Alle inzendingen over taal groei laatbloeier

natuurlijk hield ik altijd al van de taal doch poëzie was mij destijds nog vreemd hoewel mijn gedachten dikwijls met mij op de loop gingen bleek tussen zeggen en schrijven nog een behoorlijke leemte te zitten als gretige laatbloeier die na z'n dertigste het schrijven heeft ontdekt en het geluk gevonden heeft in kleine woorden gedichten…

het mooie van een laatbloeier is dat hij zo lekker laat nog bloeit alle anderen zijn dan al vermoeid ze laten de kopjes zakken en hun stengeltjes knakken en de laatbloeier is de enige die die dan nog boeit omdat hij dan nog bloeit en alle aandacht opeist en o wat vindt hij dat fijn en waarmee hij bewijst dat de mooie ware woorden…

van een laatbloeier verwacht je meer ervaring vooral empathie…

Wijnrode vlekken over haar vel Dat blinkt van de hitte Haar groeven gloeien glad op Een rare wenk dwingt me nader En ik reik en raak de galm Vervuld van een geheime pijn Waar het lot geen grip op heeft Haar stem rolt als de donder Dan werpt ze een bijl naar mijn schedel En klieft het geheugen als een straf Nu klaagt ze om een ontstoken…

gezond wil ik je zien niet dat bleke ik bluf misschien maar in mijn schaarsheid ben ik ook kostbaar ik geef kleur aan de dag bij zowel zonsopgang als bij zonsondergang ik ben het oranje franje de vitaminerijke kleur het caroteen van het leven maar ook de schoonheid ben beslist geen laatbloeier maar meer de robijn onder de rozen…

winterviolen trotseren de felle kou en staan te stralen…

Uit de composthoop van talen en gedachten -- groeien gedichten.…

Laatbloeier. Je donkerrode bloemblad brandend in de zon. Dauw als druppels aan je lippen. Wortels die elkaar al raken. Net voordat jij zeggen kunt: 'Het is al laat.'…

hoe de laatste roos in de tuin tussen ‘t kleurend en vallend blad haar pure schoonheid nog even bewonderen laat hoe zij in regen en gure kou haar tere knopje boven water houdt, naar ik hoop niet al te snel verdwijnen zal hoe ik deze roos als zij het redt begin november in ‘n vaasje zet hoe zij dan naast die ene kaars tussen zacht…

"Kut met peren" leerde moeder mij, is om verbaal ongenoegen te uiten, niet om weerloos fruit uit te buiten, toen ik vroeg hoe ze dan toch die combinatie voor zich zag. Naïef als ik was volgde op "wat is beffen" een hard gelach, en het woordenboek. Daar ik als enige van de klas om cunnilingus niet dubbel lag.…

Gedachten zijn als bloemen die zonder plant nooit kunnen groeien Zonder taal maken je gedachten geen enkel verhaal Ze hebben geen schijn van kans om te ontstaan zonder die code zijn ze van elk resultaat ontdaan…

Wanneer de muizenissen komen kan ik toch beter naar de vijvers gaan en kijken naar de ganzen, naar de eenden die daar in vrede bij het water staan of duiken in de koele plassen waar waterplanten groeien zonder tal alsof er nergens oorlog, nergens vete ook maar heel even ons verstoren zal.…

Door tal van verontruste ecologen Is deze week de noodklok weer geluid. Wij putten immers Moeder Aarde uit Zolang wij hier ons welvaartspeil verhogen. Toch schijnt het ons alleen te kunnen boeien Hoeveel wij economisch kunnen groeien.…

Taal is denkbeeldig. Zinnen zijn sprakeloos. Woorden zijn symbolen. Het woord voor 'plant', kan geen zaden maken. Alleen gedichten leven, en stellen vragen. Alleen woorden in gedichten, kunnen ontkiemen, groeien en sappige vruchten dragen.…

in haar ogen zie ik verbittering, in haar gedrag zie ik ontkenning, in haar 'theater' zie ik de 'gestorven' zwaan. in het verdriet van de nacht, in de kilte van de noordenwind, in de dans van enkelvoud, in een gebroken spiegel van onschuld in verdrongen tijd. ik zie haar snakken naar de adem van haar geweten, verstikkend in…

de welvaart vaart wel vaart wel en vaart voorbij gekeerd is het tij de wel van de welvaart mindert vaart vaarwel welvaart het boek is uitgekaart het varen is voorbij…

