Geen syndicaat bij sterven, geen misdeelden,
het grote niets is hedendaags jolijt
verrijs gerust eer ge begraven zijt:
de dood is slechts afwezigheid in beelden.
-----------------------
uit: Na-Zicht (1976)…
Zijn ogen spieden waakzaam rond
in holle, grauwe kassen
sliertige haren, verwarde baard
geen weken zich gewassen
Nergens rust noch veiligheid
hij weet: ze spannen samen
hoe hij zich noemt, dat maakt niet uit
ze kennen al zijn namen
Steeds weer verschijnt een ander gezicht
hij kent hun syndicaten
vernietiging van heel zijn brein
is 't…
Hoewel ik het niet goed kan geloven,
zie ik hoe ondanks de crisis van formaat
en de schreeuw om sociale rechtvaardigheid
de kaarsjes van menig syndicaat
langzaam uitdoven...…