begrip het besef van aantallen Ik lees in het AD in de Gaza 610.000 kinderen klem Klem op de grootte van 2 x het Waddeneiland Texel met meer dan 2 miljoen inwoners 610.000 kinderen zo kopte het AD getallen wat zeggen ze ons nog?…

ik heb een zwak voor rond en rood met een handvol kersen lok je mij over je lippen komt geen woord je weet wat mij bekoort met kersenrood strik je mij je kent gewoon mijn nood…

Wie zal de nacht in strikken binden? Je naam heb ik nog niet vergeten, maar op het zachte weefgetouw geweven, zoals een roos bloeit in de wind. Ik heb je naam goed opgeschreven en aan een wit papier gehangen waar kinderen mee spelen kunnen, zodat je naam in hun verlangen bewaard zal blijven voor de wind.…

het beeld dat met mij naar zee staart en schelpjes raapt draagt jouw naam; anders dan de mijne het begon met zon en licht op woorden, het eerste waarin soms wat verdriet zat zoals de oprechte wind met een lichaam rond manen het bracht ons samen ver weg, van het laatste nog onbestaand in de golving van méér en duizend…

bij het ter perse gaan van de nachtvorst huilde de moervos de ochtend leeg haar vacht viel uiteen alle panorama's werden gewist, de strik zweeg…