Probeer en keer de dingen naar een positief gevoel Probeer en leer van dingen Kom zodoende tot je doel…

Daar lag ze, gehuld in witte doeken. Niet wetend hoe groot de wereld is, en wat ze allemaal zou gaan ontdekken. Ze volgde alleen nog maar haar gevoel. Puur en kwetsbaar. Ze huilde en dronk bij haar moeder. Ze zocht de warmte bij haar ouders. Zo jong en kwetsbaar, maar oneindig mooi. Twee maanden oud, en nog een lange weg te gaan. Daar…

Het leven gaat door Wat je ook doet, wat je ook laat Wat je denkt of denkt te denken Waar je tegen bent, waar je voor staat Je liefde en genegenheid Warmte, vertrouwen en interesse Alles groeiend met de dagen Groeiend met de zuiverste finesse Je onzekerheid en al je angsten Zenuwachtig en koortsachtig blijf je vechten Een beter bestaan…

persoonlijke groei van een vrouw in bloei in de bloei van haar leven vol van haar streven schrijdt ze voorwaarts op haar eigen pas tussentijds vertoevend aan de Ringse plas zich lavend aan het stromen van water emotioneel geklater een met de rimpeling zoals zij het leven zingt…

Kiem in volle grond Zuchtend naar het licht Zon en regen bedauwen het land Levenssappen stromen door het jonge blad Sterk in streven Bloeiend naar omhoog Stormen woeden Even knakt het riet Lijdzaam vol vertrouwen Trotserend deze slag Als een boom Geplant aan de bron Zijn takken reiken tot in de hemel…

uit de wonden van een gesnoeide roos komt geen bloed het heeft een andere naam die ik nog vinden moet…

Ze was een kleinschalig meisje ze is zichzelf een dijk alsof in de grote wereld geen zee te hoog gaat: heb je nu al ben je nu al Ik heb haar afgestaan aan de grote wereld omdat haar geen zee te hoog gaat et cetera…

vermoeden hebben dat ergens in jou een wereld schuilt voortdurend in beweging zoekend naar evenwicht daar bestaat de tijd niet zo van zichzelf vervuld als pruimen van goudgeel of van blauwpaars waar de zee telkens weer het zand van het strand kust hartstocht tot schuim slaat dat het water verder draagt onder je het beest voelen bewegen…

het gras groeit de bloem bloeit keer op keer de natuur boeit altijd weer de baby groeit de peuter stoeit de tiener loeit de puber broeit de mens knoeit en groeit en is vermoeid toch vraagt men telkens weer waarom het leven steeds zo boeit en heeft daartegen geen verweer…

Wat is een kiem vroeg ze tussen twee happen door ze las een krantenkop en dacht dat iemand erin was gesmoord.…

Onder sneeuw en ijs verborgen ligt de kiem voor de kracht van morgen in het voorjaar zal alles weer groeien opnieuw zal het mijn ogen boeien Zo komen gaande het leven verborgen talenten in zicht de warmte zal de groei weer geven vensters open, op weg naar het licht…

verander Elk goed idee Iedere waardevolle tip Die hiertoe bij kan dragen Wordt dankbaar geaccepteerd En gehonoreerd Zonder gemor of verdere vragen Ik voel mij niet te oud Of te groot Om bij te leren Zal nooit eigenwijs Niets aan willen nemen Mijn neus ophalen Of mij van je af gaan keren Het is een wens Mijn grote wens Om te kunnen groeien…

hoe snel het voorjaar vorig jaar verdrijft, bevrijdt van bange beelden ondanks mijzelf kijk ik vooruit mijn dwalend hart weet weer waarheen…

Wat kan het plots een groeien worden waar geen angstig tegenhouden meer mogelijk is. De blaadjes kruipen uit de knoppen die een winter lang beschutting boden maar die nu voor hen te eng gebleken zijn.…