Alle inzendingen over suïcide

Vrolijk stapt hij dan in zijn bolide en neemt een overdosis suïcide.…

En pleegt straks iemand dronken suïcide Dan zal men ook de sterke drank verbieden.…

Het lijkt of alle bobo's aan de top Zich met hun quotes bewust vergalopperen Nu moet de ProRail baas zich excuseren Zijn boodschap: 'Wie wil springen let goed op, Qua dienstregeling komt het ongelegen Om suïcide in de spits te plegen.'…

druipen woorden langs het raam somberheid verdicht het minimale zicht waarin licht verstrooid wordt en alleen bewegen nog signalen geeft alsof leven zich afspeelt in een ongeziene vorm van bestaan dat zijn zin verloren heeft strak trekt angst klemmen op de borst omdat de chaos stijgt en diepe eenzaamheid naar psychotische suïcide…

opgejaagd door haar eerzuchtige moeder studeert ze cum laude af onder ‘n cool uiterlijk kolken haar zinnen sleuren depressies haar door diepe dalen onderneemt ze haar eerste suïcide poging ze trouwt met de de dichter Hughs die zijn vertier zoekt bij andere dames die vernedering verdiept de depressie ze zondert…

moeten willen praten En kletsen, 't liefste door elkander heen Ze zien in luisteren geen gat, geen been Geen moeder helpt en juf zal ook niet baten Hun selfmade ego wordt hun self-esteem Ze weten niet wat zwijgen is en stilte Ze zullen nooit 'de ander' leren zien Op tiktok waart hun 'alter ego' boek Het spook van twijfel, burnout, suïcide…

Leeuwarden, Ljouwerd, prachtige stad goudrands gelegen, in rietkraag gehaakt behangen met kleedjes van kant gemaakt want voor suïcide was je gelukkig te plat En mochten er zich toch complexen verhogen toornen boven jouw schuingebekte Oldehoven dan pleurden de tegels uit de Donau van boven daar grauw `t vrij end krachtig af had gezogen…

Z'n dwanggedachten bieden geen uitkomst, dus de vent besluit tot suïcide die hem met lust verwent. De vorm waarin-ie 't giet, is formidabel, daar hij levenslang geniet als zelflustmoordenaar. Z'n onrust is geweken, z'n levensduur verkleind. Hij weet zich op te steken en rookt zich naar z'n eind.…

Geen suïcide, maar camouflage, de bladertooi is in aantocht, het geraamte staat geworteld, terwijl Apollo blind en verslagen langs haar ongenaakbare schoonheid schrijdt.…

David "live" met die zwarte hoes perfitine is de roes, de zoveelste scheermeskerfjes in de hoek anders doet het pijn I'm a rock'nroll suicide nee, ik ben nu even niets wie zit er dan van binnen laat het me weten als je iets voelt ik hoor jou slechts in zinnen weet niet meer wat je bedoelt jij kan mijn pijn niet sturen misschien als…

venijn als vriend raapte om zijn pijn te doven tot aan het eind van zijn lijden Zijn dochter’s wonden zag hij niet Zij zal nu zijn fakkel moeten dragen zonder haar vingers te branden aan zijn verkoolde ziel als zij haar spiegeling terugziet in de dode ogen van haar vader * * * Geschreven n.a.v. tentamen suïcide…

Verder hebben veel van jouw kameraden op jonge leeftijd suïcide gepleegd, je voelde je dubbel en dwars verraden en als een overlast weggeveegd. Je zocht heling in de drank en cocaïne, maar dat duurde altijd maar beperkt, het zingen was therapie en benzine, je hebt er heel wat shit mee verwerkt.…

Bij verdriet door verlies van naasten gaan we niet gelijk de hand aan onszelf slaan; suïcide heeft een diepere technischer oorzaak, een mentale anomalie.…

Speelden met ideeën over haarverf en suïcide. Over jongens die niet van ons hielden maar van wie wij teveel hielden. De pijn die de nacht ons bracht. Met elke nieuwe zin betraden we een ander terrein, net als een deur waardoor iemand naar binnen stormt, als het glas dat in een delirium van kennis en angst verbrijzelt.…

Dag Man met de zeis, je hoeft me niet te komen halen voor de reis. Ik heb in het traject een bocht verkleind, wat vouwen in de kaart gelegd. Morgen wordt mijn lichaam opgedregd.…

druk maar niet meer op mijn deurbel vul mijn fles maar niet meer vanuit mijn doorgezakte stoel stap ik uit de kringloop van leven breekbaar als glas ben ik een mens in de volle maan neem ik afscheid misschien niet doodnormaal maar mijn leven op dood spoor voor mij hoeft het niet meer wil niet langer leven in een schaduw…

het lijkt of ik steeds cirkels maak rondreizend door verloren land zonder begin of einde ik ben voor eeuwig onderweg en voel me nergens thuis de vijand sluit mij langzaam in geen enkel veilig huis ik dool door dit verloren land en ken de grenzen niet ontmoet slechts pijn en het verdriet van leven niets voldoet aan de verwachting geen…

ongehoord ongezien onbegrepen onverzacht onmacht onbegrip Ongestoord Ontkracht begrijpelijk…

