Voor de kade wisselt een wolk meeuwen
als strooibiljetten op een sterke wind
van aanblik als 't verloop van eeuwen.
Het is windstil. De wind is een klein kind
dat met geluidjes brood staat uit te strooien.
Zijn tijd aan denken of aan doen vergooien
verschilt niet veel, 't is stenen toch voor brood.…
Het firmament geeft nu nog merels als strooibiljetten
we moeten nu op de komst van zwarte kraaien letten.
Op kringlooppapier zal ik woorden blijven uiten
al wil naast stormkracht in mijn ziel nu niets ontspruiten.…