62 resultaten.
contact
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 502 Contact
is de smeerolie
in ons bestaan
zonder dat
loopt
alles
stroef…
Oude liefde
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 226 Oude liefde
roest niet
maar wanneer
zij niet wordt
onderhouden,
wordt ze
op zijn minst
stroef.…
Zondaar’s lentegoed
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 434 Gaat niet droef
bij over-lijden
De huid past stroef
-in hemelsnaam-
de ruches aan een
klam geweten
Verpakt tot
zondaar’s lentegoed…
Camping vreugd (kyoka)
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 1.413 De stoelgang stroef
doe ik opgejaagd m'n best
m'n draai te vinden;
ze staan in de rij om in
mijn stank te mogen zitten…
Beste beslissing neem je bij volle blaas
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 211 Een psyche-professor uit Twente
die naging wiens oordeel best rentte
wist uit te vissen :
't is stroef beslissen
voor een zware incontinente.…
TOEN IK ROZEN KREEG
poëzie
3.0 met 18 stemmen 4.260 Rozen, ik vind u droef,
Rozen, mijn tranen breken
Uit ogen, die anders stroef
En onverbreeklijk keken.
Rozen, uw wit en rood,
Fel in de lucht opbloeiend,
Schijnt mij géén morgenrood
Van nieuwe liefde, ontgloeiend.…
Japans schrift krijgt 196 nieuwe tekens
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 690 U leert Japans en het gaat vrij stroef ?
Straks stelt men u nog meer op de proef !
Naar Westers voorbeeld
wordt 't Kanji bedeeld
met woorden als "Shit" en "Bokito-proof".…
Vrouwendag
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 180 De internationale Vrouwendag
Is bij ons thuis een beetje stroef verlopen
Ik was een geinig setje wezen kopen
Waarin ik haar bij kaarslicht voor me zag
Toen is ze me toch zo gemeen gaan knijpen
Ik schijn van vrouwen weinig te begrijpen.…
Definitie van de Grunniger
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 30 Ons volk liekt brokkelig,
Stroef en kold
Net as zien haarde kloeten,
Moar 't beste is noar binnen vold
De haarde kaant zit boetn.…
Identiteitscrisis
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 175 Waarom lopen de contacten zo stroef?
Twijfel, tobben, tevens teleurstelling troef
Ben ik eigenlijk wel waar ik zijn moet?
Vreemd dat ik mezelf na twintig jaar niet ken
Maar met dit dichten ben ik dicht bij wie ik ben…
Op een afbeeldsel van mij
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.784 Wat geeft die vlotte lach op 't stroef gelaat te lezen?
Is 't zelfmin? Hekelzucht? beschouwer, waan het niet.
Neen, 't is het merk der smart op 't vroegverouderd wezen,
Waarin gij 't kalme hart als door een nevel ziet.…
stramme verzen
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 497 het is eind oktober
en ik heb weer
koude vingers
die mijn verzen
stroef laten lopen
als veteranen
in blessuretijd
maar niets belet mij
mijn handen te warmen
aan jouw warme lichaam
ook al lijkt 't op het oog
niets om het lijf te hebben
tóch mag dit wel eens
worden vermeld...…
Relaxamen
snelsonnet
3.0 met 22 stemmen 2.559 Op de Haagse Hogeschool is ´t goed studeren
De lessen gaan daar nooit meer stijf en stroef
Het meubilair bestaat uit bank en poef
Zo kun je loungend leren programmeren
Blijven zitten zul je daar niet snel
Blijven hangen, dat kan dan weer wel…
levenslang
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 129 hij kijkt hoe adem stroef voortbeweegt
over pijpen in ijzeren handgrepen
oude lege stoelen stoft
en nog steeds de tafel dekt voor twee
hem naar beneden roept met koude koffie
in haar hand dat hij triest wenst
dat zij niet alleen de tijd vergeet
maar ook hun uren
samen…
Pennenstreken op krantenpapier
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 142 Een kwaliteitspen gevuld
met goedkope inkt
geeft ordinair gekrabbel
Een splinternieuwe pen
schrijft soms erg stroef
op blanco papier
Een oude versleten pen
schrijft niet langer meer
venijnige pennenstreken
De beste pen weerspiegelt
links- en rechtshandig
de ziel der dingen…
Waar heb ik het over?
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 988 Als dan nu is geworden
zich vastbijt in het lijf
stroef en hardnekkig
dagelijkse kwelgeest wordt -
waar heb ik het dan over?
Als ik toen dan al zag
heb ik jaren uitgelachen
verprutste overmoed
kwijnt laf weg in hoekje -
waar heb ik het dan over?…
Oudjes
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 370 Bejaarden,
opgeborgen, stilletjes
brandstof bestaat uit pilletjes
het lijf al stijf en stroef
de geest bedrukt en droef.
Maar zo zijn die oudjes lang niet allemaal
wel rimpelig, soms kaal,
geest en lijf en leden nog heel vief
daarom hebben zij het leven nog zo lief.