Verhanging Waar ik van fantaseerde Heb jij het vannacht gedaan Waar ik toen fictief sneed Heb jij je net verhangen Waar ik mezelf hervind Werd jij nu afgevoerd Waar ik weer Leef Bleef jij willoos in leven…

We hadden al een tijd Iets heel moois met elkaar Jij was mijn liefste meid En toch was het wat raar Het moest verborgen blijven In wederzijds belang Men zou het niet begrijpen En dat maakte jou wat bang Dat kon niet voortduren Verschil was veel te groot En tijdens een van jouw kuren Koos jij voor de dood Ik zal wel nooit begrijpen…

Machteloos voel ik Me, broertje, dat ik Jou niet redden kon Terwijl het mijn vak Is om mensen te redden Die niet meer willen leven - Dokter was je, net als ik, Gelijkgestemden door die Nauwe band die broertjes Levenslang met elkaar hebben - En toch ben je Tussen mijn vingers Door geglipt - koos Je er voor niet meer Verder…

Het was uit medelijden Dat hij aan haar begon En ach, hun schrijversliefde Die was toch al voorbij? Bruusk weggevaagd haar Fundament Eenzaam in de krater leek ze Kafka’s Kever, weerloos op Zijn rug De laatste eisprong ver voorbij Restten haar huidhonger en dood Hij had het zo beter gevonden Zijn besluit stond immers vast…

ze raapt ze naast de rivier op de stenen die traag in de zakken van haar jas verdwijnen ze geeft zich over aan de diepte van het water een bedding voor de dood ze reist uit haar eigen haven de stemmen zwijgen niemand meer tot last ze zei: na het dichtslaan ben je pas op de helft neem de tijd een andere ervaring…

Het zou goed zijn Zei de psychiater Tegen de patiënt Dat u niet in uw Verdriet blijft hangen Maar eer deze woorden Waren doorgedrongen had De zieke kans gezien om Zich onopvallend te verhangen…

I.M. Rieks Haan Twee klompen Staan nog als Stille getuigen Beneden aan de Voet van de ladder Die je zo vaak Naar boven bracht, Om hoog in het Hooivak alle Ingehaalde hooi En stro in schoven Maar ook in balen Zorvuldig tussen De hanenbalken te vlijen - Nu staan alleen je Klompen hier nog als teken Van je bestaan…

Hij wenst voor De Creaor te verschijnen Met het geheim waarmee hij is geboren Hij deed zijn zware arbeid naar behoren Maar de melancholie wil niet verdwijnen Hij zoekt soelaas in middelen en wijnen In liefde, schrijven, reizen en ontsporen Begeeft zich op glad ijs en raakt bevroren Start stil de bouw van het zichzelf omheinen En dodelijk…

Mama maakte me wakker Ze omhelsde me snikkend en struikelde in mijn armen de trap af, en ik struikelde in haar armen de trap af, naar papa in de keuken, de armen om elkaar zaten we te huilen maar ik moest terug, zien hoe het met me was ademloos op bed nog warm alsof ik sliep, o je bent dertien ga niet weg, blijf hier bij mij…

Als ik, in de warmte van ons smalle bed je lichaam voel trillen en beven met in je ogen toch een schreeuw om leven weet ik: je hebt het gered bloed kleurt de lakens rood het vale ochtendlicht valt op je doodsbleke gezicht je prevelt: ik wil niet dood de laatste uren zijn geteld het licht in je pupillen breekt ik kus je koude lippen als…

Ben blij dat ik leef Dankbaar voor mijn bestaan Dat heeft ooit anders gevoeld Toen wilde ik het liefste gaan Wilde niet meer leven En ging het liefste dood Geen mens zou me missen Al bloedend in de goot Hoe dat gevoel gekomen is? Ik weet het niet exact Slechts een ding was zeker Ik had mijn koffers al gepakt Het leven verlaten Ik…

keer op keer geen contact nogmaals weer verloren nogmaals weer onderga ik ook weer deze keer wat ik niet wil ook weer deze keer huil en schreeuw ik dat ik ... niet weer laat me met rust niet weer .... machteloos roep ik stoppen deze keer ! het ... verstilt in mij de laatste keer die wil ik niet want er is veel meer wat…