Alle inzendingen over symmetrie

Ergens gelegen staand op strand, het strand en ik kijk, zoek naar symmetrie, voortvluchtig. Terwijl gaat de zon.…

Door de zon geraakt geschminkt door licht, die zij bij toerbeurt spon, lacht zij op wat ik spreid, wij zijn van gelijke bron, het mozaïek in het tapijt, een musicerend paar, spiegelend beeld, het naakt, tot in elk speels detail aangemaakt, uit de schoot der rijken, steelt mijn blikken om te kijken. ---------------- Pentekening van…

de prinses vaart voorbij herfst en lente versmelten tot zacht buigzaam wittebrood slaven van adem ontzeggen zich geen enkele ademtocht deze symmetrie is verkwikkend…

na elke aanval probeert ze met een glimlach haar mondhoeken uit symmetrie stelt gerust laat de grimas verdwijnen een gemeende lach gaat leven zweemt naar haar ogen parallel in opluchting…

na elke aanval probeert ze met een glimlach haar mondhoeken uit symmetrie stelt gerust laat de grimas verdwijnen een gemeende lach gaat leven zweemt naar haar ogen parallel in opluchting…

Feiten spreken hard de goden zwijgen harder Maar symmetrie is samen. De liefde kan niet zonder haar betekenis een anti-kus moet zoenen Verstand verdwijnt in leegte. Getallen en formules moeten troostrijk zijn als engelen zijn verdwenen…

je zweefde weefde een lieftallig schaduwpatroon als lust om naar te kijken een cirkelende symmetrie die ons dwalend achterliet zonder totaal verloren te zijn jij bent nooit een doolhof geweest door de transparantie van je lach die vele ontsnappingswegen gaf warm en toegankelijk waarin zorg de loper is die jij altijd uitrolt…

M'n dochter treft beslist geen blaam: ze wordt door symmetrie beroemd!' - En 'Anna' werd ze toen genoemd. Een palindroom was dus d'r naam. Er zei een artisfunctionaris: ' 'k Ga controleren, of het waar is' en vroeg ernaar. D'r pa zei: 'Daar is m'n Anna: palindromedaris.'…

Gebroken dromen blijven onherroepelijk komen dagen als vandaag en die in de dagen erna spelen met woorden en altijd die vraag naar de weerspiegeling in de bloem der symmetrie zie loskoppelend van het super helder azuren kleurrijk gesteente de wegen en paden en door haar landschappen jou laten vergapen maar toch zo wakker als wat geen woorden…

ik heb je op groot doek met grove streek de achtergrond een vage symmetrie van nacht in het verdwijnpunt van de morgenstond ik licht je op met titaanwit als eerste je gezicht uit donkere schaduwen de scherpte en profile je zachtheid met een klein penseel aan ronding nooit te veel helaas ben jij nooit af want iedere eerste…

Vandaag opnieuw beluisterd wat gisteren opgenomen is, woorden zinnen van jou en mij, en zelfs hele gedichten, jouw aura gevangen en die van mij, zit nu in ons bot Geprobeerd om de vlekken op jouw huid te hertalen in hoe toekomstvoorspelling zich vervullen laat, de symmetrie van links en rechts uitgedrukt in evenveel, want het hart maakt het…

Maar morgen mag men dan deze geweldige gedachten, nooit, niet aan afkeur onderwerpen, of alle aangebrachte symmetrie stort zich zichzelf verbrandend van een enorme afgrond alvorens alles afbrokkelt en een gat gevormd wordt waar eens een gedachte gezeten heeft, het hele brein beheersend…

in het uitzicht wenkt de verte om te gaan weg van het orkest uit de symfonie mee op ijle tonen naar waar de paden raken in symmetrie van het bestaan nog neem je schaduw mee uit lengte van de dagen stuwt zee haar golven zonder vragen ga in het reiken naar de einder ook jezelf voorbij pas in afscheid nemen en ontmoeten…

wij streven al een leven lang naar symmetrie als schoonheidsideaal bewerken en her profileren wat de natuur ons meegegeven heeft zien als resultaat gelijkvormig zonder hart twee helften bij elkaar gebracht kies maar voor uniek het ene oog is ook het andere niet de lach trekt links op vrolijkheid en rechts zit het venijn in chagrijn…

twee is niet alleen, doch samen gesmeed tot som der delen om tot mens-zijn te bekwamen want alleen gaat zo vervelen twee is symmetrie, geen vrijheid van bladeren in matige wind als door de rede wijdverspreid die chaos in getallen ontbindt laat me aan enige orde vastklampen om de verwarring tegen te gaan die ik uit mijn hoofd wil stampen…

vaak is symmetrie de echte schoonheid niet pakt snel de blik maar stilt in saaiheid bij nader zicht het zijn details kleine oneffenheden die de natuur per ongeluk vergeten is om netjes af te kleden zij naderen het volmaakte laten in kwetsbaar zijn de nog ontbrekende schakels duidelijk zien het intrigeert omdat de hemel wenkt…

Ik wil twee lansen breken voor 't onzijn een dichtvorm van elf regels: drie maal drie -dat is volgens een kinderliedje negen- daarna een duo, voor de harmonie met een gedachte om te overwegen; het rijmen gaat in paren: twee aan twee de eerste rijmt op negen daarentegen de vreemde symmetrie erin werkt mee aan 't spiegelbeeldeffect: schijn…

heb je een tuin gegeven met borders voor bloeiers struiken waarin vlinders huizen omzoomd met bomen waar de vogels kunnen nestelen en dromen de rotspartij met waterval loungehoek in de kleur van overal ben ik vergeten wilde een paradijs maar de symmetrie is onderbroken omdat jij vrije cirkels wilde lopen jij hebt natuur de gulle…

ik heb eindelijk de muziek ontdekt die jij sprankelt in je lach in een proloog van stille klanken spannen spieren aan onderhuidse emoties golven getijden in komen en weer gaan geen symmetrie maar een natuurlijke mimiek laat zien dat jij geniet geen klaterende geluiden die duiden op extravagant plezier wel een prelude op de…

ik leg het mozaïek van mijn leven nog steeds onvolledig veel ballen en scherpe hoeken soms vloeien lijnen verdriet vaak heel euforisch maar stilte doet vrolijkheid teniet in afscheid zit al het gemis dat eenzaamheid strikt jij danst kleuren ik ga voor symmetrie in samengaan jouw visie geeft weinig groen licht beperkt in…

ik heb de schoonheid van symmetrie huid en jonge jaren gezien in hun bloei en voorzichtig openen naar volwassen zijn rijping bereikte een ongekende balans in volmaakt zijn en toch kregen zij de handen niet op elkaar in een stimulerend applaus omdat een bindende factor ontbreekt namelijk de ziel die van binnenuit de verschijning…

Aandacht voor het rusteloze is het dispuut om zwaar gekleurde romantiek, dwingt het schip richting pier vervalt door symmetrie of harmonie in achteloze stroming.…

voor de graal we geven alle hoop het licht maar eenzaamheid verblindt het hart dat zonder open zicht vertwijfeld zoekt naar een gezicht die hoop en hart verbindt de demon valt in duister zand als witte geesten huilen een lichtend spoor verlengt de hand die wijst naar waar verlangen brandt en zielen niet vervuilen in vrijheid luidt de symmetrie…

Voorstaand van links boven naar rechts onder in vlakken van rood zilverwitte symmetrie door- sneden draagt het wapen van Utrecht met vijf bladeren en vier parels zijn gouden kroon. Twee klimmende gouden leeuwen omklemmen aan weerszijden het stadswapen, als iconen van standvastigheid en stedelijk machtsvertoon.…