Alle inzendingen over symfonie

zijn verwachting vindt in een meeslepend zuigend decorum ik zal met je zweven op dromerige stromen het zijn de verweven sliertige draden die ons dragen en immer nader komen nimmer zal één ons met donkerte beladen al zijn het stormen of buien met tranen dan wel licht met schichtig vuur vermengd ik hoef hen niet tot een speelse symfonie…

donkere wolken zon op de kerk kolkende bomen dansend op Mozart hemelse hel helse hemel blij dat ik zie van achter het raam…

Ooit zette ik een kruis over Dingen die iedereen Logisch leken te zijn En zocht naar een mol die Bewees dat mijn waarheid De echte zou kunnen zijn Ik dwaalde rond over Bergen en dalen Toen vond ik het instrument Dat bewees dat alles Niet zo was Als het klonk op dat moment Naar mijn thuisland waar Harmonie heerste Heb ik het toen…

het leven kan soms tragisch overweldigend prachtig meeslepend poëtisch en harmonieus zijn als een symfonie maar vaak zijn de slotakkoorden zo atonaal…

Al dan niet bewust trilt de dag nog wat langer na als een snaar op het gemoed waar klanken in verder gaan ik kijk met weemoed naar de vergleden dagen die eerder geen hele noot raakten hoor nu anders dan voorheen haar onvergetelijke melodieën niet verloren gaan.…

De dagen van ons leven zijn als een symfonie waarin we de tonen van liefde en verdriet als akkoorden weven En is ons lied volbracht geven we het weer door aan ons nageslacht die hun eigen symfonie zullen schrijven en zo zal de cirkel van het leven altijd blijven…

op een luchtviool in de schaduw een symfonie uitbroeden jij bent zwemmen ik ben gek…

De schemering neemt de symfonie van de dag in vogelvrij vlucht.…

Spelend, voelend, beminnend, koesterend op de toonladders bewegen zich woorden, het beeldend geluid van de hoogtes en laagtes het ruisende sprankelende beleven het luwen van heftige orkanen het lichte andante bewegen: zo boeiend, de symfonie van het leven.…

Laat de zon je zachte wangen kussen En ik jouw rode lippen lieveling Ik hoor muziek als zoete mengeling Van yin en yang en streel je haar intussen…

Jouw leven gaat verder in oneindigheid mijn zintuigen dromen mijn illustraties in de breedste symfonie van het woord blijf ik je bewonderen op mijn netvlies…

In gekleurde tonen schrijft de lente haar symfonie met bloemenpracht en tere tinten groen en ontvouwt ze haar schoonheid met perfectie en in harmonie dit wonderlijke seizoen…

rozen en poëzie hemelse geneugten eeuwige schoonheid volmaakte harmonie bezingen de liefde onvergankelijke in kleuren en klanken tot tijdloze symfonie…

rozen en poëzie hemelse geneugten eeuwige schoonheid volmaakte harmonie bezingen de liefde onvergankelijke in klanken en kleuren tot tijdloze symfonie…

Laat ons wegdromen op deze symfonie Je lippen beroeren elke vezel op mijn huid en brengen ons samen naar de hoogste klanken……

Zwanen zweven door de wolken verliezen veren van dons waarmee engelen schrijven op notenpapier een symfonie van dansende regendruppels als paukslagen op ruisende vleugels.…

Als een prima ballerina danst de lentefee in perfecte harmonie met ingetogenheid haar symfonie en verleidt ons met haar schoonheid gekleed in weelderig groen en bloemenpracht in dit wonderschone seizoen…

ze vouwen het geluid naar voren omdat de tijd iets achterblijft je wilt weer eerlijk spelen stralen in je symfonie van licht klanken met zovele delen schitteren in je vergezicht…

ik speel geen muziek maar mijn melodieën zijn toch herkenbaar schilder noten en balken in kleur op het doek dirigeer frêle vormen het schilderij is mijn symfonie vertolkt naar klassieke normen…

Een symfonie fluistert aan mijn oren. Een vogelconcert voelt als opnieuw herboren. Ik zal vandaag de winnaar zijn. Ik zal vandaag behoren. Van dat stukje geluk dat ik niet wil verstoren.…

de wei lijkt wel een symfonie van kleur de wind een dirigent die bloemen wiegt in geur het gras subtiel gevat als zachtgroene omlijsting de zon licht warmte bij op dit zomerschilderij…

Een ware symfonie slingert als een bloemenkrans rondom mijn hoofd. Een zegenkrans van de liefde, waarin ik altijd heb geloofd. Een muzikaal verpozen met een kringloop van rozen; als een balsem voor het hart.…

je schat aan blad bestormt de grond verrassend sober de druiven rond schenk jij, oktober je plan de campagne strooit los van franje een symfonie opent met iedere kastanje mahonieharmonie…

Kleine vochtwolken drijven over het land Ze dansen op het geritsel van mijn krant Deze symfonie mag er best wezen En bestrijkt mijn oor, mijn hoofd, mijn pen Totdat ik abrupt hiermee klaar ben De laatste letter heb gelezen…

Een symfonie van gekrakeel. Dit is ons collectief geweten, opdat we niet zullen vergeten, wat was en wat er komen gaat, ik sta paraat.…

herfstklanken dansen met de regen als zilveren klokjes klinkt het adagio meeslepend en ontroerend de natuur houdt haar adem in tot het crescendo klinkt van een symfonie die met fijne penseelstreken een overweldigende kleurenpracht schildert de geboorte van de herfst…

Dus spelen wij van Haydn sinds die dag De Symfonie zonder de paukenslag.…

je preludeert uit een veelvoud van donkere klanken probeert eigen lijn in toon te verglanzen zonder de schaduw van woorden in tot heden gespeelde akkoorden deze symfonie vertolkt nu de melodie van jouw leven dirigeer en bespeel de magie van het geven…

Het orkest stort in een grijs gedraaid en krakend verleden met als enige zuivere van die avond een traan gevuld met het stille verlangen naar die laatste symfonie…

Er schuilt een witte stilte in de regen tussen druppel en plas weerkaatsen zonnesterren als bliksemstralen in verborgen glas. Er zweeft een rust door stervend groen een onzichtbare wind voelbaar en zacht een okeren licht dat tussen twijgjes reikt tot het hart weer overgaat in een nieuwe nacht. Uitgeklede zomerwoorden tussen leven en dood…