Mooi op deze wijze oud te zijn
op het laatste stukje van je levenslijn.…
de geheime geliefde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 183 onschuld ontmoedigt
de spiegel
onder de koude kraan wast
de man de geliefde van
zijn handen
- tevergeefs -
wanneer zijn hoofd thuis
zal komen
hij weet het niet
in haar omgewoelde bed
sudderen zijn hersenen na
zijn gezicht stroef van
ranke vingers
hij pakt zijn scheermes en
hakt ze af
zijn dunne huid wijkt
uiteen
het geheim…
Lomp in de omgang
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 83 Altijd met zichzelf in de weer
de fraaie dichters van weleer
en ook de dichters tegenwoordig
zijn soms behoorlijk slordig
ze groeten nooit op straat
want hun trein komt vaak te laat
de hoed gaat niet meer af
dagelijkse leven heeft hun straf
tijdens het eten zijn ze stroef
hun blote benen op de poef
tijdens het poepen zijn ze saai
maar…
Ëight smakelijk
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 101 "Acht" in het Engels
Lijkt, zo U weet,
In fonetische zin
Op ons woordje "Eet"
"Wait" als je 't opzoekt
Vertaal je met "Wacht"
Maar "Lait" heeft totaal
Niets te maken met "Lacht"
Voor wie zelden lacht
Is het eenzaamheid troef
Schijnt zelden de zon
Lijkt het leven vaak stroef
Dus trek erop uit
Dat is écht noodzakelijk
En gaat U uit…
Verdrongen verdriet
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.503 Zelfs de datum is verdrongen
Alsof deze onbepaalde tijd
Zich nooit heeft opgedrongen
Het stille water rimpelt weer
En toont je vroege afscheid
En je uitgesloten terugkeer
Nu beweegt een andere dag
En leidt het een ander leven
Jouw ziel in mijn oogopslag
De pijn slijt traag en stroef
En laat mij weer beleven
Wat ik naast jou begroef…
de steen die aanstoot gaf
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 329 we struikelden weer
samen maar wie het eerst
ik nam en zag je hand
in begeleiden maar
wist ons evenwicht
voor even niet
jij zag de steen
die aanstoot gaf
in voelen en dacht
wat die bedoelde
ik stapte mis althans
in jouw gezicht
mag ik je hulp
om overeind te komen
dit is geen eind
aan onze dromen want
wegen zijn soms stroef…
Verbleekte driekleur
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.199 Hoe is uw voorhoofd nu zo dof,
Zo stroef en zo droef en zo duister?
Ach, als de wind ze sleurde in 't stof,
Verliezen de lelies hun luister.
Hoe staan die oogjes nu zo flauw,
In wenende wimpers verscholen?
Ach, drijvende in te kille dauw,
Besterven de blauwe violen.…
Herfstsuite
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 377 Boven het etgroen
dartelen nog twee witjes
de zomer uit
In het oog springend
dat omkrullen afvallen -
onontkoombaar
Je betaalt je scheel
voor zicht op zee en de zit
op stroef steigerhout
Schokkende koersen:
jaren ondermaatse vis
en noedelsoep
De armpjes omhoog
hangt de grote kruisspin
in het eigen web
Een babyslakje
slijmt…
ik niet
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 96 ik hoorde woorden over sawa’s,
hoe een kind in hunkering naar meer
dan moeder, zocht in windsels
stil verdriet
ik had dat niet
mijn moeder uitte zich slechts stroef
met scherpe sneden brood
het mes op tafel liet ze schrapen
maar toch werd vaak het heft
haar wapen en het ging
soms hard, bij ieder woord
ook zij
probeerde goed te zijn…
Speeltuin in oktober
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 49 Scheef in roestige kettingen
hangen de schommels bladstil
onder kale zacht wiegende takken,
voor het kind dat spelen wil
is het te laat in de tijd,
de zandbak vol afval en hondepoep,
de glijbaan, stroef van het zand,
die niet meer glijdt.
Nog klinkt dichtbij vrolijk geroep,
zo passend bij dit kinderlijk domein.…
Het jongste ijs
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 59 de grafieken
van opwarming
en klimaat-
verandering
verdwijnen als
de eerste vleugjes
winter en kou
verschijnen
dan zijn sneeuw
en vorst weer troef
ook al is het jongste
ijs nog stroef
de garderobe wordt
snel aangepast
met wollen trui
en dikke warme das
donkere nachten
somberen in weinig
perspectief zo wordt
de mens een dief…
VERGETEN
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 400 “Mijn leven loopt allang ontzettend stroef,
ik drink om te vergeten”, zei hij droef,
“te vaak reeds kampte ik met tegenslag”.
Toen hees hij zich in een versleten jas,
vertrok, en ik zag dat hij desgevraagd
volledig in zijn opzet was geslaagd
daar hij zojuist zijn bril vergeten was.…
Voelde mij weer sinterklaas
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 940 ik zag je dralen en
verdwalen in de winkelruit
je hakte hoger in
weerkaatsing van het glas
naast de laarzen en de prijs
zag je mijn glimlach later pas
het leer was zacht
paste naadloos aan je voet
de rits wat stroef
in eerst gebruiken
natuurlijk liet je mij de
kwaliteitsverschillen ruiken
ze zaten als gegoten
je kon er goed op…
We zijn de wortels van één boom
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 438 Al zijn de woorden nu soms stroef,
ons lied zal eens heel helder klinken.
Uit: "Kristallijn"…